Başlangıç

1.Bölüm

Hayat neydi ki??

Bilmiyorum neyin ne olduğunu neyin yanlış neyin doğru olduğunu, yedi yaşında annesini kaybetmiş bi çocuktum ben. Hiç bi zaman bunu sorgulamamıştım ama şimdi herşey değişti doğru bildiğim herşey yalan oldu.

Annem öldüğü zaman kalp krizi geçirdiğini söylemişlerdi şimdi ise elimde bulunan bi defterde bana veda eden bi insan var. Evet doğru bu annemin defteri tarihi saati herşey o güne ait. Peki niye şimdi, yıllarca korkup içine bakmaya cesaret edemeyen ben şimdi her sayfayı binlerce kez okudum. Şimdi sıra sorgulamaya geldi neden yaptı neden anlamıyorum.

Annem öldükten sonra bi süre Orduya yerleşmiştik. Sonrasında ise tekrardan İzmir'e gitmiştik  babam bırakmamıştı bizi. Evet bizi diyorum çünkü bir de ablam var ama o yurtdışında staj görüyo. Kendisi Güzel Sanatlar müzik bölümü bitirdi.

Hayatım hep çok kolaydı ailemin orta düzey bi geliri var. Bu zamana kadar dediğim dedik bi insan değildim bu zamana kadar babamın verdiği paraları har vurup harman savurmadım hep biriktirdim. Bu sene sınava girdim üniversite için tüm birikimim beni bi müdet idere etsin istiyorum çünkü. Burda evimin dışında olucaktım  tıp bölümü okumak istiyorum en büyük hayalim daha 18 yaşındayım, bu arada adım Melis ve iki gün sonra sınav sonuçları açıklancak. En yakın arkadaşımdan ve sevdiğim insandan ayrılacaktım istediğim okula buradanda gidebilirdim ama korkuyodum Murat'ı başka biriyle görmekten, acı çekmekten korkuyodum. Duymuştum. Nur ile bi kaç muhabbeti olmuştu Beste, Nurcan yengenin gözde gelin adayının Nur olduğunu söylemişti.
.
.
.
.
.
Gözlerimi açtığımda mutfaktan güzel kokular geliyodu. Bu kokuyu unutmak imkansız, babamı uyku tutmamış belli. Bu adamın meslek aşkı beni öldürüyo. "Kızım öğlen oldu kalkıcak mısın? Hadi kalkta kahvaltı edelim" tabiki bu adama karşı gelmek imkansız hemen yataktan kalkıp mutfağa gittim. "Baba bu menemenin sırrı ne hemen açıkla!!" Babam evde her kahvaltı hazırladığında illaki benden bişey istemiştir, bakalım bu sefer ne istiycek..

"Kahvaltını ettiğine göre ben otele gidiyorum diğer aşçı işi bırakmış bi hafta eve gelemiycem. Bu arada yarın sınav sonuçları açılanınca hemen ara beni, bu arada tercih zamanına yakın ablan burda olucak yani o zamana kadar evde tek kalmak zorundasın bunu üniversiteye hazırlık gibi düşün akıllı ol tamam mı ve hergün beni ara"

Biz bu konuşmayı dünde yapmıştık tek fark ablamdan haberim yoktu.

"Tamam baba ilk sana haber vereceğim" babam aldığı cevaptan memnun kalmıştı.

Babam işe gidince masayı toparlayıp bulaşıkları yıkamıştım. Şimdi de can sıkıntısından ölcek durumdayım. İnstegramda takılmayı hiç sevememiştim günde 15 dakika girmek bile beni sıkıyodu. Bana en iyi gelen kitap okumaktı ama şuan onuda yapasım yoktu.

Arıyor:Ablacığımm

"Efendim abla"

"Napıyosun Melis uyuyon mu hâlâ!"

"Yok ya öyle oturuyorum, birazdan sahile inicem Canım sıkıdı evde babamın izni bitti ya tek kaldım. Sen napıyosun?"

"Bende iyiyim, yarın sonuclar açıklanıcak heycanlı mısın?"

"Aslında heycanlı değilim, kendime güveniyorum herşey iyi olucak."

"Herşey iyi olucak ama benim kapatmam lazım bi ay sonra ordayım dikkat et kendine!"

"Tamam abla sende dikkat et. Seviyorum seni bb"

Bunlar en uzun konuşmalarımız ben biraz fazla içe kapanık biriyim, bu hep böyleydi. Okul zamanı hep düzenli bi programa göre ders çalışıyorum tatillerde ders çalışmak bana biraz ters.

Zaman çok hızlı geçiyo. Kahvaltı ederken saat 11:13 geçiyodu, şimdi ise 14:32...

Gönderilen: Murat Abi🤨🤨
Murat abi işin bitince bana ekler getirir misin?

Murat aslında en yakın arkadaşım Beste'nin abisiydi benden 5 yaş büyük. Geçen sene avukat olmak için hak kazanmıştı Maddi durumları iyidi ama bu beni pek ilgilendirmiyo, benim için zengini de fakiride bir eşitlik var işte.

Gönderen: Murat Abi
İşim var ama bi saate biter, bizim mekana geç elimden geldiği kadar erken orda olucağım.

Evet bi Murat en fazla bu kadar net olabilirdi, leb demeden leblebiyi anlıyo çocuk.

--------------1 saat sonra------------------

Çocukken Murat'a ulaşabilmek için kapıyı açıp bahçede bulunan duvarı aşmam yeterliydi ama şimdi büyümüştük ve o değişmişti. Annem 'sevdiğin insan kaderin olur' derdi ve bu yüzden doğru kişiyi sevmemi söylerdi, öylede oldu ben imkansızı sevdim kaderimse çaresizlik oldu abim oldu.

Bu arada mekandan kastımız bahçemize ait ortak duvar.
Sanırım Murat'ın işi uzmıştı çünkü bir saat çokdan geçmişti bende beklemeyi çoktan bırakmıştım ve bahçede olmama rağmen hava almaya ihtiyaç duydum ve sahile indim.

Sahilin orda gecerken Enes'in kafeye girdiğini gördüm.

Enes benim kuzenimin sevgilisi aslında sevmiyolar birbirlerini sadece öyleymiş gibi takılıyolar...

Sahilde yürümek bana hep iyi gelmişti niye bilmiyorum ama burda yürürken içim hep bi tuhaf oluyodu. Ben siyahı sevenlerdenim o yüzden geceyide seviyorum...

Saat geçmiyo desem bile su misaliydi kaç saat yürüdüm bilmiyorum ama artık ayaklarım ağrımıştı, çare oturmaktı boş bulduğum bi banka oturdum ve en sevdiğim şarkılardan birini açıp denize odaklandım...

HERŞEY GÜZEL OLACAK...

İlerisi için güzel bir gelecek istiyodum ve bunu düşlemek beni rahatlatıyodu. Ama hayallerimi yarıda kesen...

"MELİS"