lost-yoonminkook

4

Gözlerin hep çiçek mi kokar sevgilim?

Bazı şeyleri unutmak zordur. Ya gelirsin ya gidersin. İşte tam burda o gözlerin yeri gelir eğer kal derse kalınır ama git gibi bakarsa işte o zamn ayaklarına dikenler de batsa ordan uzaklaşmak gerekir.

Bu sabah evin içindekiler tatlı bir gülüşle, kahkahaya uyanmışlardı. Jungkook'un kahkahaları evi inletecek derecedeydi. (Yazar fesat siz fesat olmayın ಥ‿ಥ)

Odalarında, yatağın içine aldığı gelincik ile oynuyor, onu besliyor keyif yapıyordu. Sabah eğlencesi bu sefer fazla gürültülüydü. Jimin ve Yoongi yan odalarından gelen sesler yüzünden uyanmış, Jimin ise başını eşinin göğsünden kaldırmış ve oğlanın odasının kapısına gelmişti. Minik tavşanının açık kapısından izliyordu.

Küçük tavşan oğlan zamanında fazlaca bodruma kapatılmış ve karanlıkta bırakılmıştı. Çoğu neden onun karanlıktan korkmasını ve kilitli veya kapalı odalarda kalamaz yapmıştı.

Jimin onu izliyordu adımları yavaşça yanına vardı ve onu güvenli kollarının arasına alarak saçlarına minik öpücükler kondurdu , en ayçiçeği kokulusundan.

Kahvaltı hazırlamaları lazımdı ve hazırlanmıştı da en güzel sabahlar gibi mesela, mutlusundan. Artık herşey hazır Yoon ve Joon dahil diğer iki kişiyi bekliyorlardı.

Kapı çaldı ve Jimin'in koltuğunun altındaki Yoongi kapıya yönelerek konuştu "ben bakarım ". Kapıyı açması ile neye uğradığını şaşırmıştı. Yüzündeki o gülücük donmuş ve karşısındaki gördüğü şeye sevinmeli mi yoksa üzülmeni mi onu çözemiyordu.

Jimin ve jungkook Yoongi'nin ardından gelirken soruları geliyordu.

" Hayatım geldiler mi? "
"Yoongi cevap verecek misin? "

Jungkook gördüğü şeyler karşısındaki histerik bir kahkaha attı, gülmesini tutamıyordu. Jimin'in adımları da yanlarında durduğunda kafasını kaldırmış ve ağzınından sadece şu cümleler çıkmıştı;

-Joon, Yoon hoşgeldiniz ve sizde hoşgeldiniz baldızım Isul ve kayınçom Zion... Bir dakika... SİKTİR!!!

______________________
|Bilgilendirme |
| |
|Baldız:eşinin kız kardeşi .|
|Kayın:eşinin erkek kardeşi |
| |
|Bilgilendirme son |
|________________ʕ'•ᴥ•'ʔ_|

Birbirine kenetlenmiş ellere odaklı olan iki kişi ve sinirleri altüst olan tavşan oğlan. Jungkook gülerken konuştu.

-bizimkiler...daha da yakın olmak istemişler. :))))))))) Isul kardeşim hadi abicim sende gir içeri. Hoşgeldiniz bu arada. -kaynına sarıldı- zion seni görmeyeli uzun zaman oldu hadi içeri ayakta kaldınız.

Şimdi ise herkes salonda sessizce oturmuştu. Kapının yanına konulan bavullar yukarı çıkmayı bekliyordu. Yoongi ayağa kalkarak bavulları yukarı taşıyacağını söylemiş ve yukarı yol almıştı.

Jungkook artık dayanamayarak konuştu. "Ee hadi kahvaltı yapalım Jimin. Çocuklar o kadar uzun yoldan geldiler açtırlar. " Jimin kafasını sallamıştık ve içten bir gülümseme bahşetmişti. "Hadi o zamn kalkın herşey hazır yiyelim. Siz geçin ben Yoongi ye bakıp geliyim. "

Çocuklar mutfaktaki balkona geçerken Jimin hızlıca odasına çıktı. Tam da beklediği gibi yatakta oturmuş, yeri izliyordu.

"Jimin ben çok mutluyum onlar adına ama... "

"Ama ne? "

İç çekti "birbirlerini üzerlerse birdaha yüz yüze bakamazlar.! "

Sırtını sıvazladı beyinin "doğru ama böyle böyle öğrenecekler hadi aşşağı"