Sensiz çekilmiyor bu şehir .
Işıklar sönük ,sesler uğultulu.
Yokluğun böyle işte .
Ruhsuz bir İstanbul .
Anlamsız geliyor bir çok şey .
Bir zamanlar büyülenerek baktığım.
Hayran kalıp şaşırdığım.
İstanbul İstanbul değil yokluğunda .
Ne Kız Kulesi anlatıyor yanlızlığımı.
Ne ani yağmurlar döküyor gözyaşlarımı.
Ne yıldızlar unutturuyor gözlerini.
Ne hatırlarımız avutuyor artık beni.
Her sokak başında bir tuhaf oluyor içim.
Sanki her an cıkacakmışsın gibi .
Sarılıp,sımsıkı sarılıpta ,
Buradayım,geldim diyecekmissin gibi.
Bu şehir her gece kan kusuyor bana .
Kahkahalarımız yankılanıyor hâlâ sokaklarda.
Ne zaman el ele bir çift görsem .
Sen geliyorsun aklıma .
İstanbul seni hatırlatıyor inadına .
Her nesefte rüzgara veriyor kokunu .
Beni delirtmek için getiriyor bana .
Baksana İstanbul bile özlüyor seni .
Haykırıyor İstanbul adını hrr fırsatta.
Duysana !
Ağlıyor İstanbul yokluğunda .
Baksana !
İstanbul yine hissetmek istiyor seni .
Dokunsana !
İstanbul bekliyor seni .
Artık gelsene !
