Yeni okulumdaki ilk günüm tahmin edeceğiniz gibi boş geçmişti . Tanışmakla vs uğraştım.
Okul çıkışı çantamı umursamazca sırtladım ve okuldan çıktım. Gitmeden önce okulun o muhteşem yapısını bir kez daha süzdüm.
Ne kadar mükemmel dedim kendi kendime. Arkamı dönüp yürümeye devam ederken arkamdan seslenen birinin olduğunu fark ettim ve yavaşça arkamı döndüm.
"Sabah bizim siteden çıkarken gördüm aynı yerde oturuyor oturuyoruz beraber yürümeye ne dersin ?"
"İyi gel" boş bakışlarımla çocuğu süzdüm ( süzgeç miyim neyim her şeyi de süzüyorum maşallah )
"Bizim sınıfta mıydın sen ?" Çocuk bana uzaylı görmüş gibi bakınca "Ben yeni öğrenciyim de " diye açıkladım.
"Ha...sanırım hayır ben 12/C sınıfındayım" dedi . "Güzel ben de 11/D ". Bu müq diyalogtan sonra sitenin girişine kadar yürüdük .
Hala peşimden geliyor gitmeyecek mi bu ya . Adımlarımı hızlandırıp bizim binaya girdim . Arkama hiç bakmadan asansörü çağırdım.
Asansöre bindim ve tam tuşa basacağım sırada bir elin ağır çekimde tuşa uzandığını gördüm ( siz bunu dizilerdeki gibi hayal etmişke )
Ben de ağır çekimde kafamı kaldırdım. "Oha" "Asıl sana oha" dedi gözlerini kocaman açarak.
Bir an ela gözleri beni etkisi altına alacak gibi oldu ama buna müsade etmeden cevap verdim. "Evime ladar gel de demedik lan".
"Aynı katta oturuyor olmamız benim suçum değil" konuşurken bana yavaşça göz kırptı.
BANA GÖZ KIRPTI. LANET OLSUN ELA GÖZLERİNDEN NEFRET ETMİŞKE ÇOCUK.
"Ha bu arada benim adım Savaş".
Gözlerine savaş açtım gardaş her an nazar değebilir. "Ben de İkra" dedim yüzüne bakmadan. Çünkü eğer bakarsam kendi tipime sövebilirdim.
"Noluyo lan" diye bağırdım gözlerimi kocaman açarak.
"Oha sanırım asansörde kaldık kızım" diye bağırdı telaşla.
KIZIM...
BEYNİM: GICIK OLMA İŞLEMLERİ BAŞLATILIYOR LÜTFEN BEKLEYİNİZ ...
Gerizekalı varlık parmaklarıyla kapıyı açmaya çalışırken cebinde duran telefonu çıkartıp "Şunu kullanmayı denesen mesela" dedim.
Elimden telefonu alıp birini aradı "Abijim biz asansörde kaldı abijim"
Bu ne la Danilo Zanna mı bu telefondaki. Yüzümü buruşturup ona baktığımda telefonu hoparlöre aldı.
O an tatlı mı tatlı bir kız sesi kulaklarımı şenlendirdi "Tamamdır abijim hemen hallediyoruz".
"Kimin ablası be " diye anırdı asansörde. Derin bir nefes alıp arkamı döndüğümde gördüğüm şey ufak çaplî bir kalp krizine yol açmıştı...
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Rüyamdaki Gerçeklik
Teen FictionKaranlık bir yolda önümü görmek için çabalarken , duyduğum sesler tüylerimi ürpertiyordu. Gözlerimi kapatıp neler olduğunu , buraya nasıl geldiğimi düşünmeye çabaladım ama olmuyordu zihnim boş bir kazan gibiydi , genişti ama içi boştu . "Hatırlayamı...
