Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
•
Jungkook;
Elimdeki telefon ekranında yazan adrese geldiğimde başımı kaldırmış merakla önüne geldiğim eve bakmıştım.
Önce yavaşça kapıya yaklaştım ve başıma geçirmiş olduğum hırkamın şapkasını aşağı indirdim. Zile basarken içime dolan sıkıntıyla birlikte saçlarımı karıştırmaya başlamıştım. Canım sıkıldığında ya da daraldığımda bunu yaparken buluyordum kendimi.
Geri çekilip kapıdan biraz uzaklaştığımda saniyeler sonrasında kapı aralandı. Chaeyoung irileşmiş gözleriyle birlikte bana bakarken şaşkınca konuşmuştu.
"Cidden geldin."
"Geleceğim demiştim." dedim başımı sallarken. Hala biraz uzakta duruyordum ama Chaeyoung bunu fark eder etmez kolumu tutarak beni içeriye doğru çekmişti. Ciddi ciddi sanki uzun zamandır tanışıyormuşuz gibi beni evine davet ediyordu.
Kapıyı arkamdan kapatıp önüme geçerken dibimde durduğu için kendimi kapıya yaslanırken bulmuştum. Eğildi ve fısıldayarak arkasını işaret etti.
"Kuzenim, Jinyoung, içeride. Biraz boş konuşur, dediklerini takma olur mu? Çok utanıyorum, onunla seni tanıştırmak aptallık olacak."
Yüzünü ekşitti.
Başını çevirip arkasını kontrol ettiğinde kapıyla arasından çıkarak ondan biraz uzaklaştım. O bunun farkında dahi olmayabilirdi ama ben tuhaf hissetmeye başlamıştım.
"Hadi gel, içeri geçelim. İstersen hırkanı çıkart. Bu arada bir şey içmek ister misin?"
Heyecanlı mıydı bana mı öyle geliyordu? Bir insanın bu kadar fazla konuyu bir arada konuşmaya çalışmasının başka bir açıklaması olamazdı.
Salondan içeriye girerken "Sağol böyle iyiyim." diyerek bütün sorularına cevap vermiştim.
Karşımdaki geniş koltukta oturan bedeni direkt fark etmiştim. Bu bahsi geçen kuzeniydi. Benim geldiğimi görünce elindeki telefonu koltuğa bırakmış ayağa kalkarak selam vermişti. Bende ona karşılık vermiştim sadece.
Chaeyoung koluma doğru sokuldu. Elleri kolumu tutup bana yaklaşırken bakışlarım ondaydı. Numara yaptığı belli oluyordu ya da ben bildiğim için bana öyle geliyordu.
"Tanıştırayım. Bu kuzenim Jinyoung. Bu da Jungkook, sevgilim."
Kolumdaki parmakları sıkılaşırken benden bir karşılık beklediğini anlamıştım. Kolumu elinden kurtarıp beline sardım ve tek hamlede onu kendime doğru çektim. Nefesinin kesildiğini hissetmiştim. Çok mu ani hareket ettim diye düşünmeden edemedim.
"Memnun oldum."
Başımı sallamakla yetindim.
Çocuk koltuğa geri otururken Chaeyoung kıpırdanarak kolumun etkisinden kurtulmuştu. Gözlerini kaçırarak beni ilerdeki boş koltuğa doğru çektiğinde onu utandırdığımı anlamıştım.
