Pwede Ba? | Book to of "Saglit"

Special Chapter ;}

"Check the pulse doc!" Sigaw ng ng nurse.

"1..2..3.. CLEAR!! AGAIN! 1..2..3.. CLEAR!!"

"Doc hindi na kaya dito, masyadong madaming dugo ang nawala sa pasyente!!

"Doc i-OR na natin toh, nauubusan na ng dugo!"

Nilipat nila sa OR ang pasyente.

"Kamusta si Vice doc?" Tanong ni Anne.

"Still.. nasa OR parin, ginagamot. Mas lalo ring bumaba ang heart rate niya, kung hindi makakayanan, it's either mamatay sya o makakayanan pa niya."

"Kaya niya yan, malakas yun." Sabi nito, nanatiling tahimik ang lahat hanggang sa magising ang binata. Dali-dali naman silang nagsilapitan dito.

"I'll call the doctor." Sabi ni K, dumating ang doctor at tsaka chineck ang katawan nito. Marami parang aparato ang nakalagay sa katawan nito.

Walang ni-isa sa kanila ang gustong magtanong o magsalita.

"S-si v-vice?" Tanging sabi ng binata.

"N-nasa OR parin, ginagamot. Naw-nawalan ng daming dugo saka bumaba yung heart r-rate. Sabi ng doctor, isa lang sa dalawa kung makakayanan nya o hindi." Sabi ni K.

"Please,Ion? Tibayan mo? Para sa sissy ko." Naiiyak na sabi nito. 

"Lakasan mo loob mo please?" Sabi naman ni Billy.

Marahan naman niyang pinikit ang mata nito habang patuloy parin ang pag tulo ng mga luha sa mata. At naging dahilan ito para makatulog na sya ng tuluhan.

Ion's POV

(LISTEN TO UNBREAKABLE BY MOIRA/REGINE WHILE READING)

Nilibot ko ang aking paningin at tanging itim lang ang nakita ko, maya-maya pa may ilaw na bumukas at parang mula sa harapan ko, nakita ko na may papalapit saakin.

"V-vice?" Gulat na sabi nito

"Hi." Nakangiting bati nito.

"Bakit parang ayos ka naman? Parang walang nangyari sayo. Saka ano yun? Yung ilaw na pinanggalingan mo?"

"Ilaw papaakyat. Hindi ka pa pwede, ako nalang muna please. Hindi mo  pa oras. Pasensya na di kita makakasama, wala eh, di ko kinaya. Sinubukan ko naman pero ang hirap pala. Sobrang hirap pala." Umiiyak na sabi nito.

"Bat ayaw mo ko sumama?"

"Kasi alam kong may naghihintay pa sayo. May mission ka pang tatapusin. Ako? Ok na ko, si nanay at mga kapatid ko, alam kong maiintindihan naman nila ko, may rason rin ako."

"Sama nalang ako.." Umiling naman ako.

"Salamat, salamat kasi nakasama kita. Pwede favor? Pwede bang mahalin mo si Donna para sakin? Lara satin? Pwede bang alagaan mo mga kaibigan ko? Lalo na si nanay? Saka, pwede bang sarili mo muna unahin mo? Pwede ba?" Kahit labag sa loob ko, kakayanin, para sa taong mahal ko.

"Hanggang sa muli, i love you." Sabi nito at unti-unting naglaho. Hindi ko man sya nayakap at nahalikan sa huling pagkakataon.

How can i turn back the time? Pano ba yung makakasama kita uli? Yung tayo uli? Ung walang Donna o ano? Pano kaya? Pwede pa kaya yun?

3 years later..

Nandito ako ngayon sa puntod mo, kasama ko si Maxine, anak namin ni Donna.

"Hi mahal." Sabi ko at nililinis ang mga kalat sa puntod mo.

"Kasama ko uli si Maxine, gustong-gusto ka na daw niya makita." Natatawang sabi ko.

"Can i see the picture of her uli daddy?" Tanong nito, nakong anak ko na to, hmayaw mag sawa sa mukha ng tita niya

"She's verry pretty! Sayang nga di ko sya nakita." Sabi nito. Natawa naman ako.

"Hi tita! Im Maxine! Your wonderful inaanak! Masaya ka kaya sa heaven? Lagi mo ba kaming ginaguide?"

"Ofcourse Maxine, lagi niya tayong binabantayab at inaalagaan. Nandito siya always for us!"

Pinaglaro ko muna si Maxine sa may gilid.

"Hi mahal! It's been 3 years since you died. Yung request mo, tinupad ko. Minahal ko si Donna ng totoo, katunayan nga may anak kami uli, lalaki naman Haha. Kamusta ka na kaya? Kamusta lagay mo dyan? Masaya ka ba? Bantayan mo kami lagi ah! I love you."

You and I are unbreakable. Kahit magmahal pa ko ng ibang babae, ikaw parin ang one great love ko, ikaw at ikaw lang. Hindi ko kakayanin kung makalimutan kita, o kung ano pa, ikaw at ikaw parin. Alagaan mo kami. Ipangako mo sakin na, aalagaan at babantayan mo si Maxine at ang baby namin ng maayos syempre kami rin. Sha nga pala, si nanay mo, panay kwento saamin kung paano ka nung bata. Ang cute mo pala haha. Sayang hindi man tayo nakapagpakasal ng totoo pero atlis, nagkasama tayo. Thank you for being here, and thank you for loving me. Thank you i love you. Again, rest in paradise mahal.

Hindi man madali para sakin na makalimot atlis naka hanap ako ng paraan para sumaya at mabuhay muli, binigyan mo ko ng lakas para kayanin ang mga bagay, lara mabuhay ng matiwasay. Pinagbigyan mo kong mabuhay muli kasi alam mong may maganda mangyayari sakin. Kaya salamat uli, mahal kita. Again, you and i are unbreakable..

THANK YOU AGAIN FOR READING. AND THANK YOU FOR SUPPORTING OUR STORY.

-THE END-