Venominya

4.Bölüm

LİLY'nin AĞZINDAN

   "Oğlum bir sakin dursana yerinde!!Kız kurtuldu o manyağın elinden işte daha neyin siniri bu anlamadım ki?!"
"O Pislik hala dışarıda ve elini kolunu sallaya sallaya geziniyor!!Nasıl sakin kalabilirim Zac?Ya bir daha zarar vermeye kalkarsa?Ne yaparım ben ha !?!"
"Pardon da ...siz onun neyi oluyorsunuz ki böyle konuşuyorsunuz??Asıl ben ne yapacağım !?!"

İsabella,Evan...herkesin sesi birbirine karışıyordu.Kapı dışımda oldukları çok belliydi ama odanın içine kadar sesleri geliyor ve içerideki doktorun nefes alış verişlerine bakılırsa onu da sinirlendirmeyi  başarıyorlardı.
  Doktor sinirle nefesini geri verdi ve kapıyı sertçe açış sesini duydum.
"Hanımefendi beyefendi biraz sessiz olmanızı rica ediyorum!Malum burada hastalar var ve sizin aksine onların dinlenmeleri gerekiyor!"
"Afedersiniz doktor bey.."
   O sırada gözlerimi yavaşça açtım,ve bembeyaz odayı inceledim.Hafif aralık olan ve yanındaki yarım açık pencereden herkesi görebiliyordum.Tam seslenecekken başıma giren ağrı ile ağzımdan kaçan inleme,herkesin bana bakmasına neden oldu.
  "Lily!?!"
"Ah canım benim!!"
Deyip yanıma koşan İsabella bana sımsıkı sarıldı.
"İsabella..boğazımı acıtıyorsun.."
"Hii!!Ay çok özür dilerim bilerek olmadı,iyisin dimi?Başın bir yerin ağrıyor mu?Kızım cevap versene!?!"
Tiz çığlığı yüzümü buruşturmama neden olurken doktor açık olan kapıdan girdi ve sinirle İsabella'ya bakmaya başladı.
"Hanımefendi,dışarı."
"Ama-ama-"
"Dışarı hanımefendi.Aksi halde güvenlik çağırmam gerekecek."
Evan'ın arkadaşlarından biri araya girerek İsabella'ya baktı
"İsabella..hadi gel biz dışarıda bekleyelim de doktor son kontrolleri yapsın..sonra zaten konuşursunuz?"
"Tamam.."
Ardından genç adam,doktor beye döndü ve ters ters bakarken;
"Gibi bir şey demeli çalışan ki endişeli akrabaları daha da sinir etmesin dimi doktor bey(!)"
Ardından İsabella ile dışarı çıktılar ve doktor kapıyı kapatacakken Evan eliyle kapıyı açarak içeri girdi.
"Beyefendi bari siz zorluk çıkarmayın."
"Hiç kusura bakma doktor ben burada kalıyorum ve sen işini yaparken de sonra da Lily'ye göz kulak oluyorum."
"Tanrım bana sabır ver.."
Diye söylenen doktora acıyarak bakarken Evan'ı görünce tüm ağrılarım hafifledi.Yanağında hafif bir çizik vardı ve yorgun gözlerine rağmen tüm yakışıklılığıyla karşımda ciddi bir şekilde duruyordu.
Gözlerimiz kesiştiğinde bakışları yumuşadı ve uzun bir süre baktıktan sonra sessizce dedikleri kalbimin atışını hızlandırdı.
"İyi misin?Çok korktum."
Kafamı olumlu anlamda sallarken gözlerimin dolmasına engel olamadım.Bunu üzerine kaşlarını çattı ve aniden sertçe,tek kaşını kaldırarak doktora baktı.
"Canını mı acıtıyorsun doktor??"
Doktor bezgin bir şekilde Evan'a baktı.
"Efendim işimi yapmama izin verir misiniz?Bitti zaten.."
Deyip serumu taktıktan ve geçmiş olsun diledikten sonra gitti.Odada yalnız ikimiz kalınca Evan bir süre bana baktı,gözleri her yerimi dikkatlice  taradı ve kontrol etti,ardından yanıma geldi,gözlerini bana kitledi ve konuşmaya başladı,sorusu oldukça net ve kısa olmasına rağmen çok şey ifade ediyordu;
"Sana bir şey yaptı mı?"
Derin bir nefes aldım ve cevap verdim
"H-hayır..yani yapacaktı ama.."
Daha cümlemi tamamlamadan nefes alış verişi aniden hızlanmıştı.Tek kaşını kaldırdı  ve olabildiğince sakin olmaya çalışarak devam etti;
"Ama derken?Nasıl bir olaydan bahsetiyoruz şu an?Ne yapacaktı?"
"Yani biraz..hmm..fazla yakın olup temas kurmaya çalıştı ve..birkaç bir şey deyince ben de kendimi korumak adına hassas bir noktaya vurdum."
Lafı dolandırmadan anlatırsam siniri geçer diye düşünürken bu sefer de gözlerinin sinirden karardığını,ve çenesindeki damarın attığını görüyordum.Sertçe yutkunup başka bür yere bakmaya çalıştım.Tanrım..hem yakışıklıydı  hem de kanı o kadar cezbedici kokuyordu ki neredeyse kendime yenik düşecektim.Tanrı aşkına kaç gündür kan içmedin Lily?Bir kurdun kanına susamak da nedir Tanrı aşkına kendine gel!!
  Elimi yavaşça elinin üzerine koydum ve sıkıca tuttum.Onu sakinleştirmek adına elini tutmama rağmen gözleri hala siniri içinde barındırdığını belli ediyordu.Diğer elimle yanağından tuttum ve yana çevirmiş olduğu yüzünü kendime çevirdim.Gözlerinin içine baktıkça yumuşuyordum,yumuşuyordu.Yanağımdaki elimin üzerine elini koydu ve ardından konuşmaya başladı:
"Çok korktum Lily..Sana benim yüzümden bir şey olacak diye çok korktum."
"Şşş..geçti artık.Bak ben burdayım,hayattayım ve hiçbir şey olmadı.Yani teknik olarak hastanede serum takılı ama çok da büyük bir şey değil,bayıldım say sadece."
Deyip gülmem,onun da rahatladığını gösteriyor ki kendisi de gülmeye başladı.
"Kendine gelmeye başladığının kanıtı.."
"Neymiş o kanıt?"
"Gülüşün..her zamanki gibi gülüşünle ışıldıyorsun.."
Bu dediğine utansam da şaşırmadan edememiştim,sonuçta böyle iltifatları hiç daha önce almayan biri olarak utanmam doğal sayılırdı ama..Evan'dan duymak kendimi özel hissettiriyordu.
Tam geri iltifat etmek için ağzımı açmıştım ki kapı sertçe açıldı ve içeriye İsabella  ile diğerleri girdi.Elimi sertçe yanağından ve elinden çektim,hafifçe öksürürken Evan utandığımı anlamış olacak ki boğazını temizleyip arkadaki gruba döndü;
"Kapı çalma üslubundan bir habersiniz bakıyorum??"
"Ay Evan Tanrı aşkına çekil de kuzenimi göreyim."
Diyen İsabella,Evan'ı adeta yerinden fırlattı ve onun yerine,yanıma oturarak bana bakmaya başladı.
"Biricik kardeşim nasılmış bakalım?"
şaşkınca:
"İsabella dikkat etsene neredeyse yere düşüyordu Evan!"dememe rağmen İsabella bir ona bir bana ardından yere baktı.
"Aman..bir şey olmaz ona!O kadar spor yapıyor bir işe yarasın bari o kaslar.."
"İsabella.."
Ona kızgın bakışlarımı Evan'a ise mahçup bakışlarımı gönderiyordum.O sırada İsabella'yı dışarı çıkaran genç çocuk yanıma geldi.
"Geçmiş olsun yen-"
Aniden Evan ensesine vurdu ve sinirli sinirli çocuğa baktı.Çocuk farkına varmış olacak ki 'pardon abi' deyip bana döndü tekrardan.
"Geçmiş olsun..Lily'di dimi?"
"Evet teşekkür ederim..siz de?"
"Ben Zac-arkadaki diğer çocuğu gösterdi-bu da Scott,ver bu yanımdaki kız da kardeşim Ocean."
"Memnun oldum hepinize çok teşekkür ederim bu kadar kişiyi endişelendirdim."
Ardından Ocean öne geçip konuşmaya başladı.
"Ay hiç sorun yok Lily..ne güzel hayatıma aksiyon girdi,Evan'ın da endişelendiği bir kızı görmek gözlerimin doldurdu açıkçası."deyip Evan'a imalı bakışlar attı.
"Ocean düzgün konuşsana kızın karşısında."
Zac ve Evan ona azarlayan bakışlar atarken Scott da sitemini açıkça dile getirmişti.
Ocean sinirle Scott'a döndü ve cevap verdi;
"Ay pardon ama sana ne acaba?"
Onlar atışırken İsabella bana dönüp;
"Neyse ya biz de çıkalım...sen bugün dinlen biz bir okula uğrayıp geleceğiz.Serum bitince de haber ver gelip alayım seni."dedi fakat,
"Gerek yok"diyen Evan ile İsabella bakışlarını ona çevirdi.
"Anlamadım?"
"Gerek yok dedim.Ben burada duracağım onunla..o pislik hala dışarıda bir yerlerde ve ben onu yakalamadan  ve Lily iyi olmadan hiçbir yere gitmiyorum."
"Ama-"
"Tamam abicim biz gidelim sen haber edersin."
İsabella'nın sözünü kesen Zac'a kötü kötü bakan İsabella,beyaz bayrağı çekmiş olacak ki ilk kendisi olmak üzere herkes vedalaştıktan sonra tekrardan odada Evan ve ben kalmıştık.Yanıma tekrardan oturan Evan,bana baktı ve konuşmaya başladı:
"Evet,nerede kalmıştık?Ha evet..."
Bir elimi elinin üzerine koydu ve diğer elimi de yanağına koyarak elini üstünde bıraktı.Olanları şaşkınca izlerken ne yapacağını kestiremiyordum.
"Ben sana gülüşünün ışıldadığını söylemişken sen de bir şey söyleyecektin sanırım?"
Kalbim inanılmaz derecede hızlı atıyordu.Bu adam bana ne yapıyordu  böyle?Beni neden bu kadar etkiliyordu?Gözlerine kilitlenmişken sertçe yutkundum.Ardından Evan gülerek konuşmaya devam etti fakat dediği şeyler tamı tamına  yüreğimi ağzıma getirmeye yetmişti.
"Demek sen de benden etkileniyorsun öyle mi?"
Ben her şeyi sesli mi düşünmüştüm!!?!?!
Ayrıca 'de' derken?Bu onun da aynı şeyleri hissettiği anlamına mı geliyordu!?!

BÖLÜM SONU