Malédiction D'éternité // Tomarry

3-Wissembourg Mayını

Merhaba canlarım,nasılsınız?
Umarım iyisinizdir.Yeni yeni geliyorsunuz okumaya ama.

Merak edenler için bir notum olacak.Radyo 1886 yılında icat edilmiş.Bu yüzden daha erken icat edilmiş varsayın lütfen.Ve lütfen müzikle dinlemeye dikkat edin.1860 civarı yapılmış bir müziktir.Tabi sonradan kameraya çekilmiş.

İsteyenler için;
Anton Rubinstein-Melody Op.3 No.1

İyi okumalar dilerim~

(30 Temmuz 1870)

"Yüzbaşı takımlar halinde nöbet tutmamızı söylediği için şanslıyız."diye mırıldandı ve zümrüt gözlerini bandaj sarılı bileğinden çekip gökyüzünde göz alıcı şekilde parlayan uydularına dikti."O adama güvenmiyorum ben."

"Güvenmiyor olsan bile dediklerini yapmak zorundayız."derken başını arkaya atarak Tom'un karnına yaslamış,adama dönme ihtiyacı hissetmişti.Fakat uzun parmaklar omuzlarından yanaklarına çıkıp tenini okşadığında bunu umursamamaya karar vererek gülümsedi.Tom eğilip sevgiyle kıvrılmış ince dudakları öperken Harry ayağa kalkmak istiyordu.Ayağa kalkıp bu adama sıkıca sarılmak ve öpücüğü daha derinlere götürmek istiyordu ama bellidir ki Tom Harry'nin ayağa kalkmasına izin vermezdi.Dişlerini biçimli dudaklara takarak çekiştirdi.

Harry de hıncını bu şekilde alırdı.

Tom Harry'nin yanaklarını sıkarak dikkatini dağıttı ve kanayan dudaklarını kurtardı minik adamdan.Ona sinirli olduğunu hissedebiliyordu.Ne tesadüf,Tom'da sinirlenmişti.Harry'nin bacaklarını beline dolayarak sırtını kulübenin duvarına yasladı ve öfkeli bir şekilde baktı."Sen kaşınıyorsun."

Harry ince dudaklarını büzerek zümrüt gözlerini kırmızının en çekici tonunda parlayan biçimli dudaklara dikti.Birazcık kanıyordu ve hiç belli olmuyordu bile.Kollarını adamın boynuna dolayarak alınlarını yasladığında kararan mavi gözlerle karşılaşmıştı.Dişlerini ince dudaklarına takarak kızarmalarını sağlarken adamın gözleri onun dudaklarına kaymış,bir anda dudaklarında hissetmişti demirimsi tadı.Anında gözlerini kapatıp uyum sağladı ve onu sertçe öpen adama izin verdi.Dilleri buluştuğunda nazikleşmişti Tom.Harry'nin hatasını anladığının farkına vararak tek elini minik adamın yanağına koydu.

Sertlik tamamen kaybolduğunda,doya doya,tadını çıkarmaya dikkat ederek öpmüşlerdi birbirlerini.Tom onun yere basmasına izin vererek dudaklarını ayırdı ve başını başına yaslayarak kesik nefeslerini düzenlemeye çalışmıştı.Harry'nin bir farkı yoktu.

"Sanırım savaştan değil,öpüşürken burnumu kullanamamaktan öleceğim.Bir de annem.O beni öldürecek."derken sırtını duvara yaslayarak başını arkaya atmış,Tom'un mavi gözlerine bakmaya dikkat etmişti.Biçimli dudakları üzerinde dilini gezdirip güldü diğer adam."Tabi,güzel bir ölüm şekli olurdu."Harry kendini tutamayıp güldü.İkili yan yana eski yerlerine dönerken onlara imrenerek bakan askerlerin farkında bile değillerdi.Belli ki bazıları da sevgi görmek istiyordu.

"Açık ol,Harry.Daha önce bir kadını öptün mü?"

"Hayır.İlk defa burada birisini öptüm."dedi ve kolasından küçük bir yudum aldı Harry,"Ya sen?"

"Buraya gelene kadar kimseyle bir alakam yoktu.Olsaydı da o kişiyle evlenirdim.Sahip olduklarımı paylaşmayı sevmem."

"Annem bana tam 4 yıldır bekar Kont kızlarını gösteriyor,yemeklere çağırıyor,sohbet etmemiz için dışarı gönderiyor!İnan bana gözüm parada veya Lord'luğa erişmekte olsaydı gerçekten güzel kadınlar vardı fakat ben istemedim."Tom hafif bir gülümsemeyle Harry'nin omzundan tutarak kendine çekti,yaslanmasını sağladı kendine.Elini dağınık saçlarına daldırarak alnından öperken mırıldanmıştı."Aşık olmak mı istiyordun?"