Project J Footage #1
Jinyoung: Nasaan na 'yong tripod?
Mark: Mamaya ka na mag-record, Gyeom! Let's make an outline first.
Gyeom: Baka may bloopers, my friend.
Mark: I'm done.
Gyeom: Kailan nga kayo nagkakilala ni Jisoo?
Mark: Ah! I remember, freshmen day iyon eh! Muntanga si gago.
Jinyoung: I met her even before. Sa campus tour pa lang, napansin ko na siya. Nahiya lang akong lumapit. Ang dami niya kasing kaibigan.
Gyeom: May picture ako niyon eh. Insert natin dito sa editing ha.
Jinyoung: Please, give me a break! Ang awkward ko noon.
Jinyoung: Hiyang-hiya akong lumapit sa kanya that time. Nagpa-picture pa ako tapos nanigas lang ako sa tabi niya. She was...she was so beautiful, man. I thought, 'wala akong pag-asa dito'. Taas ng standards eh.
Jinyoung: Third year na yata noong nag-confess ako. Lasing na lasing ako, first time ko iyon.
Gyeom: First time? Utot.
Jinyoung: Dinala ako nina Gyeom noon sa bahay ni Jisoo saka nagsisigaw raw ako na parang tanga. My memory is a bit blurry pero pinahabol nila ako sa aso. It was worth it. Dahil every week ko nang nakikita si Jisoo dahil sa rabies injection.
Jinyoung: Hindi ko na mabilang kung ilang beses niya akong binasted. Alam na alam iyon ng buong campus. I thought her parents were too irrationally strict and protective. Pero ayon nga, Jisoo, needs a lot of protection. Since then I made it my mission to protect her.
BINABASA MO ANG
isn't it strange? | epistolary
Fanfiction[COMPLETED] isn't it strange? a gotpink au where jisoo, a dying patient accepts her fate and decided to give every people in her life a chance to say goodbye. ... because the hardest thing is not saying goodbye but letting you go.