Butterfly : Morgan Series #4 ✅

🦋 Chapter 9

Chapter 9

I laughed because of his reaction, his face is red. pulang-pula

His brows furrowed as he looked at me.

“Tawa ka dyan! happy ka sis? tapos kung mandiri ka sa akin akala mo lupa nahalikan mo!” He frowned

I just shrugged my shoulder, hindi ko talaga maalala yung nangyari noon. buti pa siya naalala niya

“Ang arte-arte mo pa- hanggang ngayon pa rin pala, walang nagbago! pasalamat ka at gwapo yung nahalikan mo, kung di ka bumagsak sa akin baka umiyak ka ng umiyak dahil lupa na talaga ang mahahalikan mo”

Umiling-uling ako.

“I can't remember talaga!”

Dahan-dahan siyang lumingon sa akin, his face is so funny! the reason why I laughed again.

nakakunot ang noo, magkasalubong ang kilay at masamang nakatingin sa akin.

“Grabe! anong nangyari dyan sa utak mo at hindi mo na maalala? ano yan bebe, signs of aging- aray! bakit ka naman nanghahampas?” He pouted, nakahawak siya sa brasong nahampas ko

“I'm not matanda pa naman ah! signs of aging your face! 27 pa lang ako-”

“Exactly” ngumisi siya ng nakakaloko

argh! this guy talaga is so annoying.
matanda na ba yung 27 years old? hindi naman e, nasa 20's pa rin naman ako kaya I'm not matanda pa!

“How about you? you are 1 year older than me, right? 28 ka na, so ikaw yung matanda, not me.”

His eyes widen, he also pointed at me

“Anong matanda! wala pa ko sa 30! grabe ka bebe-”

“You started it” I rolled my eyes

Kung hindi niya ko inasar edi sana hindi ko rin siya aasarin.

He pouted saka ako inirapan, crossing his arms over his chest.

Ngumiti ako bago inilipat ang tingin sa dagat. finally, napikon ko rin siya. huh! akala niya siya lang ang marunong ha.

I thought he would never speak again. akala ko lang pala yun! napalingon ako sa gilid ko when he suddenly spoke

“Alam mo bang halos patayin na ko sa tingin ng Daddy mo? si Tito Vladimir. ako na nga yung nadamay sa kalampahan mo ako pa yung sinumbong mo. galing mo bebe! ikaw na nga yung sinalo, sinumbong mo pa ako. grabe! hindi ko talaga makalimutan yun”

halata nga! he still can't forget that until now, while me? I don't remember that happened.

I remained silent while listening to his grievance.

“Yun na din ata yung last kitang nakita. every time they celebrate their reunion,  hinahanap kita alam mo ba yun? pero hindi ka naman nagpapakita, baka tinago ka na sa akin ng Daddy mo, hahaha!”

I pouted then let out a small sigh. why I can't remember that? I can't remember him?

“I'm sorry, wala talaga akong maalala” I said as I bit my lower lip

He smiled “Okay lang, at least pinaalala ko sayo diba?”

tumango ako

“Baka si Kanji, maalala yun. siya naka-kita sa atin e.” He spoke again

“si Ate?”

“Oo, ask her. tapos pakisabi sa kanya na iumpog niya yang ulo mo, para maalala mo hahaha”