Sunday Curse | yeonji

1.2

Eve geldiklerinde Yeonjun bir anlığına ayaklarının kopacağını düşündü.

Eve vardıkları gibi Yeji'yi kucağından indirip banyoya koştu, sıcak suyu açtı. Ayaklarını da suyun altına soktu. Bir süre öylece kalmıştı. Rahatlamış hissediyordu.

Yeji ise bu sırada çoraplarını çıkarmış, üstündeki pijamalardan kurtulup saçlarını taramıştı. Banyoya girmişti, girdiği gibi de duşakabinin kenarına oturmuş ayaklarını sıcak suyun altına sokan Yeonjun'la karşılaşmıştı. Gülmeden edemedi.

Elini yüzünü yıkadıktan sonra mutfağa ilerledi.

Bir bardak su içti.

Bardağı tezgaha bırakıp arkasını döndüğü gibi Yeonjun'la burun buruna gelmeyi beklemiyordu. Bu kadar sessiz yaklaşması ürkmesine sebep olmuştu. İrkilerek arkasındaki tezgaha tutundu.
Bakışlarını Yeonjun'un gözlerinden başka tarafa çevirmemeye çalışarak konuştu.

"Korkuttun beni."

"Sadece bardak alıyordum. Affedersin."

Yeji derin bir nefes verip elini kalbinin üstünden çekti. Yeonjun ve tezgahın arasından çıkıp oturma odasına girdi.

Yarın için yapması gereken ödevleri vardı ve çoktan akşam üzeri olmuştu. Şimdi başlarsa bitirebileceğini düşünüyordu ki aklına burda da yeterince güvende olmadıkları geldi.

Babasının psikolojik sorunları vardı, bunu babasının kendisi dışında herkes fark ediyordu. Şu anda da kendisine aşırı sinirli olduğunu hesaba katarsa onu araması çok şaşılır bir durum olmazdı.

Yeonjun oturma odasına girip çaprazına oturunca Yeji elindeki kitabı sehpaya bırakıp Yeonjun'a döndü.

"Yeonjun, benim burda kalmam güvenli değil."

Yeonjun bir süre durdu.
Bunu kendisi de biliyordu.

"Yani?"

"Yani, ben burada kalırsam senin de başına dert açacağım."

Yeonjun bıkkınlıkla iç çekip bütün vücudunu Yeji'ye çevirdi.

"Şöyle konuşmandan nefret ediyorum Yeji. Başıma dert falan açtığın yok."

Yeji dudaklarını birbirine bastırdı.
Diyecek bir şey bulamıyordu.

Yeonjun'un kalması konusunda ısrar etmesi içten içe hoşuna gitmişti ama onun da başını derde sokmak istemiyordu.

Tekrardan uzanıp test kitabını aldı.
En azından şu anlık ödevlerini yapıp yarın bir şeyler düşünebilirdi.

Hocalarının ödev verdiği sayfayı açtı, ilk sorudan başlayarak çözmeye başladı.

Henüz ikinci sorudaydı ki telefonunun çalmasıyla büyük bir güçlükle toparladığı dikkati anında uçup gitmişti.

Ekranda beliren 'Babam' yazısıyla stresten dudaklarını dişlemeye başladı. Evde olmadığını çoktan fark etmişlerdi ve emindi ki babası şu an çok sinirliydi.