Dorastanie Snape'a | Tłumaczenie | Harry Potter |

Prawda objawiona

Shaun spędził popołudnie bawiąc się z Fawkesem i Nippy w swojej sypialni, podczas gdy jego tatuś uwarzył więcej eliksirów odżywczych zarówno dla Shauna, jak i Syriusza. Ponieważ jego syn wciąż musiał brać jedną każdego dnia, Severus niechętnie zdecydował się doprawić je truskawkami, aby chłopiec je połknął. Miejmy nadzieję, że Shaun wkrótce nadrobi utracony wzrost, wagę, a zwłaszcza siłę kości. Poppy początkowo kazała Shaunowi brać je cztery razy dziennie; ale w ciągu ostatniego roku stopniowo zmniejszała dawkę, tak że teraz wziął tylko jedną na śniadanie. Zanim Severus się poddał i przyprawił je; były źródłem frustracji, ponieważ Severus chciał, aby dziecko je połknęło, a Shaun zdecydowanie nie chciał. I toczyli tę bitwę cztery razy dziennie! Ale teraz,

Severus myślał przed tym dniem, że w ciągu ostatniego roku do jego życia dołączył Shaun; wreszcie porzucił złość i nienawiść do tych przeklętych „Huncwotów”. Naprawdę mógł powiedzieć, że zaprzyjaźnił się z Remusem, cóż, może to było zbyt mocne słowo, ale przynajmniej kolega i ktoś, komu ufał, że będzie opiekował się jego synem. I powiedział prawdę o tym, że zdał sobie sprawę, że bez Jamesa Pottera nigdy nie miałby miłości jednego małego, rozczochranego chłopca. Dar Shauna w jego życiu wynagrodził wiele pozbawionych smaku psot z dzieciństwa. Ale świadomość, że dzisiaj przyjdzie twarzą w twarz z najgorszych swoich szkolnych oprawców kaptur robił mu zrozumieć, że nie może być zupełnie jak nad nimi, jak myślał. On przebaczył Syriusza Blacka w abstrakcyjny; ale dziś on nie będzie już być abstrakcyjne; byłby konkretną częścią życia swojego syna i wcale nie był pewien, czy chce dzielić chłopca z kimkolwiek innym, nie mówiąc już o Blacku!

Jego długie, wdzięczne palce zręcznie kontynuowały bezmyślne przygotowywanie precyzyjnie pokrojonych w kostkę składników, podczas gdy jego umysł rozważał daremność kontynuowania bezsensownej nienawiści. W końcu nie było żadnej gwarancji, że po czterech długich latach w stałym towarzystwie dementorów Blackowi uda się choćby zapomnieć . Być może zaczeka i po prostu oceni sytuację po zobaczeniu, co zostało z Blacka. Albus i Remus powinni wkrótce wrócić z nim; to znaczy, gdyby wszyscy poszli zgodnie z planem.
A

lbus i Remus weszli do dziko kołyszącej się łodzi wiosłowej, a potem obaj sięgnęli do tyłu, by wziąć wychudzonego ramię mężczyzny, którego przybyli na ratunek w najbardziej ponurym miejscu w całej Wielkiej Brytanii. Krótki spacer przez drzwi i przez smagane wiatrem i śliskie wodą morską kamienie pochłonął prawie całą energię, którą dały mu eliksiry, którymi go karmili. Moody i Gumboil praktycznie podnieśli go do wirującej łodzi, a dwaj czarodzieje wmanewrowali go, aby usiadł między Remusem i Albusem, tak aby mogli utrzymać go w pozycji pionowej tak bardzo, jak to możliwe, i przynajmniej próbowali chronić go przed mrożącymi krew w żyłach rozpryskami wody morskiej, które wiatr wiał w łódź z coraz większą siłą.

Dwóch Aurorów weszło do łodzi i usiadło na ławce bezpośrednio za trójką, a Moody skinął na skrzata domowego, by odwiązał łódź, gdy wyciągnął różdżkę i zaklął zaklęcia niezbędne do przywrócenia jej do doku, który pchał jak szkielet. palec z nędznego nagiego wybrzeża. Powrót na kontynent zajął mniej czasu niż dotarcie do Azkabanu, mieszkańcy wiedzieli, że jest to spowodowane przypływem zwiększającym ich prędkość, ale nikt nie mógł zaprzeczyć, że z każdą chwilą oddalali się od pustkowia. i wielowiekowe pokłady rozpaczy, które emanowały z czarodziejskiego więzienia; mrożące krew w żyłach efekty dementorów zmniejszyły się, a temperatura powietrza wzrosła.

Syriusz poddał się i po prostu opierał się bezwładnie i bez życia o swojego najlepszego przyjaciela, kiedy Roger przywitał piątkę z powrotem na kontynencie. Roger wyciągnął różdżkę i lewitował nieprzytomnego mężczyznę na wyczarowanych noszach na śliskim, obmytym wodą doku, po czym wyciągnął rękę, aby pomóc najpierw Moody'emu i Remusowi wydostać się z szalenie wirującej łodzi. Remus ukląkł obok Syriusza, sprawdzając stan swojego przyjaciela, podczas gdy Moody pomógł Albusowi wyjść z łodzi, pozostawiając Gumboila samemu sobie.