kiss me | hyunlix

eight

Lee Felix

"Bıraksana ya saçımı!" Diye bağırdım. Hyunjin saçımı tutmuş hayvan gibi çekiyordu.

Yüzünü tam göremediğim için elimle rastgele bir yumruk attım. Fakat direkt çenesine yapıştıracağımı tahmin edememiştim.

Çenesine yediği yumrukla afallamış ve geriye çekilip etrafına bakınmıştı. Endişeyle baktım yüzüne.

"Hyunjin, ay iyi misin?" Bir elimle koluna dokundum.

"Biraz döndüm, dünya dönüyor. Ama iyiyim galiba." Diyerek alnını ovuşturunca omuzuna vurdum.

"Gerizekalı mısın? Ne diye saçımı çekiyorsun?!"

Kendini geriye çekti. " Ne bileyim ben senin suratıma aparkat geçireceğini! Küçücük ellerin var tonla mı basıyorsun?" Diye yakındı. Çenesini ovdu.

"Ya özür dilerim, refleks işte." Korkuyordum çünkü ona bir şey olursa benden bilirlerdi. Başka bir nedeni yok yani.

"Neyse ne, kaldır artık şu kafanı dersten." Dedi ve önümde ki test kitabını kendisine çekip kapattı.

Sinirle ellerimi sıraya vurdum. "Beni rahat bıraksana ya! Uğraşma artık benimle!" Diye bağırdım. Sınıfta ki herkes bize bakarken onlara da bağırdım.

"Dönün siz de önünüze be!" Yanımdan gelen kıkırtı ile ona geri döndüm.

"Benden ne istiyorsun Hyunjin?" Sabır dilenerek sorduğum soruya kısa bir cevap verdi.

"Benimle ilgilen." Derin bir nefes verdim.

"Ne yapayım, kucağına oturup şak şuk seni mi öpeyim?" Dedim ona garip bir bakış atarken. Sırıttı, hayır hayır. Bunu ciddiye aldıysa sıçtım ben.

"Olur." Yandan sırıtışını görmemek için ellerimle yüzümü kapattım ve saçlarımı geriye ittirdim.

"Beni, rahat, bırak!" Bütün kelimelerin üstüne basa basa söylemiştim.

Omuz silkti ve ayaklandı. "Tamam, benim yönetmeliğe uğramam gerek." Dedi tek kaşını kaldırdıktan sonra.

Oynuyordu benimle şerefsiz herif.

Ayağa kalkıp kolunu tuttum. "Dur, tamam." Dedim. Gözlerine nefretle baktım ve koluna girdim.

"Senden nefret ediyorum." Dedim. Koluna girdiğimi görünce güldü ve beni çekiştirerek sınıftan çıkardı.

Koridorda herkese han yana olduğumuzu göstererek yürüyordu. Yanımızdan geçen bir çocuğu durdurdu.

"Biz sevgiliyiz, gördün mü?" Dedi. Gözlerim yerinden fışkıracak gibi açılınca çocuğa bakıp konuştum.

"Yok öyle bir şey, Hyunjin az önce dayak yedi kafası yerinden oynadı herhalde." Gülerek çocuğu göndermeye çalışıyordum ama yanımda ki beyinsiz inatla çocuğa yapışmıştı.

Çocuk anlamsız gözleriyle bir bana bir ona bakıyordu.

En sonunda çocuk bizden kurtulup uzaklaşınca Hyunjin'in tuttuğun kolunu sıktım.

"Beynini sikeyim! Yediğin yumruk az mı geldi?"  Beni duymazdan gelip yürümeye devam etti.

Arkamızdan gelen sesle Hyunjin arkasına dönmüştü.

"Vay, Felix? Bu okulda da kendine yem bulmuşsun."

-Kaoss