ZITLAR İÇİNDEKİ UYUM

GEÇİT

"Senden korkmuyorum." Dedi kadın.Oysa hiç bu kadar korkmamıştı hayatında. Onun bu lafına güldü adam.Çünkü biliyordu karşısındaki bu güzel kadın korkuyordu ondan.Tamda istediği buydu adamın. Çünkü eğer korkarsa onu bırakmayacağını düşünüyordu. Kadın bu kez bağırdı.

"KORKMUYORUM SENDEN !! "

Adam bir kez daha gülümsedi. Normalde bu tebessümleri kadını baştan çıkartıyordu ama bu sefer korkudan hiçbişey düşünemedi.Ağzını araladı adam.Yaklaştı kadına daha ne kadar yaklaşabilirse artık. Yok denecek bir mesafe vardı aralarında şu an kadınla adamın.

"Korkuyorsun"

Bir melodi gibi söylemişti sanki adam bunu.Kadın gözlerini daha çok kaçırdı adamdan."korkmuyorum" dedi ama bu sefer fısıltı gibi çıkmıştı kadının ağzından bu kelime.Adam yine gülümsedi ve tekrar ağzını araladı.

"Korkma ama yinede sev beni " dedi bu sefer adam.Çünkü gerçektende bunu istiyordu .Bu küçük kadının onu sevmesini istiyordu.Tüm karanlığıyla yaptığı bunca kötülüğe rağmen kadının onu sevmesini istiyordu adam.Muhtaçtı çünkü bu küçük kadının sevgisine.

"A-Ama sen karanlıksın " dedi kadın birden.Aslında kadında seviyordu bu adamı. Her ne yapmış olursa olsun bu adam seviyordu yinede bu kadın. Aslında biliyordu onun kötü biri olmadığını sadece sevgisizlikten karanlığa hapisolduğuna.

"Karanlığıma ışık ol o haldeyse sende kurtar beni bu karanlıktan " adam biliyordu aslında kocaman bi ışıkta olsa çıkamayacağından bu karanlıktan. Ama yinede söyledi bunu kadına. Belki ikna olur bırakmaz onu diye.Ağzını araladı kadın.Beyni HAYIR derken tüm benliği istiyordu adamı kalbi koparcasına atıyordu ve kabul et diyordu.

"Tamam" dedi kadın sonra tekrar ağzını araladı.Sanki çok önemli bişey dicekmiş ama sonradan unutup aklına yeni gelmiş gibi tekrar aralandı ağzı.

"Bir şartla"

Adam önce sevindi kadın tamam diyince.Zaman durmuş gibi geldi o an adama.Sonra kadının diğer cümlesi geldi aklına ve

"Kabul " dedi direk hiç düşünmeden adam.

Şaşırdı kadın adamın bu tepkisine. Oysa daha şartını bile söylememişti kadın ona.Sonra araladı ağzını tekrar kadın.

"Ama daha şartımın ne olduğunu bilmiyorsun ve hemen kabul ettin.Sonra pişman olma dedi."

Adam gülümsedi kadına.Sonra aralandı ağzı.

"Senin yokluğun benim en büyük pişmanlığım olur aslında. "

Kadın şaşırdı ilk başta. Sonra kendi elinde olmadan gülümsedi adama.Bu küçük kadının bu küçük tebessümü adamın içinde fırtınalar kopardı o an.Hiçbişey umursamadı adam.Çünkü aklında o küçük tebessüm vardı bi tek.İşte mutluluk dedi adam bir kez daha. Şükür etti Allah'a. Bu güzel kadının bu güzel tebessümünü bir kez daha gösterdi ona diye.

"Bizi sakın üzme" dedi kadın birden.Adamın tüm dikkati kadının bu cümlesine çekildi hemen.Onu üzmek hayatta isteyeceği en son şeydi adamın aslında. Bu küçük kadının tek bir gözyaşısı adamın canından can kopartmaya yetiyordu çünkü.

"Eğer seni üzersem beni asla affetme" dedi adam hiç tereddüt etmeden.Ve en başından biten hikayeleri o an başlamıştı işte.