"ဒါေလး
ဟင္
အကိုု"
"ေကာင္ေလး "
မိမိ၏ အခ်ိန္ပိုင္းအလုပ္တခုျဖစ္ေသာconvenience store တြင္အံ့ျသသလိုမ်က္လံုးမ်ားႏွင့္ ေခၚလိုက္ေသာေကာင္ေလး
"ဒါကေနာက္အလုပ္တစ္ခုလား"
"ဆိုပါေတာ့ ေရာ့ ေခါက္ဆြဲေျခာက္သိပ္မစားနဲ႔ေနာ္"
"အာ တခါတေလမွပါ ဟို ဒီမွာ ေခါက္ဆြဲဖိုး"
"မေပးနဲ႔ေတာ့ အကိုဝယ္ေကြၽးတာ ေဘးကခံုမွာထိုင္စားလို႔ရတယ္"
"ေက်းဇူးပါ အကို "
"ဒါနဲ႔ မိုးခ်ဳပ္ေနၿပီးကို တေယာက္တည္းလား sehunေကာ"
"အြန္း တေယာက္တည္း"
ေခါက္ဆြဲစားရင္ပလုတ္ပေလာင္းႏွင့္ျပန္ေျဖေသာေကာင္ေလး ခ်က္ခ်င္းညိဳးသြားေသာမ်က္ႏွာေလး ဘာမ်ားျဖစ္ျပန္ၿပီးတုန္းကြာ
"Hunဆီသြားေတြ႔တာ တီတီက ေပးမေတြ႔ဘူးအကိုရဲ႕ ျခံေ႐ွ႕ကေနဘဲျပန္လွည့္လာရတာ"
"ဟင္ သူကေကာင္ေလးအေဒၚဘဲကို ဘာလို႔.."
"မသိပါဘူး စိတ္လည္းမဝင္စားဘူး ေမေမနဲ႔အဆင္မေျပၾကတာထင္တာဘဲ က်ေတာ္က hunကိုေႏွာင့္ယွက္ေနတယ္လို႔ထင္ေနပံုဘဲ "
"ေကာင္ေလးကဒါဆိုဘာလို႔သြားတာလဲ"
"အာ အကိုကလည္း က်ေတာ္ကတီတီ့ကိုေတြ႔ခ်င္တာမွမဟုတ္ဘဲ hunကိုေတြ႔ခ်င္တာႀကီးရာ"
"..."
ဒီေကာင္ေလးနဲ႔ေတာ့ခက္ေခ်ၿပီး ကိုယ့္ကိုမလိုတဲ့လူမ်ိဳးကိုေတာင္ စိတ္ထဲဘာမွမထားဘဲ ျဖဴစင္ႏိုင္လြန္းလိုက္တာ
ေခါက္ဆြဲကိုသာအာ႐ုံရေနၿပီး ဝါးလိုက္တိုင္း လႈပ္ရြသြားေသာပါးေဖာင္းေဖာင္းမ်ားက ႏူးညံ့ေနမွာေသခ်ာသည္ အင္းဒီနီရဲရဲႏႈတ္ခမ္းဖူးမ်ားထံ၌လည္း ဖမ္းစားခံရေသးသည္ ခက္ေခ်ၿပီး
"ဟို အ အကို"
ပတ္ဝန္းက်င္နဲ႔အဆက္အသြယ္ျပတ္သြားေသာက်ေတာ့္အား လည္ပင္းပြတ္ကာအေနရခက္ဟန္ျဖင့္ သတိလွမ္းေပးေသာေကာင္ေလး စိတ္ထင္ နားရြက္ေလးရဲေနသလားလို႔
