Günlerdir evden dışarı adımı dahi atmadım.Tüm yoğunluğumu koşturmacamı bir kenara itip kendi kendime tatil verdim,sorumsuzlugu seviyorum.Soğuktansa nefret ediyorum.Evet dışarı çıkmamamın sebebi soğuk.Bir haftadır kar yağıyor herkeste bir sevinç bir neşe halleri..Kemiklerime kadar titretip ayaklarımın buzluktaki fasulyeye, burnumunsa paskalya tavsanının burnu gibi kızarmasına sebeb olan maddeye sempati duymuyorum tabikide.Kedimde sevmiyor hem.Sonuç olarak benim lügatımda soğuk kötü biri.
Aslına bakarsanız insanların soğukluğu doğanın soğuğundan daha kuvvetli,öldürmüyorda süründürüyor.Karda buzda düşüp kolunu bacağını incitsen tedaviyle iyileşebiliyorsun fakat kalbin incinmiş ise bunun tedavisi yok.İliklerine kadar üşüsen mesela bır kahve ısınmana yardımcı olabiliyor.Peki ya ruhun üşümesi..Buna yardımcı olabilecek bir kahve var mı?
Yahut soba sıcaklığı verebilecek bir his var mı dünya üzerinde?Kalorifer peteği gibi samimiyetsizce bir sıcaklıktan bahsetmiyorum,üzerinde kestane pişirilen sobadan bahsediyorum.Mis kokulu sıcacık bir ortamın yaşattığı his diyorum, mümkün mü?
...
Kalbimi buz tutmuş zindanlarında esir tutmanın hangimize faydası var? Bırak gideyim çözülsün buzlar..Kes şu başımda dönen deli fırtınanı,esme bana.
...
Gidişinin fırtınalı soğuğu halen iliklerimde dolaşıyor, hiç yardımcı da olmuyorsun.Ruh evimde elektrikler kesik kaloriferler yanmıyor,donuyorum.Diyorum ya samimiyetsiz bu petekler, soba lazım.Benim sobam sensin,kestane kokulum.Zor birşey istemiyorum ki.Tek ihtiyacım olan bir fincan gözlerinin kahvesi..
Sen o gözlerinle bana bir gülsen benim kırk yıl içim ısınır.Gülmüyorsun ki...
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Bir Delinin Günlüğü
SpiritualBir Kafka değil ve bir Milena da içermiyor delinin biri kuyuya bir taş attı neyse ki ayı kurtardık evet okuyun.
