Annem hemen salona gelmişti yerdeki fotoğrafı ve camları görünce etrafına bakınmaya başladı. Abimi çağırmıştı. Abim eve hırsız girdi mi diye bakınıyordu. Annemin gözlerinin önündeydim ama o beni görmüyordu. Evden çıkmıştık kendimi kötü hissetmiştim.
JK: ee senin evin nerde? İyileşince evini bilmem gerekir ki gidip konuşa bileyim.
Y/N: hadi gidelim o zaman.
Elimden tutmuştu gözümü kapatıp açtığımda bir evin önüne gelmiştik.
JK: burası mı? Hadi girelim.
Y/N: hey nereye?! Belki içeride birisi çıplak geziyordur! Önce ev sahibi girip kontrol etsin!
JK: dur tahmin edeyim sürekli insanların evine girdiğin için çıplak insanlarla fazla karşılaştın bu yüzden bu davranışların?
Gözlerini kısıp sırıttığında doğru tahmin ettiğimi anlamıştım. İçeriye girip bir kaç saniye sonra geri gelmişti. Işıklar kapalıydı sanırım herkes uyuyordu. Gecenin bu saatinde zaten kim uyanıktır ki?
Beni bir odaya getirdiğinde yatakta onun yattığını görmüştüm. Etrafında aletler vardı sanırım yaşaması içindi.
JK: demin eline benim fotoğrafımı almıştın. Bu aletleride kendin kesemez misin?
Y/N: nedense bu aletlere dokunamıyorum. Dokunamadığım başka şeylerde var. Eğer her şeye dokunabilseydim şimdi senin cesedin o ağıcın önünde olmazdı.
JK: Y/N parmakların oynadı!
Y/N: saçmalamayı keser misin lütfen. Öyle bir şey olamaz çünkü ben yani ruhum hala burda!
Belkide karanlık olduğu için ben öyle görmüşümdür. Evlerinde oturulacak bir koltuk yoktu yerde mi oturuyorlar? Evlerinin tarzı çok garipti. Ama çok hoş ve huzur vericiydi.
JK: ailene senin bu aletleri kesmek istediğini ve ölmek istediğini söylersem bana inanmazlar. Seni öldürmek istediğimi zannedecekler.
Y/N: babama sadece onun ve benim bildiğimiz bir şeyi söyleyeceksin. Küçükken babam bana pembe bir elbise almıştı hep onu giyip babamla dans ediyordum. Bir gece elbiseyi yanlışlıkla yırtmıştım çok üzülmüştüm.
JK: hiç bir şey hatırlamadığını söylemiştin?
Y/N: bir defterde anılarımı yazmışım ordan okudum. Evide öğrendin gidelim mi artık?
Aradan 2 gün geçmişti ama bana 2 yıl gibi geliyordu. Zaman geçmek bilmiyordu gece gündüz boş boş dolaşıp bir çaresini bulmaya çalışıyorduk.
JK: sen 10 yıldır nasıl dayandın? Ben bu 2 günde bile deliye döndüm.
Y/N: alışıyor insan zamanla. Hadi akşam oldu artık eve gitsek iyi olacak.
JK: neden hep geceleri o eve gidiyoruz?
Y/N: işte bu yüzden.
Karşımızda korkunç bir hayalet vardı. Flimlerdekilerden bile daha korkunç gözüküyordu...
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
Yeni bir hikayeye başladım. Şimdi genelde çoğu hikayemde görmüşsünüzdür +18 yerleri yazmıyorum küfürlere sansür koyuyorum ama bu hikaye öyle olmayacak o yüzden +18 yerler sevmeyenler okumasın lütfen!
