SÜVEYDA I - II

21. Kısım - Hislerin Rüyası

Bölüm şarkısı:
Billie Eilish - No Time To Die

21. Bölüm -
Hislerin Rüyası

🍃

Umarsızca aradığım gerçekler bir anda yüklenmişti omuzlarıma. Ağır olması beklediğim bir şeydi ancak altında ezilmek düşündüğüm bir şey bile değildi. Bazı gerçekler yalanlardan daha çok can acıtıyordu. Bugün anlamıştım bunu. Hislerin rüyası kabusa dönüşüyordu. Engel olmamıştı ruhumun şuursuzluğu..

***

Bir nefes uzağımdaydı uykularıma engel, kabuslarıma neden olan kişi. Kalbimi söküp yerinde asla dolmayacak bir boşluk bırakan kişi. Sonsuza dek içimdeki burukluğa sebep veren kişi.. O.. Oydu kardeşimin katili. Gözlerimin karşısındaki gözler bir katile aitti.. O an içimden bir ses hayıflanırcasına söylendi. Sadece ben duydum ancak bu bir gerçekti..

Herkes bir katildir oysaki.. Kimi kırdığı kalplere olur, kimi döktüğü kanlarla..

Ama o her iki şekilde de katil olmuştu. Hem kardeşimin kanını dökerek hem de geride bıraktığı insanların kalplerini paramparça ederek.. Ve şimdi geçmişti karşımıza teslim oluyordu hiçbir şey olmamış gibi. Vicdanı mı sızlamıştı acaba? Bir insanın canını alırken sızlamayan vicdanı.. Yoksa pişmanı olmuştu.. Son pişmanlığın fayda etmeyeceğini bile bile.. Ben Yağız Sayer demişti. Yaren Özdemir’in katili..

Sonrası benim için önemli değildi.. Gerçi ondan sonra neler oldu neler bitti anlayamamıştım. Çünkü şiddetli bir balyoz darbesi gibi zihnime çarpan gerçekler gözlerimin kararmasına zeminin ayaklarımın altından kaymasına sebebiyet vermişti. En son hatırladığım şeyse kararan gözlerime değen Yamanın endişeli siyah hareleriydi..

*

“Konuşacak mısın yoksa avukatını mı bekleyeceksin?”

“konuşacağım.”

“Peki o halde ilk sorumla başlıyorum. Yaren Özdemir’i sen mi öldürdün?”

“evet.”

“nerede ve nasıl?”

“Edremit ormanlığında tek kurşunla, sırtından vurarak.”

“ne zaman ve saat kaçta?”

“12 Aralık 02.00, 02.30 civarlarında.”
“Onu nereden tanıyordun?”

“Üniversitede tanışmıştık. Sevgilim.. Sevgilimdi..”