Y/N ile etrafı araştırıyorduk. Aklımda tek bir soru vardı.... ben kurtulunca Y/N'i bir daha görebilecek miydim? Çok aptalca bir soru tabi ikide göremeyeceğim.
Y/N: Jungkook bak burda!
Yanına gittiğimde bir kamyonun önünde duruyordu.
JK: üzerinde her hangi bir iz var mı? Eğer bana bununla çarptıysa bir yerde bir iz olmalı.
Y/N: tamir etmiş olabilirler.
JK: bu kadar kısa bir sürede mi?
Y/N: yakalanmak istememişlerdir bu yüzdende kesin gece gündüz uyumadan bununla uğraşmışlardır. İyice bak belki bu mu yoksa değil mi anlarsın?
JK: hayır bir şey göremiyordum.
Y/N: bence sana kimin çarptığını bulduk.
JK: başkasıda olabilir.
Y/N: tek düşmanın o. Burda bir kamyon var kazadan sonra kendini bir ağıcın önünde buluyorsun. Başkası olsaydı yardım ederdi sana...
JK: b-bir saniye. Bu- bu benim arabam.
Y/N: gördün mü! Sana demiştim. Arabanın tamirini daha bitirmemişler. Bu bir kanıt olabilir. Kim olduğunu bulduğumuza göre şu rüyalara girme konusuna yeniden geçebiliriz. Hadi gidelim.
Y/N'in ayağının diğer ayağına takılması ile tam düşecekken onu tutmuştum. Ona bu kadar yakınken böyle hissetmem hem hoşuma gidiyordu hemde kendimden nefret ediyordum. Benim zaten sevdiğim birsi var Y/N sadece arkadaşım!
Y/N: ş-şey tutmana g-gerek yoktu. Hani ben bir ruhum ya... ö-öyle...
JK: a evet evet unutmuşum.
Ellerimi belinden çekerken aslında hiç bırakmak istemiyordum. Birlikte evime gitmiştik. Sunji'nin rüyasına yeniden girmiştim....
1 gün sonra...
Sunji her uyumaya çalıştığında rüyasına giriyordum. Çok uykusu vardı biliyorum ama yapmak zorundaydım az zamanım kalmıştır ölmek istemiyorum. Sabah oluyordu yavaş yavaş Sunji çantasını ve araba anahtarını alıp evden çıkmıştı. Y/N ile onu takip ettik ve birlikte arabaya bindik.
Sunji: Jungkook iş için bu yoldan geçmiş olmalı. Rüyamda gördüğüm yerede benziyor...
JK: ah~ sonunda.
Sunji: ağaç... burda bir ağaç göremiyorum.
JK: i-ileride.
Y/N: seni duymuyor ki.
Bir kaç kilometre ileriye gittiğimizde Sunji çayırın ortasında duran ağacı görmüştü sonunda. Arabayı durdurup ağaca doğru yürümeye başladık.
Sunji: J-Jungkook! Aman tanrım ne oldu sana böyle?!
Mutluluktan ağlayacaktım! Sonunda bu saçma sapan şeyler bitecek! Sunji telefonunu alıp ambulans çağırdı. O kadar mutluydumki yanımda şaşkın şaşkın bakan Y/N'a sarıldım.
Y/N: kurtuldun sonunda. Gidiyorsun. Umarım benide kurtarmayı unutmazsın.
JK: merak etme. Bana yaptığın onca iyilikten sonra seni öldürecek miyim gerçekten?
Y/N: bu benim için bir iyilik olur.
Hastaneye kadar gitmiştik. Ailem, arkadaşlarım duyan herkes hastaneye gelmişti. Sonunda uzun zamandır beklediğim ışık parıldamıştı. Evime geri dönüyordum...
🤧
