-Balo zamanı gelmeden
bir yolunu bulmalıyız
Telefonunu cebine koydu umutsuzdu istediği şey asla olmayacaktı. Arkadaşı Nur ona mesajlar yağdırmaya devam ediyordu. O anda yağmur başladı. Yağmurun yağmasıyla gelen hüzünle kendini tutamadı. Göz yaşları yağmur gibi dökülmeye başlamıştı. Tuna yanına geldi. "Nasılsın Yaren?" "Sence nasıl gözüküyorum?" "Islanmış ve üzgün sanki. Neyse al şu ceketi."diyerek ceketini Yaren'in omzuna attı. Yaren"Sen üşüyeceksin al ben üşümüyorum"diyerek ceketi geri uzattı. "Sen hayatımda gördüğüm en düşünceli insansın. Ne üzdü seni bu kadar?" "Şey... boşver! Zaten bak otobüste geldi ben gideyim" "Abi bir dakika bekler misin?" dedi Tuna şoföre. "Yaren yine konuşuruz belki ben senin şey... Telefon numaranı alabilir miyim?" "Verebilirim tabi!" "Görüşürüz!" "Görüşürüz" Yaren telefonunu açtı Nur bir sürü mesaj yazmıştı. Açtı ve hepsini okudu telefonunu yine kapattı. Neler oluyor? dedi kendine. Telefonunu yeniden çıkarttı.
-Yaa yapıcaz diyorum!
-Bence boşuna uğraşıyoruz.
-Hem belki başka birini
bulurum.
-Sen ve Deniz'i unutmak
-İMKANSIZ
-Biliyor musun Nur
insanlar çok şey
unutuyormuş.
-Neyse yarın görüşürüz.
-Görüşürüz
Nur ona yalan söylediğini düşünüyordu. Yaren bu olayın etkisinden kurtulamamıştı taki üstündeki ceketi fark edene kadar. Bu ceketle nasıl eve girecekti ailesi ne düşünürdü az önce Tuna'dan aldığı telefonu aradı ve o durakta aşağı indi. Evleri buraya çok yakındı. "Ne oldu beni bu kadar çabuk mu görmek istiyorsun?" "Konumuz bu değil ceketin bende kalmış!" "Olsun yarın verirsin." "Yaa ben bu ceketle eve nasıl gireyim? Annemler kızar! " "Bir bahane bul işte kapatmam lazım. Yaren birde sana birşey söyleyeceğim" "Söyle" "Ceketi yıkamadan getirme..." Sinirden telefonu yüzüne kapattı.Tuna tatlı bir çocuktu ama çok gıcıktı. Ve o Deniz'i seviyordu. Yaren ne yapacağını bilmiyordu. Nur'u aradı durumu anlattı. "Ah Yaren sanki tek sorunumuz bu!" "Şu anda bir sorunum var Nur oda bu ceket!" "Tamam sakin ol yakınlarda bir kıyafet atma kutusu varsa oraya at" "Yaa Nur bu oraya atılır mı?" "Yaa öff kendin bir yol bul o zaman!" "Tamam bunu... Çantama koymalıyım!" "Sonra Tunaya verebilirim." "Peki bu fikir çok saçma ama kötünün iyisi" "Annem arıyor arkadan kapatmam lazım" annesinin aramasına yetişemedi ve ona whatsapp'tan yazmaya karar verdi.
-Anne kapıdayııım!
"Yaaa sen nerede kaldın" dedi annesi daha kapıyı açar açmaz. "Anne otobüs gelmedi" "Pekala birdaha olmasın!" "Yaa otobüsü ben mi kullanıyorum? Birdaha olmasın ne demek?" "Parfüüüüüm! Ha ha ha" "Ne anne ne parfümü gel buraya!" "Öfff tamam otobüs geç geldi(!)" dedi annesi. Yaren telefonunu açtı ve odasına yürüdü. Armut kolduğuna oturdu. Annesi çantasıyla içeri girdi. "Bu çanta neden bu kadar ağır?" "Kitaplarım anne!" dedi ve çantasını kaptı. Annesi odadan çıkınca instagramını açtı. Deniz'in hesabına girdi bir kız ile fotoğrafı vardı. Daha bugün atmıştı. Altında 'Seni seviyorum...' Yaren yıkıldı. Geriye kalan yazıyı okuyamadı. Platoniğinin sevgilisi vardı. "Anne ben dışarı çıkıyorum" dedi kendini zor tutuyordu. Yeniden ağlamaya başladı. Nur'u arayıp yanına çağırdı.
Nur
Yaren'in onu çağırmasıyla parka çıktı. Yaren çok kötü gözüküyordu. Bir süredir ağladığı belli oluyordu. Gözleri şişmişti. "Yaren!" "Nur!" Yaren onu yıllardır görmemiş gibi sarıldı. "Yaa kızım bu çocuk sana aşık değildi niye bozuldun bu kadar" "En azından bir şansım vardı! Şimdi ne yapacağım?" "Belki unutmanın vakti gelmiştir" "Belki de gelmiştir" "Hadi eve gidelim" "Bizde kal Nur!" "Tamam anneme haber vereyim"
Merhabalar! Bu benim ilk hikayem hatalarımı yorumlar kısmına yazarsanız çok sevinirim. Fikirleriniz benim için önemli. Çok yakında yeni bölümde görüşmek üzere!
