vijand

nummer 1300

Na een half uur, denk ik, zijn we aangekomen bij mijn nieuwe huis. Dat zie ik omdat er 4 neon belichte letters op het huis hangen die samen het cijfer 1300 vormen. Het is een bepaald soort blauw en meer ga ik er niet over vertellen want het interesseert niemand. Ik stap uit mijn auto en besef net dat ik geen sleutels van mijn huis heb. Domme ik, domme vrouw, ze is het vergeten en ik ben vergeten dat ze het is vergeten. Veel te ingewikkeld. Ik duw tegen de deur, er is zo'n heel heel kleine kans dat hij opengaat. Niks, geen beweging. Een bordje met een hand trekt mijn aandacht. Ik beweeg zo'n halve meter naar het bordje toe en inspecteer het grondig. Zou ik mijn hand hier moeten opleggen ofzo? Heel voorzichtig doe ik dit. Ik hoor een robotstem vragen hoe ik heet en Ik zeg natuurlijk mijn naam. Wat kan er misgaan? Nu voel ik het bordje lichtjes bibberen en uiteindelijk gaat de deur open die een ingang vormt tot mijn nieuwe, moderne huis. Ik doe en paar stappen en sta dan in MIJN hal, MIJN huis. In de hal zijn zo'n 4 deuren en een lift, spannend! Ik open de eerste deur links en sta in de living. Er is een mega grote zwarte bank die een hele muur bekleed. Er kunnen zeker tien mensen op die bank. Tegen de muur erover hangt een reusachtige flatscreen. Meer details ga ik niet vertellen dus stap de kamer weer uit en open de volgende deur. De keuken. Er staat een zwart AGA-fornuis en voor de rest is bijna heel de keuken van hout en natuursteen. In het midden staat een groot houten eiland met een natuursteen er op. Er is weer een hele muur bekleed maar nu met grijze kasten. Er is ook een gaskachel. Ik ga de kamer weer uit en open de derde deur waar ik de garage tref waar een andere auto in staat dan waarin ik hier naartoe ben gereden. Meer aandacht schenk ik er niet aan en ga naar de laatste deur. Ik kan mijn ogen niet geloven en sta in de deuropening te gillen. Dit is echt een droom. Ik knijp mezelf maar heb al snel door dat dit niet zo is. Een eigen cinemazaal! Ongelofelijk! Ik zie een popcornkarretje, zo een van vroeger. Er staan zo'n 20-30 stoelen in de zaal dus ik kan hier zeker eens een feestje geven. Ik doe de deur weer dicht en loop als een zesjarige de houten trap naar boven op. Weer zie ik een trap verschijnen en ... Een twee drie vier vijf zes ... Zes deuren. (badkamer, logeerkamer, slaapkamer, Fitnesskamer, waskot, inloopkast en de trap naar boven leidt tot een hele zolder bedekt met trampolines. )

Ik weet niet hoe lang ik op die trampolines heb staan springen of hoe lang ik in mijn inloopkast heb gestaan met een opengevallen mond, in ieder geval ben ik al lichtjes bijgekomen van deze immense shock.

Hey iedereen sorry voor het lange wachten en het korte hoofdstukje maar ik ben de laatste tijd veel bezig met taken voor school. Ik ga nu proberen op woensdag en zaterdag een nieuw hoofdstuk te plaatsen van minstens 500 woorden. Tot woensdag dus xoxo Nathalie xoxo