Pwede Ba? | Book to of "Saglit"

09 | Antipolo 1.5

Ion's POV

Gumising ako na iniisip kung ano ang magiging takbo ng oras, kung magiging mahaba ba o hindi, kung magiging matagal ba o hindi. Tumingin ako sa katabi kong natutulog, parang hindi ko pa kaya. Ngayon palang parang hindi ko na matanggap na mawawala ulit siya saakin, na magkakahiwalay ulit kami.

"Last day na, sana ngayon pagbigyan tayo ng oras at panahon." Bulong ko. Dahan-dahang akong tumayo at saka lumabas para bumili ng makakain naming dalawa.

30 minutes later..

Vice's POV

Dinilat ko ang mga mata ko at saka tumingin sa paligid, kinapa ko ang kanang bahagi ng kama at nagulat naman ako ng wala akong naramdaman na tao na katabi ko.

aligaga akong tumayo at hinanap at telepono, tinawagan ko siya pero walang sumasagot.

"Ion asan ka na ba?" Bulong ko at pilit pinapakalma ang sarili.

Nagulat nalang ako ng may biglang pumasok at nagsalita.

"Goodmo-"

"Saan ka ba galing?!" Pasigaw na tanong ko dito.

"B-bumili ng pag-"

"Hindi mo ba alam kung gaano ako kinabahan? Kung gaano ko nag-alala kasi akala ko iiwan mo 'ko.." Umiiyak na sabi ko.

"Bumili lang ako ng pagkain dun sa baba."

"i-i'm sorry for being oa. Nag-alala lang kasi talaga ko." Imbis na yakapin niya ko at pagaanin ang loob ko, nakuha pa niyang tumawa. Hey enebe pereng temeneng

"Anong nakakatawa?"

"Wala lang, ang  cute mo." Tumawang sabi nito.

"Talaga ba?" Sabi ko at lumapit sakanya, binaba niya ang dala miya at tumingin sakin. Mas lalo pa kong lumapit sakanya at saka kiniliti.

Napuno ng tawanan ang halagkak naming pareho ang buong kwarto na parang walang pakialam sa mga tao sa katabing kwarto. Nag harutan, nag paluan ng unan. Lahat ng mga bagay na hindi namin nagagawan noon, nagagawa na namin ngayon.

"The reason why we can't let go of someone because deep inside we still have hope."

----

itutuloy..

just a short ud muna, need ko pa mag kabisado BWHHAHAHAHA

#Pwedebaending