La vie de Youssra(HERSCHREVEN)

Part 34

Pp Yassine:
Ze is mooier en sterker geworden, wat heb ik haar gemist.
Het was moeilijk om haar niet aan te kijken, maar toen ik wel naar haar keek voelde ik me schuldig, ik zag dat ze wou huilen maar ik keek haar toch koud aan, en ik heb er spijt van.
Ik stapte in mijn auto en reed naar plekken waar ik haar misschien zou kunnen vinden.

Pp Youssra:

Ik haatte mezelf op dit moment, mijn ouders zouden teleurgesteld in mij zijn ik verdien dit haat van Yassine. Al die doden al die mishandeling, al die misbruik, bloed,...
Al die bloed die ik had verspild, al die levens die ik had ontnomen, ik heb geen recht om nu nog te leven, om gelukkig te zijn.

Ik veegde mijn tranen ruw weg, ik moest nu sterk zijn voor mijn ouders ik mag dit niet verpesten, mijn ouders geloven in me.

Ik stond op en draaide me om en schrok van het gedaante dat achter de bomen was. Ik wist zeker dat het een man was
"Wie is daar!", riep ik, hij of zij kwam dichter en zag Yassine dichter komen. Ik ontspande me en zei: "Wat doe je hier", hij keek me onderzoekend en voor een moment zag ik een klein beetje bezorgdheid in zijn ogen. "Mohammed was bezorgd op om je" "Dat moest hij niet zijn, ik kan wel voor mezelf zorgen" lachte ik zacht, weer onderzocht hij me "Kom we gaan, het begint donker te worden" ik knikte en volgde hem.

In zijn auto keek ik naar hem, hij was zeer geconcentreerd op de weg.
"Het spijt me" zei ik uit het niets. Hij nam het stuur strak aan en negeerde me, "Yassine...", begon ik, "Ik kon niet geven wat zij je gaf..."
Ik zag dat hij woedend begon te worden en stopte, hij parkeerde de auto en draaide zich met een ruk naar mijn kant. " Het draaide zelf niet om dat!",Begon hij, " JIJ hebt me opnieuw weer gebruikt, meer dan 1 keer!" "Yassine..." probeerde ik maar hij onderbrak me " Neyla heeft me niet gebruikt ze gaf niet normaal veel om mij! Jij niet, ze gaf het me omdat ze van me hield en omdat ze me vertrouwde, ze was loyaal. Ze was onschuldig en ze gaf om wie ik was. Het kon haar niet schelen wie mijn vader was of wie hij doodde of wie ik doodde. Ik was razend om dat jij niet om me gaf zoals zij deed, ik was woedend dat ik nog zoveel van je hield toen Neyla zoveel van me hield, ik was zo boos dat ik mijn gevoelens niet kon wegzetten voor je ookal heb je me zoveel pijn gedaan!", tranen liepen over ons beide wangen "Youssra.." zei hij zacht zo zacht dat ik het nauwelijks kon horen. Ik snikte " Yassine ik weet niet wat ik voel, ik weet niet wat het is, mijn lichaam doet zoveel pijn. Ik kan de tijd niet terug draaien maar ik hoop dat ik het kon, dan had ik alles beter gedaan. Ik heb je teveel pijn gedaan en het kon me eerst niks schelen, de woede nam me over ik kon mezelf niet controleren, ik wou je pijn doen, door de fouten die jou vader heeft gemaakt" " Ik dacht dat mijn pijn over ging zijn, maar het doet meer pijn dan ooit te voren, ik was het duivel zelf, het voelt alsof mijn lichaam brand, dat alles langzaam brand. Het spijt me zo erg" zeg ik zacht ik voelde een brok in mij keel "Neyla is dood" zegt hij, geschrokt keek ik hem aan " Het spijt me oprecht" zei ik menend, hij knikte en starte de auto, onderweg viel ik met tranen in mijn ogen in slaap.