strayal, hyunjeongmin

27 - hyung, iyi misin

jeongin nefesini vererek bir sonraki isteği dinledi. bugün resmen sadece insanların problemleri ile uğramıştı. işe birkaç dakika geç kaldığı için giriş ve sayım işlemleri çoktan paylaşılmıştı, kendisine kalan da ortada dolanıp böyle yorulmaktı. belirli bir işi olmadığı için de yanından çok mühim bir iş yapıyormuş gibi gelip geçen blok sorumluları ona ek istekleri söylüyor, bir nevi üstüne yıkıyorlardı. sevgililerinin yanına gidip yorulduğunu söylemeyi aklından geçirmiyor değildi ama belki biraz daha dayanabilirdi.

yine bir istek üzerine resepsiyona gitmişti ve oturan kızlardan birinin yaka kartını okuyup baygın gözlerle konuştu.

"selam, yujeong. A4 daire 221 resepsiyonu aramış. cevap verilmedi diyor."

kız büyük gözlerini daha da büyütebilirmiş gibi açıp eli altındaki şirket telefonuna baktı.

"hayır. bende bir arama yok."

kalkıp eteğini düzeltti, birkaç masa ötedeki resepsiyon görevlisinin yanına vardığında onda da bir arama olmadığını gördü.

"ben daireyi not alayım ama dediğim gibi bir arama yok."

jeongin başını salladı. tam teşekkür edecekti ki yujeong birden yerine oturmaktan vazgeçip birkaç adımda yakınına geldi.

"acaba daire telefonunda mı bir sıkıntı var?"

"bilmiyorum. ne yapayım, teknisyene mi sorayım?"

"önce sen gidip bir ara. kadın belki yanlış bir şeyler yapmıştır. boşuna teknisyene kadar yorulma."

jeongin'in en sevmediği kısım buydu. herkesin birçok işini yapıyordu ama insanlarla muhatap olmayı tercih etmiyordu. o kadın yüzünden resepsiyona kadar gelmişti ve şimdi de iş sonuç bulmak adına daha da uzamıştı.

"teşekkür ederim yujeong. kolay gelsin."

kız gülümseyip başını salladı. "sana da."

resepsiyondan çıktıktan hemen sonra asansöre doğru adımladı ve daha yeni bu kata varan asansörün kapıları açılınca karşısında chan'ı gördü.

"merhaba jeongin."

"merhaba hyung."

chan gayet rahat duran ceketini düzeltirken kolundaki pahalı saatin çıkardığı sese eşlik ederek konuştu.

"ne işin var senin resepsiyonda?"

"biri ulaşamamış falan da."

sesi konuşmak istemiyor gibi kısık çıktı çünkü gerçekten içinde bulunduğu durum canını sıkıyordu. ayrıca eğer chan biraz daha ona bu şekilde sevecen bakarsa işiyle ilgili tüm şikayetlerini sıralamaktan korkuyordu.

"anladım. ee, çözüldü mü bari?"

"gidip daire telefonunu kontrol edeceğim. arama alınmamış çünkü resepsiyonda. kadın da aradım diyor."

jeongin uğraştığı mevzuyla alay eder gibi gülüp ellerini saçlarının arasından geçirdi. koskoca genel müdür de burada dikilmiş onu dinliyordu.

"anladım jeongin. hizmet sektörü işte, böyle. ne yaparsın?"

"evet, hyung. öyle."

chan'ın, "kolay gelsin." deyip resepsiyona yönelmesine karşılık o da gülümseyip asansöre ilerledi.

_

seungmin
maaş bordrosuna ulaşamayanlar olmuş
ne yapayım?
kime yönlendireyim?

chan
>kişi
maillerine atıyoruz ayrıca, nasıl ulaşamıyorlar?

seungmin
bilmiyorum ki
ayrıca
teşekkür ederim