32, nous nous sommes fait prendre

4.8K 469 261
                                    

Chaeyoung;

Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.

Chaeyoung;

Dersten çıkar çıkmaz gözlerim bir telefon ekranında birde koridorda geziniyordu ama şahit olduğum tek şey sessizlikti.

Neredeydi?

Öğretmene karnım ağrıyor deyip sınıftan çıkacağım diye binbir takla atmıştım ama yok muydu? Belki de onu çok bekletmiştim?

Ekrana gelen arkamda olduğuyla ilgili mesajla birlikte rahat bir nefes alarak telefonu okul hırkasının cebine sıkıştırıp arkamı döndüm.

Birkaç adım öteme kadar gelmişti çoktan. Elleri cebinde omuzlarındaki sırt çantasıyla birlikte bana bakarken onun ilk defa geç kaldığına şahit oluyordum. Cidden nasıl becermişti bunu, o örnek öğrenciydi?

"Neden geç kaldın?" dedim aramızdaki mesafeyi kapatıp ona sarılırken. Fırsattan yararlanmak lazımdı. O beni özleme bahanesiyle beni dersten çıkarıyorsa bende elbetteki onu özlemiştim.

Birkaç saniye içinde elleri belime dolanırken bana karşılık vererek başını saçlarımın arasına doğru soktu.

"Uyuyakaldım."

"Sen?" dedim şaşkınca geri çekilip yüzüne bakarken.

"Evet, ben uyuyakalamaz mıyım?"

Gözleri etrafta dolandı. Çok sevimli görünüyordu ve uzanıp yanağını öpmeden edememiştim.

"Kalırsın elbette de... Kalmazdın."

"Her şeyin bir ilki vardır." dedi elimi tutarak beni peşinden sürüklemeye başlarken.

Nereye gidiyorduk acaba? Her ne kadar çok merak etsem de sesimi dahi çıkarmadan onu takip ettim.
Herkes derste olduğu için güzel bir sessizlik ve dinginlik vardı etrafta. Merdivenleri indik. Alt kata uzanan yere yönelecekken beni kendine doğru çevirdi ve daha fazla ilerlememe engel olarak duvara yasladı.

"Okulun içinde, hemde merdiven basamaklarının ortasında olduğumuzu hatırlatma gereği duyuyorum Jungkook?"

Avuç içini duvara yasladı. Başını ilgiyle bana eğmişken diğer eli alnımdan önüne dökülen saç tutamını geriye atmakla meşguldü. Ve gülüyordu. Sanki komik bir şey demişim gibi.

"Seni böyle kollarımın arasında tutarken, tam da gözlerime bakıyorken adımı anmamanı tavsiye ederim Chae, okulda olduğumuzu unutturuyorsun bana, hatırladığım tek şey seni ne kadar özlediğim oluyor."

Birbiriyle görüşmeyen bir ikili değildik aslında. Ama yine de bahsettiği özlemi bende hissediyordum, biliyordum.

"Ne yapacağız?"

Omuz silkti. "Aslında seni öpmeyi düşünüyordum ama dediğin gibi okuldayız. Sanırım bununla yetineceğim." dedi dudaklarını yanağıma bastırırken.

Gülümsedim.

"Dersten çıktım ve senin bir planın yok öyle mi?"

Yüzüme doğru eğilirken ellerimi yüzüne yerleştirdim ve tenini okşadım. Dikkati dağılmıştı. Başını yana çevirerek avuç içimi öptü.

"Dersi dinliyormuş gibi konuşup bana vicdan yaptırmak mı amacın?"

Gülümsemem büyümüştü. "Tam üstüne bastın."

Çok harikaydı. Onun bir bakışı bile kalbimi sarsarken bütün bunlardan habersiz yanımda duruşu dahi aklımı alacak kadar güzeldi.
Ve yetmiyor o elimi tutuyordu. Yetmiyor, beni öpüyordu. Yetmiyor, beni seviyordu.

"Okul çıkışında bir şeyler yapalım."

"Ne gibi?" dedim kaşlarımı meraklı bir ifadeyle çatmış ona bakarken.

"Bilmem. Yan yana olalım yeter. Yapacak bir şey illa ki buluruz."

İmalı sözlerine karşılık gözlerimi kıstım. "Ben fesat bir kız değilim Jungkook. Beni sen zorluyorsun."

Gözleri irileşti. "Ne? Ben ne yaptım şimdi?"

Birde bilmemezliğe vurması yok muydu...

Duvarla arasından çıkmaya yeltendim ama elini duvara kapatarak bana engel oldu. Yeniden yüzüme eğildiğinde nefesimi tutmuş beni öpmesini bekliyordum.

"Sadece uslu uslu takılmaktan bahsetmiştim."

Kesinlikle o kadar masum olmadığını ikimizde biliyorduk.

Dudakları bir kere daha yanağımla buluştuğunda bu sefer hemen geri çekilmemişti. Bir süre durdu ve dudaklarıma yönelicekmiş gibi olurken o kalın tanıdık sesle ikimizde irkildik.

"Ne yapıyorsunuz siz?!"

Okul müdür yardımcısı merdivenlerin başında durmuş bize bakıyorken gözlerim büyümüş sanki bizi basan babammış gibi Jungkook'un arkasına saklanmaya çalışıyordum.

Yok artık cidden basılmış olamazdık!

"Okul sınırları içinde ne bu laubalilik!"

Başımı eğmiş yüzümü ekşitirken bittiğimizi biliyordum. Kesinlikle fena yakalanmıştık! Hemde ders saatiydi! Artık ne dersek diyelim elinden kurtulamayacak olduğumuz kesindi.

20K olmuşuuz teşekkürleeer ❤️

Hadi şöyle bi yorum hücumu yapın da rosékook etiketinde de yükseleliiim 😽

amoleur Hikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin