LOVE YOU FROM THE PAST

Kabanata 7

Nasilaw ako sa tindi ng sikat ng araw na tumawa sa aking mga mata. Nakita ko si Edward na papunta sakin at naka suot it ng makalumang damit may hawak itong isang bugkos ng mga kahoy saka may naka sabit na isang puting panyo sa balikat nito at sa palagay ko'y  nangaling ito sa malayo pag lalakbay.

"Edward?"

"Querien?" sabay naming tawag sa mga pangalan namin.

Ibinaba nito ang kanyang hawak na kahoy at lumapit sa akin nasa isang lugar kami na puro berding mga halaman at mga punog kahoy ang naka palibot sa amin,  habang papalapit ng palapit  ito ay syang biglang pag usbong naman ng kakaibang pakiramdam na nag dulot upang bumigat ang aking pakiramdam.

Sakotong pag lapit ni Edward akin ay syang pag hawak nito sa aking mga kamay at masuyo nya akong tinitigan sa aking mga mata na ngungusap ang titig nito na may para bang may ibig na ipahiwatig sa akin.

"Kaylangan mong sumama sa akin Querien, ilalayo na kita dito," sabi nito sakin.

"Hindi kita na iintindihan Edward saan tayo pupunta?"

"Basta sumama kalang sakin mahal ko nasa panganib ang buhay mo ngayon kong kayat kailangan kitaang ilayo dito." paliwanag nito sakin.

"Mahal, "  napatigil ako nag may kong anong alaala ang biglang pimasok sa aking isipan na hindi ko ma klaro kong ano, 

"Mahal." paulit ulit na bulong sa aking isipan.

"Tika ako ililigtas mo, kanino? saan tayo pupunta Edaward?"

"Sa mga taong handang manakit sayo at sa lalaking gusto kang kunin sa akin Querien. Tutungo tayo ng Ciudad de Santiago mahal ko." sagot nito sakin ni Edwardo.

Wala man lang sa isip ko amg  tumangi o mag duda kay Edward at walang atubiling sumama ako sakanya. Tumatakbo  kami ng pumasok sa isang maskal na kagubatan hangang sa naabutan na kami ng paunting pag dilim ng kapaligiran. 

May natagpuan kaming isang maliit na kuweba at doon namin na isipan na mag palipas ng gabi iniwan ako saglit ni Edward at umalis ito para maka pag hanap ng pwede naming makain ngayong gabi. Naisipan kong mahiga sa malapad na bato nasa loob ng kuweba bigla nalang kasi ako naka ramdam nga pagod.

Hindi nag tagal ay bumalik na si Edward kong kaya napabangon ako sa aking pag ka higa nguti laking pag tataka kong wala man lang itong dala na kahit anong prutas na makakain namin. Nahulat ako sa hindi ito nag iisang at may naka sunod ditong isang lalaki na may hawak na baril at tinututok ito sa likod ni Edward. Nagulat ko ng parang pamilyar ang lalaki  sa akin masama ang tingin nito sa sakin at mahigpit ang hawak nito sa baril nito at ano mang oras ay pweding nitong iputok ang hawak nito.

"Huwag Ismael nakikiusap ako huwag mong idamay si Edward dito," hindi alam ang mga nanyayari pero kusa nalang lumabas ang mga salitang sinabi ko sa aking  bibig. 

"Huli na ang lahat Kuring, binigay ko ang lahat-lahat sayo ngunit pinili mo parin ang walang kwenta't hampas lupang lalaking ito kong kaya wala nang silbi ang pag mamakaawa mo ngayon," sabi nito sa akin at mas inilapit pa nito ang baril kay Edward.

Bigla namang tululo ang mga luha ko mula sa aking mga mata maging si Edward ay napapaiyak na din sa mga nanyari ngayon nakikita ko sa mga mata nya na marami syang gustong sabihin sakin ngunit ayaw nya din akong lumapit sa kanya dahil baka ikakapahamak ko kong gagalaw ako sa kinatatayoan ko.

"Hayaan mo na si Edward sasama ako sa iyo kong yan ang gusto mo basta hayaan mo lang syang mabuhay pa."

"Inuuto mo ba naman ako kuring? sasama ka sakin kapalit ng buhay ng hampas lupa na itong?" tanong nito sakin.