KUYA FOR RENT

CHAPTER [10.2 OF 10.3]

ON THE RIGHT:

If Only They Knew by A Rocket To The Moon.

---------------------------------------------------------------------------------------------------

"Berlin, may nangyari ba? Ba't parang hopeless ang itsura nitong si Serenity?" Tanong ni Misaki.

Nasa canteen kami ngayon. Lunch break. At ito ako, leaning my head hopelessly on the table na para bang wala nang pag-asa sa buhay.

"Hayaan mo nga itong si Serenity. Agang-aga kaya niyang nabadtrip. FIRST PERIOD pa naman." Sagot ni Berlin saka kinain na ang meal na inorder niya.

Ganun din si Misaki. Well, hindi kami magkaklase ni Misaki. III-B kase siya napasok nung enrolment. Bakit? Fully loaded na raw ang III-A. Tsk. Asar nga eh. Bakit sa lahat ng tao, siya pa yung di natanggap?

"Oy, ayaw mong mag-lunch?" Tanong ni Misaki.

I just shook my head na naka lean parin sa table. Nabibigatan ng ulo eh. >.<

"Wala akong gana. Hindi rin ako gutom."

Nag deep sigh ako. Kitang-kita ko ang itsura ni Misaki nang narinig nito ang sagot ko. Naka wide, I mean very WIDE smile siya.

"R- really?"

"Oo nga sabi."

"T-Then, pahingi ng lemonade mo, pleasseee?"

Haayy... Halos every lunch niyang inuubos ang drinks ko eh.

"Sayo nalang yan."

"YESSS!!!"

Tsss.. Ang saya-saya naman ng Misaki'ng toh.

"OH-MAY-TRESH." 

Napakunot ang noo ko sa biglang pagsasalita ni Berlin na punong puno pa ng pagkain ang bibig. Naakkss, walang manners. Babae pa naman. Pagtingin naman ni Misaki sa direksyon ko, mukha itong gulat na gulat. May pa hulog hulog effect pa ng straw mula sa drinks ko. Then she covered her mouth with her palm.  Ang OA.

Itinaas ko na ang ulo ko galing sa pagka-lean then, pati ang isa kong kilay. Para kaseng gulat na gulat ang dalawa kong kasama na nakatingin sa akin. Eh kase, sa square table, silang dalawa ang magkatabi sa upuan. Then ako sa harap nila. Ano ba kaseng problema ng dalawang to?

"Hooyyyy *Kaway-kaway sa mukha nila* May nakain ba kayong mali. Mga bruha??"

Bigla namang umubo-ubo si Misaki.

*Cough*

*Cough*

Alam niyo ba yung feeling na.... Pinagtitinginan kayo ng mga tao sa canteen nang dahil lang sa tuloy-tuloy or shall we say nonstop na pag-uubo ng mga kasama mo? Well, that's what I'm feeling right now. I know she did it on purpose. MISAKI did it on purpose!! I wonder why. Sa wakas naman, she stopped then stood up.

"Mag c-cr lang ako."

"Mag c-cr lang ako."

Tapos iniwan lang kami ni Berlin, Nung problema nun? Then I heard the sound of a strummed guitar galing sa likod ko. Yung... parang chinicheck kung nasa tono pa? Gets niyo? Yung nag stastrum down muna. Once lang. Napangiti lang si Berlin sa harap ko. Then it got WIDER and WIDER. Ay, baliw na? Yung mga estudyante namang napapadaan sa may table namin, sumisilip sa mukha ko. T-teka, WTH is happening here? Kung makatingin, para bang kinakailangan nilang tignan yung mukha ko. Ang itsura ko. Kung sino ako. HAYY. Ang mga tao talaga ngayon. Tsk.Tsk.Tsk.