La vie de Youssra(HERSCHREVEN)

Part 35

Pp Yassine:

Ik haat dat ik nog steeds zoveel van haar hou. Na alles wat ze heeft gedaan hou ik nog steeds van haar. Ze is zo gebroken dat het mij breekt, haar ogen zijn niet meer levendiger meer. Ze leken zo rood, moe, gebroken...

Pp Youssra:

"Yousssraaaa!"
Met een ruk werd ik wakker van mijn nachtmerrie, ik snikte zacht. Het was hier zo heet ik kreeg geen adem, het raam was open maar alsnog was het snik heet.
Ik kon maar niet stoppen met huilen, geen idee waarom ik opeens huil. Die nachtmerrie was vreselijk, (Part27) ik voelde mijn lichaam branden, het deed zoveel pijn, mijn aderen gingen weer zwart. Ik raakte in paniek en zocht met de pijn in mijn lichaam naar mijn pillen. Dikke snelle tranen gingen over mijn wangen heen, krijsend van de pijn zakte ik naar de grond en maakte een bol van mijn lichaam. Hard begon ik te snikken, het deed zoveel pijn
"Tante!" Probeerde ik te roepen maar er kwam alleen maar een zucht uit.
Ik hoorde iemand kloppen op de deur, ik probeerde te praten maar het lukte niet, maar gelukkig kwam Yassine tevoorschijn en met een geschokte blik keek hij me aan. Hij liep snel naar me toe en ging op zijn hielen "W-wat is er gebeurt!" Vroeg hij geschokt, "H-het brand" hij keek me angstig aan " t-tante" zei ik met moeite, hij begreep me en liep de kamer uit en brulde de naam van me tante in de gang.
Ik deed mijn kleren uit tot dat ik een hemdje en onderbroek zat, ik zweet me kapot mijn lichaam trilde van de pijn.
Ik hoorde voetstappen haastig in "mijn" kamer komen, mijn tante keek me met tranen in haar ogen aan. Ze ging op haar knieën zitten en voelde naar mijn hoofd, waar een heleboel zweet op was, mijn hele lichaam stond in het zweet. "Haal een doek met koud water" zei ze tegen Yassine, en al snel haalde hij die.
Ik krijste, ik huilde zo hard van de pijn "Ik ben nog niet klaar... mijn ouders" snikte ik, ze keek me met treurige blik aan en nam mijn hoofd op haar schoot en ging met haar handen zacht over mijn haar "praat tegen me tante, alsjeblieft... vertel me hoe ik was..." zeg ik wanhopig, ze knikt en vertelt "Je was slim toen je klein was...en ook heel sterk er was iets met je dat iedereen opvrolijkte je was een lichtpunt in de familie, dat ben je nog steeds lieverd", ze wou doorgaan om me af te leiden , maar ze werd onderbroken door Yassine die binnen kwam meet een kom met water en een doekje. Mijn tante glimlachte dankbaar naar Yassine toen hij de kom en doekje naast ons neerlegde,
"Je was sluw en koppig", begon ze lachend, en deed het doek in het water en deed het vervolgens op mijn voorhoofd, het hielp niet echt maar ik liet het, ik wou haar horen praten.
"Je was zo onschuldig" zegt ze terwijl haar lachend gezicht vervaagd naar een treurige
"Ook al toonde je het niet, maar ik zag de gebroken deeltjes achter die mooie lach van je, en hoe je jou nachtmerries voor ons verborgen hield en je jou groot hield alsof je ze niet had", zei ze snikkend " Je was zo jong... zo jong. Enkel ik had het door, je ouders waren veel te druk bezig om je te beschermen, dan te zien hoe het met je ging. Begrijp me niet verkeerd je ouders zijn geweldig en houden zielsveel van je, maar ze waren niet op jou gevoelens aan het letten, zoals ik deed", ze stopte en keek me aan of ik wel luisterde en beantwoorde haar vraag met een knik om verder te gaan "Ik weet het nog voor je verjaardag, gaven je ouders je van die duren spullen je was heel dankbaar, maar ik wist van binnen dat je daar niet om gaf je gaf om hun t-tijd... . Ik had je een zelfgemaakte houten mes gegeven met je naam op gegraveerd je was er zo blij mee... die oprechte lach van je, ik leerde je een paar trucjes, voor in het geval dat er iets gebeurde. Je ouders waren er niet blij mee ze zeiden dat je geen bescherm lessen nodig had, dat ze je zelf gingen beschermen. Ze ware zo geobsedeerd met het beschermen... een verslaving", ze kijkt naar de grond en weer terug naar mij, " een verslaving... ze waren doodsbang, te bang en dat neem ik hun niet kwalijk. Je broer Yassir was genomen door vijanden van hun tijdens jullie geboorte, ze waren kapot van de pijn. Ze konden geen ander kind verliezen dat snapte ik volkomen... zij waren niet de enige die iets verloren hadden tijdens hun eerste kind-deren"

HEIII LIEVERDS❤️
Dit boek heeft vandaag 38,1K vieuws gehaald en ik BEN ZO BLIJ, jullie zijn echt geweldig.
LOVE YOU ALLEMAAL🥰😘❤️