★zamanın gerisinde★dramonie(bitti)

kapı

Gözlerimi açtım.
momie'min kokusuyla uyanmak.
bunun için canımı bile verirdim.
hermonie'e bu denli aşık olmamın nedeni güzel veya iyi olması değildi.
beni tüm herşeyimle Hermonie'e bağlayan bişeyler vardı.
onu öyle çok düşünüyorum ki bağzen kim olduğumu bile unuyuyordum...

belatrix ve liliy birden odaya girince Hermonie uyandı.

"oldu lan!"

"ne?"

"kolye! oldu yaptık. "

hermomie bana baktı ve birden sarıldı.

fakat bella mutlu değil gbiydi.

"sorun ne?"

"gitmenizi istemiyorum."

hermonie kalktı ve ona da sarıldı.

annem ve babam odaya girdi.

"geleceği düzeltiniz fakat geçmişiniz."

"birinin gitmesi gerek."

anneme baktım bella bembeyaz olmuştu.

"birinin ölmesi gerek!"

"ne!"

"sizin gitmrniz için birinin kapı açması gerek fakat bu ggüu kimse kaldıramaz."

"bunu asla kabuk edemeyiz!"

"geleceği düzeltmenin tek yolu bu."herkez içeri giren kişiye bakar.

"sirius hayır!"

"ben bi animagusum unuttun mu belle?"

"yalan söyleme animagus olsan bile ölürsün!"

sirius sırıtır.

"hayır."

herkez ölüceğini biliyordu fakat başka yolu yoktu.

üzerimizi giyindik ve karagölün önüne gittik.
başladığınız yer.

annem ve babam bana sarıldılar.
sirius bella ya sarıldı.

"unutma beni."

evet sirius unutulucaltı.
hiç olmamış gibi.

hepmiz ikilinin yanına gittik ve birbirimize sarıldık.

"biz."

"hiç."

"beceremedik."

"sevmeyi."

"özlemeyi"

"savaşmayı."

"yaşamayı..."

lilliy kolyeyi açtı ve mavi bir girdap oluştu.

sirius köpeğe dönüşmedi çünkü zaten ölücelti.

tam kapıya yaklaştı ki bağırdım.

"hayır! bunu benim yapmam gerek "

herkes inkar etmeye başlamıştı bile.

"başladığım işi bitirmem gerek!"
.

hızlı hızlı yürümeye başladım.