La vie de Youssra(HERSCHREVEN)

Part33

Hij betrapte zichzelf bij het lang staren en herstelde zichzelf  hij schraapte zijn keel "heb je mijn telefoon gezien Mo?" En hij wende zijn gezicht naar Mo" Ja hij zit hier op de bank", zei Mo en gaf die aan Yassine "ik ben in mijn kantoor als je me nodig hebt" zei Yassine en liep weg.
"Hoe gaat het met Yassine" zei ik zacht " Hij is zichzelf niet de laatste keer dat hij je zag", beantwoorden hij op mijn vraag, zonder dat ik het wilde liepen de tranen over mijn wangen "Ok, ik ga naar buiten" en wou weg lopen maar hij hield me tegen "Youssra, laat me met je mee komen" zei hij met medelijden " nee, blijf binnen ik ben niet voor lang weg Mo" zei ik en liep meteen van hem weg.
Buiten verwelkomde de wind mij meteen met een warme blies, ik stapte en stapte maar door en had geen idee waar ik naartoe ging tot dat ik een plek zag. Het was overal groen en mooi, het was een groot doorzichtig meer, ik ging op het gras zitten en voelde weer de tranen over mijn wangen. Ik vouwde mijn lichaam in een bol en huilde.
Het voelde alsof ik verdronk in mijn lichaam ik voelde me niet zo sterk als ik me eerst voelde, mijn hart deed letterlijk pijn ik wou het scheuren en opnieuw beginnen, een persoon, een betere. Maar dat gaat niet, mijn ouders leven nog en Amal en Yassir hebben hier iets mee te maken, ze probeerde alles naar Yassine te wijzen maar daar geloofde ik niks van. Ik ga je eerlijk zeggen ze waren wel slim bezig, maar ik ben slimmer.
Pp Mo:
Het gaat echt niet goed met Youssra en zeker niet met Yassine. Yassine zorgt heel goed voor me, maar word soms los geslagen meestal midden in de nacht. Dan begint hij te schreeuwen en te huilen uit het niets, het was en is nog steeds niet makkelijk voor hem.

Youssra zei dat ze niet lang weg ging zijn, maar tis al 6 uur voorbij, ik moet Yassine inlichten dat ze al voor te lang weg is. Ik liep naar zijn kantoor en klopte, "binnen", ik liep naar binnen en zag hem met zijn gezicht in zijn handen, hij keek op en zegt:" Ja wat is er?" "Youssra is al te lang weg" kom ik meteen ter zaken.
Yassine keek me me met een frons aan en stond op en liep naar me toe "wanneer is ze vertrokken?" "Om 14, nadat je weg ging"
Hij knikte en zei " blijf hier ik ga haar zoeken"
" Ik kan ook mee.." probeerde ik maar hij onderbrak me en zei " Mohammed ik ben serieus! Blijf hier!", ik knikte en hij liep weg.