Hayat ne idi? Ne bir adım fazlası ne de bir adım gerisi. Hayat aslında o anı yaşamaktı. Kavgasız gürültüsüz. Sadece daha iyisi için uğraşmaktı. Çoğu kişi bir saniye sonramızın ne olacağını bilemeden yıllar sonrasının planını yapar. Belki de hiç yaşayamayacağımız bir anın planını yaparken, hayatımızdaki en değerli saniyelerimizin boşa gittiğini fark etmeyiz . Yani her saniyemizin..
Gökte uçan kuşun, yerde sürüklenen yaprağın, gözümüzün önünde yeşeren çiçeğin hatta aldığımızın nefesin güzelliğini, bu dünyadaki geçireceğimiz süre bittiğinde fark ederiz. Oysa ki o ana kadar çevremizdeki olumsuzlukları değil de her şerrin içinde bir hayır olduğunu aklımızdan çıkartmasak bu dünya her zamankinden daha güzel olur. O kırmızı güldeki dikenlerin elimize batmasından yakınırken burnumuza gelen o hayat dolu kokunun güzelliğinin farkına varırsak, bu hayatı daha güzel yaşayabiliriz.
Hayat çok kısa. Her anın tadını çıkartın. Sokaktaki çocuklar bağırarak oynadı diye onlara kızmak yerine, sizde girin aralarına, sizde gülün eğlenin onlarla beraber. Çocukluğunuza dönün kısa sürede olsa. Kısacası hayatın gerçek duygusunun tadına bakın.
