Astra

Chapter 13

Chapter 13: Messenger boy

I wake up with a heavy heart.
Umaga na pala.
Kinuha ko ung phone ko't tinignan ang oras.
It's already 6;30
Naka alis na sila Mom.

Tsaka ko Lang naalala ung sinasabi ni Dean
Holy shit.

Kinuha ko ung laptop ko't I open my email.
And nakita na requirements.

Hmm, oki I make an email and send it to dean
Done.

Later on I heard some knocks.
I open the door ohh
Foods.

Kinuha ko ito't inilagay sa dining area ko
Syempre nagpasalamat muna ko

Pagkatapos kong kumain

Kinuha ko ung bag ko para sana uminom ng gamot.
Pero.
Something nag flashback saakin
Binitawan ko un at nilagay sa bag ko ulit
I didn't drink my meds.

Nahiga Lang ako sa king kama't nag music.

Pero sadyang mapaglaro ang tadhana puro masasakit at malulungkot ko't na kanta ang lumalabas.

I'm questioning myself just like
Am I worth it?
Am I deserve to be love?
Bakit wala kong kwenta?
Bakit ang bobo ko?
Bakit ang gago ko?
Bakit ang tanga tanga ko?

I'm overthinking.
And this fcking overthinking making me feel a fucking shit!

I wiped my tears and covered my face with a pillow and I cried so loud.

Ansakit sa lalamunan ko dahil tila ba nagstay doon ang lahat ng mga salita na gusto kong masabi
Ayaw lumabas.
Iyak Lang ako ng iyak.

I wiped my tears when I heard my phone vibrates
Kinuha ko yon at tinignan kung ano yon
Oh I got a texted from Zander

"Bunso, you're not comming with us?"sabi nya

I didn't reply.
I put my phone back
At bumalik sa kakahiga.

Niyakap ko Lang ung unan ko.
I tried to stop my eyes from crying but I just Can't.

Maya maya pa'y nag picture ulit saakin that I committed Suicide

"Arghhhh! Pls stoopp! "Sabi ko't naiyak nalang ako

Humagulgol ako
What the hell is happening with me! Fuck this Depression
Fuck this madness!
Fuck this pain!
Damn it

I cover myself with a comforter and let myself cry silently. The hardest one.

Maya maya pa'y nakatulog ako
Maybe because my eyes are now tired to cry and just like my heart.

Nagising ako sa isang katok

Tinignan ko kung anong oras na sa cp ko

It's Already 1:00 o'clock.
Tumayo ako
I opened the door

Lunch haha
"Mam kase kanina po wala pong nagbubukas ng pinto eh"sabi nya
"Na hindi ok Lang"sabi ko't ngumiti at kinuha ung foods
"Mam"tawag saakin ni ate ghurl
"Hmm?"tanong ko
"Cheer up po"sabi nya
"Thank you " And I smiled.

Kumain ako na ko
Nagutom na din ako eh.

Pagkatapos kong kumain ay hinugasan ko na ang aking pagkain.

MWF may maghahatid sa bawat condo namin ng pagkain
Hindi ako ulit uminom ng gamot,
Naligo na ko't pagkatapos ay nagbihis na ko.

Pagkatapos kong magbihis ay nahiga lang ako.
I'm calming myself.

Maya maya pa'y nag vibrate ung phone ko
Kinuha ko un at tinignan kung ano

A texted from Kuya Dayshin.
"Bunso, don't drink your meds."sabi nya

Sorry kuya but I already missed 2

Binalil ko nalang ulit ung phone ko't
Nahiga.
Kinuha ko ung Iphone ko
I started to scann memories

Andami naming pictures na magkakaibigan
Napaluha na namn ako.
Napaluha ako dahil sa saya.

I'm happy that I become part of their friendship.
I'm happy that I meet them
I'm happy that they become one my friends.

Hanggang sa makarating ako sa picture naming tatlo nila mom,
When I was still 5 years old.
Nakita ko Lang toh sa album namin dati.

Napangiti ako
Sana pwede ko pang maibalik Ang dati
Ang dating ako
Nong bata pa ko.

Pero nasa reality tayo at hanggang flashback lang tayo.

Napahawak ako sa ulo ko ng biglang sumakit sht.

Pumunta ako sa dining area at kumuha ng tubig at uminom ng tubig.

Maya maya pa'y may kumatok ulit
Bago ko bukasan ang pinto ay tinignan ko muna ang oras it's already
3:00

Bilis ng oras ha.
Binuksan ko na ung pinto

"Hi po,Ano pong kailangan nila, good afternoon"sabi ko
"Ay hi po Mam, May ipapadala ho ba kayong letters?"tanong nya
"Ayt wala eh,"sabi ko

Mukha na syang pagod.
"Saglit,hindi ka naman magnanakaw o ano di ba?sorry for being rude but I just want to make sure"sambit ko
Natawa sya
"Hindi po mam,hindi namn po sila nagpapasok na kung sino sino po"sabi nya

"Pasok ka muna at umupo muna saglit"sabi ko
"Naku huwag na"sabi nya
"Pero mukha kang pagod"sabi ko
"Sabagay,sige pero 20 mins. Lang ako ha?"Sabi nya
Tumango ako
Kumuha ako ng tubig.
At binigay sa kanya.

Ininom namn nya un.
"Messenger boy ang tawag saakin dito"sabi nya
Napatango nalng ako

"Uh,mayroon pa rin bang nagpapadala ng sulat?"tanong ko
Kase we are in the modern days na po

"Oo naman, marami rami pa"sabi ni kuya.

Napatango ako
Napatitig ito saakin

"Kahit na anong mangyari wag kang susuko ha?"tanong nya
"Ha?"tanong ko
"Alam ko na may pinagdadaanan ka ngaun,wag kang magpapatalo dyan" sabi nya

Napangit ako
"Paano mo nalaman?"tanong ko
"Naging ganyan na din ako,pero nilabanan ko"sabi nya

Ngumiti na lamang ako

"Anong oras ka makakabalik bukas?"I asked
"Uh gantong oras din"sabi nya

Tumango ako
"Bukas,meron akong mga sulat,ngaun kase hindi ko pa naisusulat eh"sabi ko
"Ay sige ok Lang,bukas noh?sige sige makakaasa ka"sabi nya

Nagpaalam na sya.

Letters?
Yes letters for everyone.

.......

It's already 8:00 in the evening
Tapos na din akong mag lunch
And hindi pa rin ako umiinom ng gamot ko
Oh yeah di ba?haha

My phone vibrates
Kinuha ko un at tinignan

Halla, andami na nilang message saakin,
Sila Amber.
Pero ayaw kong sagutin.
Hindi dahil may tampo ako sa kanola or what.

I just need some peace.
I turn off the lights and turn on the Christmas lights and the lamp table.

Naka titig lang ako roon
Ang ganda kase. And then nahiga ako
I can see the stars.

I want to become a stars.
Kahit paulit ulit ko pang sabihin.
And someday I'll be part of them.

End of the Chapter 13:

Because of them,
I laugh a little harder,
Cry a Little less,and smile a lot more.

Keep safe everyone
God bless
DeniseMitchelleLimos