Pwede Ba? | Book to of "Saglit"

10 | Last Chapter

General's POV

It's already 5:00 pm in the afternoon. Ilang oras nalang natitira para sakanilang dalawa.

"ahm, eto pala 'yung isa sa mga binili ko kanina sa labas. Suotin mo sana mamaya." Sabi ni Ion sabay bigay ng isang Red dress.

"Pwede naman akong mag-suot ng damit ko para mamaya. Ba't bumili ka pa? Ang mahal oh."

"Kasi alam kong isa 'yan sa mga bagay na makakapag-paalala sakin, lalo na kapag nag-hiwalay na ulit tayo. Para nama tuwing suot-suot mo 'yan, ako 'yubg una mong maalala."

"Thank you."

"Sige, mag-ayos ka na, dito lang ako."

sabi nito at ngumiti, ngumiti pabalik si Vice at nag-simula ng ayusin ang sarili. Umupo siya sa may gilid at saka inilabas ang isang maliit pero pahaba na kahon na naglalaman ng isang kuwintas at pares na hikaw, napangiti naman siya. Muli niyang kinuha ang papel at ballpen na nasa gilid at saka nagsimulang mag-sulat lara kay Vice.

Dear Vice..

Sobrang hirap para sakin kasi muli ka na namang mawawala, muli na naman tayong hindi mag sasama. Mahirap tanggapin pero kailangan, balang araw alam nating pareho na makakalimutan natin ang isa't-isa. Masaya ko para sa'yo kasi lagi kong iniisip na magiging maayos ang buhay mo kapag wala na 'ko. Alam kong magiging masaya ka sa susunod na lalaking mamahalin at makakasama mo. Vice, lagi mong tatandaan na mahal kita at hindi mag babago 'yun. Ikaw lang lagi ang laman ng puso't-isip ko, ikaw lang mamahalin ng kaluluwa ko. You are always be my greatest love, my love. I love you, for the last time.

Automatic namang napa-iyak si Ion sa sinulat niyang letter para dito, pinunasan niya ang sarili at saka nag-ayos narin ng sarili. Pagkatapos nito ay inayos niya ang kwintas at hikaw na isusuot niya sa dalaga.

ilang minuto pa ang hinintay niya bago makalabas si Vice sa loob ng banyo. Pagkalabas nito ay sakto namang napatingin ang binata dito at napamangha sa istura.

"Ano? Ayos lang ba? Hindi ba't parang hindi naman bagay?" Napatawa naman si Ion dito at lumapit.

"Red dress really fits you, mahal. Lalo na yung lips mo, ang sarap halikan." Sabi nito at hinalikan ng mabilis sa labi si Vice, napangiti naman ito. Hinawakan ni Ion ang kamay nito at sabay nilisan ang lugar.

Ng makarating sila sa Cafe Lupe Antipolo ay malapit na magdilim. Ito ang perfect time para mag date sila lalo na't medyo mahangin. Medyo mataas-taas rin ito kaya namaa mas makikita ang view. Umupo sila sa malapit sa may salamin kung saan makikita mo ang napakagandang view sa labas. Umorder na sila ng pagkain.

Habang nag-iintay, nakatingin lang so Vice sa paligid at nag-iisip ng kung ano-ano. Habang ang binata naman ay nakatingin dito. Out of nowhere, biglang nagtanong so Ion.

"Masaya ka ba?" Tanong nito. Gulat namang tumingin si Vice rito.

"Ha? O-oo bakit? Kakagulat ka naman." Medyo natatawang sabi nito.

"Ikaw ba? Masaya ka ba?" Pabalik na tanong nito. Marahan namang tumango si Ion.

"Oo naman, syempre. Pero alam mo 'yun? Parang may kulang?"

"K-kulang? Anong kulang?"

"Hindi ko rin alam. Siguro kulang tayo sa oras, sa panahon. Parang ang bilis kasi." Naiiyak na sabi nito.

"Masaya ka naman diba?" Sabi ni Vice at hinawakan ang kamay ng binata.

"Kanina oo, ayos naman. Pero parang patagal ng patagal ang sakit. Sobrang sakit."