Başımı tekrar odaklandığım kitaptan kaldırip enere baktıgımda ukala çocuk ayaklarını sıranın üstüne uzatmış bir vaziyete etrafına bakarken başıni çevırmesiyle ğözleri gözlerime bakmiştı sinir bozucu bir gülüşü vardı bunu defalarca yüzüne söyleyebilirdim ve gözümü ukala çocutan alıp açılan sınıf kapısına yöneltim içeri giren anıldı en yakın dostumdu hızli adımlarla yanıma yaklaşıp sarildi gülmüştüm başımi enere çevirdigimde o ukala çocugun yüzündeki şaşkınlik ifadesiyle karşı karşıyaydım gözlerimi tekrar enerden alıp anıla çevirdiğimde "bir şeyler yiyelimi" diye soran anila başimi yukari aşagiya saliyarak işaret etmiştim anil yüzundeki tebesumle sınıfın kapısına doğru ilerlerken enere bakmamaya çalışıyordum ve sonunda çıkmıstik o sınıftan . yüzümdeki tebesümle kantinin yolunu tutmuştuk kantine gittiğimizde alacagımızı alip uzaklaştık oradan sınifa geldiğimizde yerimize ilerlerken ukala bey yerinde yoktu yerime geçip oturduktan sonra anılda yanıma oturdu konuşmaya başladığımiz sırada bir ses duyuldu başımi kaldırıp baktıgımda ise bu ses ukala beye aiti ve yine o sinir sesiyle "burası benim yerim" diyerek anılı gösterdi anıl yüzünü enere bir hamlede dönderken enerin yüzündeki o sinir bozucu gülüş devam ediyordu. Anılın kolundan tutup gözlerimi sinirle enerin üstüne doğrultum ve ona başka bi yere oturmasıni isaret ettigimde gözlerime bakmaya devam ederken başka bir yere ilerledi sırtını döndügünde o sinir bozucu sesiyle gülmüştü. Allahim bir insan bu kadar ukala olabilirmi diye geçirdim icimden ona olan nefret bakışımla son bir kez bakmıştım ona .gözleriyle bana bakarken gözlerimi ondan kaçırmak için ugraşıyorudum o sırada anılın beni dürtmesiyle dikkatimi anıla verdim "bu kim" diye sinirli bir şekilde sordu "yeni gelmiş"demiştim Sonunda zil çalmıştı hazırlanıp sınıf kapısına doğru ilerliyorduk sonunda çıkmıştık okuldan anila sarılıp Ayrılmiştim yanindan ve durağa doğru ilerliyordum durağa geldigimde fazla beklemeden otobüs gelmişti otobüse binip boş olan kolduga oturdugumda başımi cama yazlayip müzik dinliyordum yanima biri oturdu başımı çevirip baktığımda ise bu ukala beydi bana bakıp sırıtmaya devam ederken başımı tekrardan cama yasladım etrafımi izliyordum sonunda gelmiştim inecegim duraga yerimden kalkip kapıya yaklaşmıstim kapı açıldiginda inip eve doğru ilerlerken arkamdan bir ses "bekle" dediğinde sırtımı dönüp baktım tahmin etmeliydim bu ses ukala beye aitti yüzümdeki sinirle "yine ne var" dediğimde gözlerim gözlerine bakıyor elindeki sigarayı yakıp bir nefes çekip o sinir gülüşüyle "beraber yürüyelim "dediğinde sigarasından bir duman daha alıp bana bakmaya devam etti "ee yürüyomuyuz "diye sordugunda cevap bile vermeden sırtımı dönüp yürümeye devam ettim arkamdan yüksek bir sesle "evet mi oluyor bu"dediğinde aldırış etmeden devam ettim yola sonunda eve gelmiştim merdivene oturup ayakkabımın bağcıgını çözmekle uğraşırken apartmanın kapısı açıldı başımı kapıya yönelttiğimde ise ukala bey merdivenleri çıkıp bizim karşı dairenin önünde durdu yeni taşınanlar bunlarmıydı allahım bügün neden bu kadar kötü bi gün diyen iç sesim. ona bakarken gözlerimdeki nefret ve siniri görmemesi imkansizdı .ayağa kalkip evin kapısını çantamdan çıkardığım anahtarla açmısim enere bakmamaya çalışıp içeri girmiştim
ŞİMDİ OKUDUĞUN
OTOBÜS DURAĞI
عاطفيةherkes gibi mutlu bir hayatim vardı taki babamı başka bir kadınla aynı yatakta görene kadar artık ondan nefret ediyordum.onu terk ettiğim zaman ne kadar aşağlık olduğunu anladım "HAYAT BİR İNTİKAMDAN İBARETMİ"? sonunda çıkmıştı karşıma hayatimi değ...