Man after Midnight ~ Severus Snape fanfiction (VOLTOOID)

Hoofdstuk 36

Veel plezier met dit hoofdstuk! X Tamara

-------------------------------------------------------

'Ik heb nog meer brieven gevonden, die allemaal voor jou zijn' zegt Tobias terwijl hij de kerkers binnen stapt. Severus was inmiddels van de ziekenzaal af en leeft weer in zijn kerkers, ook al geeft hij nog geen les. 'Even je mond houden' hoort hij zijn zoon zeggen en hij trekt een wenkbrauw op terwijl hij naar Severus kijkt die wat aan het opschrijven is op een stuk perkament. 'Er moeten dus drie Lepelbladen in en geen twee' hoort hij Severus mompelen en hij fronst. Dan staat Severus op. 'Wat was er?' Tobias glimlacht en overhandigt aan zijn zoon de stapel met brieven. 'Ik heb hier nog meer brieven gevonden'. Severus knikt begrijpend. 'Dank je, ik zal ze gaan lezen'. Tobias wijst naar het stuk perkament waar Severus net aan werkte. 'Wat was er zo belangrijk dat ik mijn mond moest houden?' vraagt hij nieuwsgierig. 'Oh, ik ben bezig met een nieuw Toverdrankrecept en ik heb zojuist ontdekt dat ik daarbij niet twee maar drie Lepelbladeren in moeten'. Tobias knikt begrijpend. 'Wat voor Toverdrank is het?' Hij ziet hoe Severus een gebaar maakt en het perkament rolt zich vanzelf op. 'Het is een Toverdrank die tovenaars en heksen kan genezen van krankzinnigheid' zegt Severus nonchalant en Tobias fronst. 'Zijn die er dan?' Severus knikt alleen maar en Tobias knijpt zijn ogen iets samen. 'Is het uit boetedoening?' vraagt hij dan en Severus zijn gezicht wordt ijskoud en strak. 'Ik probeer de wereld iets beter te maken en nee, dat is niet uit boetedoening' sist Severus. 'Rustig zoon, ik bedoelde het niet zo' verweert Tobias zich geschrokken. 'Je denkt dat ik, je bloedeigen zoon, mensen krankzinnig heb gemaakt? Wat denk je wel niet!' snauwt Severus en Tobias heft zijn handen op. 'Sev, luister. Ik dacht het niet maar het had gekund, vanwege je Dooddoenerschap' zegt hij dan. Het is even stil en er hangt een gespannen sfeer in de koude kerkers. 'Ga. Verdwijn uit mijn ogen' snauwt Severus die het opgerolde perkament oppakt en boos weg stampt. Tobias staart verbluft naar de plek waar Severus net nog stond. Wat heeft hij verkeerd gedaan?

Eileen kijkt op met een glimlach als ze Tobias de lerarenkamer binnen ziet stappen. 'Pff, wat een stuk chagrijn' zegt Tobias terwijl die zich laat vallen in een stoel. 'Wie bedoel je lieverd?' vraagt hij. 'Onze bloedeigen zoon. Ik vraag hem wat, uit nieuwsgierigheid, en hij ontsteekt in woede'. Eileen grinnikt even. 'Hij heeft een temperament ja, maar dat heeft hij van jou' zegt ze. 'Waar ging het over?' vraagt ze. 'Nou, ik ging de brieven bij hem afleveren en ik zag dat hij iets aan het opschrijven was dus ik vroeg wat het was. Hij gaf als antwoord dat hij bezig is met het maken van een nieuwe Toverdrank, iets met het genezen van heksen en tovenaars die krankzinnig zijn, en uit nieuwsgierigheid vroeg ik of het boetedoening was. Nou, toen ontplofte hij en stampte hij woedend weg' vertelt Tobias en Eileen haar mond zakt open. Er wordt naar adem gesnakt en iedereen blikt naar Tobias. 'Tobias, dat was niet heel netjes om te vragen maar je beseft niet hoe briljant Sev is. Dit is een nieuwe Toverdrank en nog niemand heeft dit ooit bedacht, laat staan gemaakt. En ja, er zitten mensen in St. Holisto die krankzinnig zijn geworden door martelingen van de Dooddoeners' legt ze dan uit. 'Oh. Verdomme, ik ben ook zo'n idioot' zegt Tobias kreunend en Eileen schudt haar hoofd. 'Nee lieverd, dat ben je niet. Je weet niet beter maar als ik jou was, zou ik heel gauw je excuses aan bieden aan Sev'. Op dat moment vliegt de deur open en stapt Severus naar binnen. Eileen ziet dat zijn gezicht vertrekt als Tobias en hij oogcontact hebben en dat Severus zich direct weer omdraait. 'Nee wacht, Tobias wil wat zeggen' zegt ze haastig. Heel langzaam draait haar zoon zich om en zijn toon is ijzig als hij spreekt. 'Het zal me koud laten wat hij zegt. Als hij zoiets van zijn zoon kan denken..' Severus maakt zijn zin niet af maar de dreiging is in zijn stem te horen, net zoals walging. Tobias staat op en Eileen slikt even uit angst, ze weet hoe licht ontvlambaar haar beide mannen zijn. 'Luister eens zoon. Ik wist niet dat er echt mensen krankzinnig zijn geworden door de Dooddoeners en ik had moeten beseffen dat het niet jouw fout is. Jij kan zoiets niet doen, je bent niet zo' zegt Tobias rustig en Eileen wringt haar handen samen als ze de walging, bitterheid en duisternis ziet op Severus zijn gezicht. 'Je verdenkt me er wel van dus kom niet aan met onzin dat ik het niet gedaan kan hebben. Als ik het zou willen, en ik ben er momenteel toe in staat, vuur ik de  Crucatius-vloek op je af en laat ik je smeken om te stoppen' bijt Severus hem toe. Eileen ademt diep in door haar neus en staat dan op. 'Genoeg Sev! Je vader probeert sorry te zeggen en dat moet je accepteren' zegt ze fel. Twee donkere ogen flitsen naar haar toe. 'Dat is nieuw voor hem, deed hij nooit'. Er valt een stilte in de lerarenkamer en Tobias stapt naar voren. 'Genoeg Sev. Je mag dan 40 zijn maar ik ben nog steeds je vader. Ik weet het, ik ben niet de beste met woorden en het spijt me echt heel erg. Maar ik verwacht nu ook een verontschuldiging van jou' zegt hij streng. Eileen blikt naar Severus wiens gezicht strak en emotieloos is. 'Het spijt me' zegt Severus tandenknarsend. 'Heel goed, dank je Severus' zegt Tobias en Eileen slaakt een zucht. 'Sev, weet je eigenlijk dat je briljant bent?' Haar zoon, die alweer bij de deur staat, draait zich half om en in zijn ogen schittert iets van dankbaarheid. 'Dank je mam'. Eileen twijfelt even maar stelt dan de vraag die ze vanaf moment één al heeft. 'Voor wie is de Toverdrank echt bedoelt?' Ze ziet Severus even naar de grond kijken en dan weer op kijken. 'Frank en Lies'. Dan verdwijnt Severus stilletjes door de deur.