Chapter 5
" नो ......नेहा ओरडली. आणि विजय ला तिने मागे ढकलले. नेहा आता भानावर आली तशी तिचा एक हात तिच्या योनीवर आणि दुसरा हात बूब्स वर गेला. तिने आपले गुडघे छातीशी नेत आपला चेहरा आत खुपसुन बसली.
" फक... फक् ...फक् ...आय एम सो डेड..तिची छाती धडधडु लागली. तिला आता काही क्षणात आपल्या ला ओरडण्याचा आवाज एकू येईल. म्हणून तिने आपले डोके गुडघ्यात खूपसुन बसली होती. आपला होणाऱ्या पाणउताऱ्या ची तिला चाहूल लागल्याने ती लाजेने गप्प होऊन बसली होती.
तिला आपल डोकं बाहेर काढण्याची हिम्मत होत नव्हती. पण तिला टीव्ही च्या आवाजा शिवाय कुठलाच आवाज येत नव्हता. काय घडत असेल? तिच्या मनात विचार आला. तिने आपले डोके वर काढले नाही आणि डोळे बंद करून बसुन राहिली. तिला विमल चा ओरडण्याचा आवाज येत नव्हता. विमल आपल्याला शिव्या ची वाखोली वाहिल वा आपल्या मुस्कटात येऊन मारेल. असे तिला वाटले होते. पण ह्यातलं काही च घडत नव्हत. विमल ठीक आहे ना ? तीला धक्का तर बसला नसेल ना.? असे विचार करत तिला तिची काळजी वाटू लागली. तिने काय नक्की चालय पाहण्यासाठी डोकं वर काढण्याचा निर्णय घेतला
तिने हळू हळू आपले डोळे उघडले.आणि जरास डोकं वर काढून बघितल. तिला अपेक्षित गोष्टी घडत नव्हत्या म्हणून तिने डोकं अजून वर केल तर तिला तिच्या डोळ्यावर विश्वास बसला नाही. विमल सोफ्याच्या काही अंतरावर उभी होती. आणि विजय तिच्या डावी कडे हातात ताठ लिंग घेऊन उभा होता.
नेहा विमल कडे आश्चर्याने एक टक बघत राहिली. तिची मती गुंग व्हायची आता बाकी होती. विमल एक स्मित हास्य करत तिच्या कडे बघत होती आणि अधून मधून विजय कडे बघत हसत होती.
विमल चालत जाऊन सोफ्यावर जाऊन बसली. तिच्या डोक्यावर मायेने हात फिरवत खांद्यावर ठेवला.
" डोन्ट वरी नेहा ...घाबरू नकोस. मी तुला काय करणार नाही आहे... विमल शांतपणे काळजी स्वरूपात म्हणाली.
