Unicode
မနက်မိုးလင်းတော့ ထုံးစံအတိုင်း ကျောင်းသွားဖို့ ပြင်ဆင်ကာ ဇာတ်လိုက်မမသိအောင် ပိုက်ဆံအနည်းငယ်နှိုက်ယူခဲ့ပြီး ကျောင်းကားစီးရန်ထွက်လာတော့သည်...
လမ်းထိပ်က ငါးပေါင်မုန့်ရောင်းတဲ့ဆိုင်လေးထဲဝင်ပြီး စားချင်လောက်ဝယ်လာကာ ကားစောင့်နေလိုက်သည်...
'ပျင်းတာကွာ လိုင်းလေးဘာလေးသုံးဦးမှ'
အိတ်ကပ်ထဲကမှန်ကွဲရာပလပွနဲ့ဖုန်းလေးကိုထုတ်လိုက်ရင်း instaထဲဝင်ကာ ဟိုကြည့်သည်ကြည့်လုပ်နေတုန်း
('ကေလး ကျောင်းသွားနေပြီလား?')
'ဇာတ်လိုက်အားယားနေလားမသိပါဘူးကွာ ငါလိုင်းတက်တာနဲ့ စာတွေလာလာပို့နေတော့တာပဲ စိတ်ရှုပ်လိုက်တာ'
[စိတ်မရှုပ်ပါနဲ့hostရဲ့ ညကတုန်းက ပင်လယ်စာခေါက်ဆွဲဝယ်ကျွေးထားတာ်မလား အလိုက်သင့်လေးပြန်ပြောလိုက်ပါ]
612ရဲ့စကားကလည်းမှန်နေတာမို့ ဟင်းကနဲသက်ပြင်းချလိုက်ရင်း စာပြန်လိုက်သည်
('ဟုတ်တယ်ဦး ကားစောင့်နေတာ')
('ဒါဆို ဦးလာကြိုပေးရမလား?')
('ရပါတယ် အလုပ်.')
'ဟာ လခွမ်း ဆုံးအောင်တောင်မရိုက်ကသေးဘူး ပို့လိုက်ပြီတဲ့လား ဒီဖုန်းကကြောင်နေတာတအားပဲ တော်ပြီကွာ မပို့တော့ဘူး'
ဘယ်လိုနှိပ်နှိပ်မရွေ့တော့တဲ့ ဖုန်းမျက်နှာပြင်! မှန်ကွဲရာတွေကြောင့် touchကြောင်သွားတာပဲနေမယ်..
'ဪ ငါလဲ စစ်စတန်ထဲရောက်မှ ငမွဲလုံးလုံးကိုဖြစ်နေပါရောလား ဟင်း'
Hostရဲ့သက်ပြင်းချသံကြောင့်612လည်းစိတ်မကောင်းပေ ပထမကမ်ဘာမို့ မစ်ရှင်တွေကလွယ်ကူနေပေမယ့် hostကဆင်းရဲနေတယ်လေ
[တောင်းပန်ပါတယ်host ကျွန်တော်အသုံးမကျတာပါ]
'ဟာ..မင်းအမှားမှမဟုတ်တာ 612ရာ အထက်ကချပေးတဲ့အတိုင်းမင်းလုပ်ရတာမလား'
[နောက်ကမ်ဘာကျရင် hostကို သူဌေးသားလေးဖြစ်အောင်လုပ်ပေးဦးမယ်ဗျာ]
'ဟားဟား အေးပါကွာ အပြောလေးနဲ့တင်ကျေနပ်နေရပါပြီ'
တစ်ဖက်ကချန်းယောလ်မှာလည်း စာကိုတစ်ဝက်တစ်ပြတ်ပို့ပြီး နောက်ထပ်ဆက်မပို့တော့သော ကလေးငယ်ကြောင့် ထိုင်မရထမရတွေဖြစ်နေသည်
