In love with Severus snape

Hoofdstuk 8 (terug in het 5e jaar ontmoetting van Sneep en Raven

***Pov Sneep***

Ik heb vandaag een nieuwe klas lesgegeven, er zat een meisje in, een heel knap meisje, ze had zwart haar en ijs blauwe ogen, ik bleef haar de hele les aankijken,
Ik ben momenteel onderweg naar Albus, ik loop de gouden fenix in, "Albus" zeg ik "ik heb je hulp nodig" vervolg ik, als ik niks terug hoor "waarmee" zegt hij dan in eens, "mijn nieuwe klas, er zit een leerling in, ik krijg hetzelfde gevoel als bij Lily..." zeg ik, in eens stapt Albus uit het niets, "hetzelfde als bij Lily? Weet je het zeker?" Vraagt hij, "absoluut.." zeg ik, "alleen deze keer is het beter, krachtiger" vervolg ik "dus het is niet hetzelfde" zegt Albus "jawel maar ook weer niet" zeg ik half geïrriteerd, "maar ze is mijn leerling, dit kan niet" zeg ik daarna "Het spijt me Severus, ik weet dat Lily speciaal voor je is, en je hetzelfde gevoel krijg, maar ze is je leerling, dit kan ik niet toestaan." zegt Albus kalm "Ik begrijp het" zeg ik, en ik loop weer terug, ik ga aan mijn bureau zitten, ik weet het niet meer, ik ga op bed liggen en val in slaap

***De volgende ochtend***

Ik heb vandaag weer als eerste les met Zwadderich, dus ook met Raven, ik zit al in de klas, aan mijn bureau, ik hoor iemand binnen komen, tot mijn verbazing is het Raven, "Mevrouw White" zeg ik terwijl ik een wenkbrauw op til, "oh sorry ben ik te vroeg ik ka-" "nee je hoeft niet te gaan" onderbreek ik haar, "ga zitten" zeg ik, ze gaat helemaal vooraan zitten, ze kijkt een beetje verlegen, als ik praat durft ze niet in mijn ogen te kijken, best schattig eigenlijk, "dus wat gaan we vandaag doen?" Vraagt Raven om de stilte te verbreken, "we gaan Amortentia maken" zeg ik, "en wat is dat?" Vraagt ze "een drankje die ruikt naar je... ware liefde" zeg ik, "leuk" antwoord ze , de klas komt binnen, in eens is het heel druk "HOU JULLIE KOPPEN" schreeuw ik,

in een keer is het stil, iedereen gaat zitten, "boek open op bladzijde 10" zeg ik daarna, iedereen doet het, ik kijk naar Raven, het enige straaltje licht dat de kamer in komt schijnt op haar, "we gaan vandaag Amortentia maken, het recept staat op bladzijde 10 en 11 begin" zeg ik, De klas staat op en beginnen met ingrediënten pakken, "hou jullie koppen" zeg ik als er weer gepraat word, ik zie Potter en Wemel samen praten, ik loop naar ze toe, en geef ze beide een klap voor hun hoofd met mijn boek, na een tijdje vraag ik "is iedereen klaar?" De hele klas knikt, "goed zo, Mevrouw White, kunt u ons vertellen waar uw Amortentia naar ruikt?" Vraag ik, ze word een beetje rood, ze haalt het dekseltje van haar ketel af, en ruikt, ze sluit haar ogen "Oude boeken, leer en klas lokaal, zegt ze snel, ik schrik, haar Amortentia ruikt naar... mij, "oké klas jullie mogen gaan Mevrouw White, wil je even hier komen?" zeg ik, de andere leerlingen zijn weg,

Raven gaat op een tafel voor mijn bureau zitten, ze is helemaal rood, ik durf eigenlijk niks meer te zeggen, dus ik zeg gauw: "Perkamentus vroeg of je na de lessen even bij hem kwam" ze kijkt op, "oh oke" zegt ze en ze loopt snel de klas uit, ik kijk haar achterna, ze voelt dat ik naar haar kijk, want ze draait snel een keer om, haar haren wapperen aan de kant, ze kijkt snel weer terug, ze loopt de kamer uit en het is stil,  Ik denk aan wat Albus gisteren heeft gezegd, de woorden spoken door mijn hoofd "het kan niet ze is je leerling" ik krijg een naar gevoel als ik er aan denk, ik loop mijn klaslokaal uit, en loop een stukje over het terrein heen, Ik hoor stemmen "Wat vind jij van Proffesor Sneep?" "Ik vind hem eng" "ik weet het niet, hij lijkt gewoon altijd zo triest"

  ik kijk om het muurtje heen en zie drie leerlingen, een van hen herken ik, Raven, ik ga dichterbij staan en zeg "Klaar met roddelen? Mevrouw Griffel?" Vraag ik, een verschrikte Griffel kijkt achterom, "h-het spijt me Meneer, ik uhm"  stamelt ze, ik kijk verder, ik zie Potter en mevrouw White, Raven staat er kalm bij, is ze niet bang voor me zoals alle andere, deze keer durft ze me recht in de ogen aan te kijken "goede middag meneer hoe gaat het?" Vraagt ze, ik trek een wenkbrauw op, en zeg "goed?" Ik besluit om deze keer het te laten gaan en mevrouw Griffel geen straf te geven, ik kijk mevrouw White nog even aan en loop dan weg.

***Pov Raven***

Proffesor Sneep loopt weg, ik kijk hem achterna, die mysterieuze gewoontes, zijn haar zijn kleren alles, het maakt het allemaal redelijk aantrekkelijk, voor mij dan, ik besluit achter hem aan te lopen, eigenlijk ik het een dom besluit, maar daar kom ik later pas achter, iets verderop zie ik Sneep op een bankje zitten, hij heeft een boek in zijn hand, hij lijkt heel gefocust, om beleefd te zijn kuch ik een beetje, hij kijkt op, "Mevrouw White" zegt hij met een opgetrokken wenkbrauw,

"Wat kan ik voor u doen?" Gaat hij verder, "Nou ik heb niemand om bij te zitten dus ik vroeg me af of ik bij U kon zitten" zeg ik, ik besef later pas hoe dom ik klink, maar tot mijn verbazing zegt hij: "natuurlijk" wel zegt hij het op zijn kille manier, maar ik ga naast hem zitten "dus... ik neem aan dat U niet heel praatzaam bent?" Zeg ik, normaal had ik dit nooit gedurfd, maar hier geeft het me een vertrouwd gevoel, "dat klopt White" zegt Sneep langzaam "Oké nou... ik ga maar gewoon praten, en u kunt luisteren" ik begin te praten over mijn familie, al ben ik een modderbloedje, het maakt me niet veel uit, om een of andere reden lijkt Sneep geïnteresseerd in mijn verhaal, ik ga verder over mijn grootouders, hoe zij wel heks en tovenaar zijn, ik vertel ook dat ze kort hier hebben gewerkt, "ik ken ze" zegt Sneep in eens, best raar dat hij mijn grootouders heeft gekend, en ik verliefd op hem ben, ik ga verder over school, niet dat ik het interessant vind, maar ik vertel het maar gewoon,

ik ga verder over alle bijzondere rijzen die ik in mijn leven heb gemaakt, en in een keer floep ik eruit: "ik ben nog nooit verliefd geweest tot nu toe" ik sla mijn hand over mijn mond, en durf Sneep niet aan te kijken, "ik uhm, ik bedoelde het niet die uhm manier" zeg ik zachtjes, ik voel een hand onder mijn kin, het is een warme hand, die van Sneep, hij draait mijn gezicht zijn kant op, ik moet hem nu wel aan kijken, hij komt steeds dichterbij, die strenge blik is veranderd in een liefdevolle niet dat ik dat ooit had verwacht, we komen dichterbij, Sneep raakt kort mijn lippen aan, ze voelen zacht, anders dan verwacht, hij doet het weer, maar deze keer drukt hij zijn lippen iets harder op de mijne, uiteindelijk zoenen we, ik kijk hem naar een tijdje aan, ik glimlach, hij staat op, "dit was een vergissing" zegt hij en hij loopt weg, ik wil nog iets zeggen, maar ik durf het niet meer.

***Pov Sneep***

Als ik wegloop voel ik me eenzaam, ik wilde niet weg, ik wil haar zachte lippen voelen, ik denk aan Albus, aan wat hij zij, "Severus" hoor ik, ik kijk opzij, en ik zie... Albus, "Albus..." zeg ik, "Wat zei ik nou, ze is je leerling" zegt hij rustig "h-heb je het gezien?" Vraag ik "ja" zegt hij zacht, "je hebt haar verdriet gedaan, door weg te lopen" ik kijk achterom, ik zie in de verte Raven in een gezakt zitten, ik zucht "het spijt me ik liet me gaan het is gewoon te moeilijk" zeg ik, "ik begrijp het Severus, maar je moet hier iets aan doen, een vergeet drankje..." zegt hij langzaam, "EEN VERGEET DRANKJE?!" "Shhhh" hoor ik Albus zeggen "een vergeet drankje?" Zeg ik iets minder hard, maar maar dan vergeet ze me" stamel ik " nee niet jou, maar jullie moment daar straks" zegt hij, ik kijk verschrikt op, "D-dat kan ik niet.... Albus je begrijpt het niet, Ze is net zoals Lily!" Zeg ik half schreeuwend, "het spijt me Severus" zegt hij nog en loopt weg, als ze het toch gaat vergeten kan ik het beter goed maken, denk ik bij mezelf, ik wil terug lopen naar het bankje, maar ze is er niet, ik loop terug naar mijn kamer, ik laat me op bed vallen en val in slaap.

***De volgende dag***

Mijn wekker gaat, ik sla hem uit en stap uit bed, ik kleed me snel aan en krijg met moeite de knoopjes van mijn gewaad dicht, ik brom iets en loop naar de grote hal, ik zie Raven aan de tafel zitten, ze kijkt niet op als ik achter haar langs loop, ik ga aan de leeraar tafel zitten, en begin te eten, ik kijk naar Albus, hij fluistert iets, maar niet tegen iemand ik kijk snel naar Raven die een slok van haar drinken neemt, ze is het vergeten, alles...