vijand

Archwatte?

Ik voel dat iemand me wakker probeert te maken. " Cato? Het is jouw beurt om de wacht te halen" ik doe mijn ogen open en kijk naar Kaisha die me wakker aan het schudden is. " eindelijk" ik sta op en loop naar de uitkijkpost. Ik loop snel uit onze shuttle en spring naar een andere, hier is dus de uitkijkpost. Lekker, nu mag ik 3 uur zitten staren of ik iemand zie. Het is weer typisch hoor, vanaf je 16de MOET je mee strijden als er oorlog is. Ik was net zestien geworden. Brak er natuurlijk op mijn verjaardag een oorlog uit? Ik zit hier al twee jaar en om de week moet ik na kaisha , de wacht houden. De ene helft van Mars strijdt tegen de andere, het heeft iets te maken met vroeger. De ene helft wil dat er weer iets ingelast wordt, de Archimertraditie. Het komt er op neer dat je per gemeente twee kinderen van 16-20 jaar moet opgeven. Deze kinderen moeten dan strijden tegen de andere kinderen en proberen te winnen door ja elkaar te vermoorden als je er behoefte aan hebt. Je moet eigenlijk door 4 fasen, de 4 elementen: water, vuur, aarde en lucht. Als je als eerste aankomt bij het einde, dan wordt jouw gemeente voor 4 jaar leider van heel de planeet Mars. Men zendt dit dan live uit op de sodaria, de Tv. Je denkt toch niet dat ik mee ga vechten zodat deze traditie weer kan doorgaan en dat ik 1/67289992690 kans heb dat ik gekozen word om mee te doen? Mooi niet. Daarom zitten er veel jonge mensen bij deze strijdersgroep. Ik haat het om de wacht te houden, het is oersaai. Maar dat hadden jullie al wel door zeker? Ik heb in totaal, in deze 2 jaar, nog maar 7 keer moeten vechten en zoals jullie kunnen horen heb ik ze alle 7 overleefd. Niet dat er veel doden vallen maar we strijden wat en dan is iedereen moe omdat de mensen van tegenwoordig geen conditie hebben en dan trekt iedereen zich terug. Zo simpel als wat. Ik ben wel bang want de groep die voor de Archimertraditie is, is in de meerderheid. Met meerderheid bedoel ik ongeveer zo'n 8 000 000 000 mensen. 3 jaar nadat alle mensen zich verspreid hebben en een groot deel op Mars is komen wonen, hebben ze dus in Mars deze wedstrijd ingevoerd. Dus 2 jaar geleden is deze gestopt en is er net op mijn verjaardag een oorlog hierover uitgebroken. Gezellig toch? Dan wordt er ook nog eens elk jaar een meisje van negentien uitgekozen door de GROTE GROTE leider, de koning, om naar zijn paleis te gaan. Nog nooit is iemand terug gekomen. Ik wil echt niet gekozen worden want dan word ik weggehaald bij de enige mensen die ik iets of wat ken en vertrouw. Daarover moet ik me dus volgend jaar pas druk maken. Waarover ik me nu druk moet maken is dat al veel meer dan de helft van onze groep is overgelopen naar de voorstanders van de Archimertraditie. Wij, de tegenstanders, zijn nog maar met zo'n 1 000 000 mensen. Ik denk niet dat we het gaan halen omdat er per dag wel zo'n honderd mensen overstappen. Je mag natuurlijk de moed nooit opgeven he! Zoals ik al zei zijn de meeste mensen hier tieners rond de 16-20 jaar, de leeftijd waarop je dus moet meedoen met de Archimertraditie. Ik twijfel elke dag of ik misschien al dan niet zou overlopen. Geen oorlog meer, geen drie uur aan een stuk de uitkijk houden, wetende dat je toch gaat verliezen als het er op aankomt. Mijn ogen vallen nu echt bijna dicht... Nee Cato concentr- "alarm alarm alarm alarm alarm alarm alarm alarm alarm alarm alarm alarm alarm alarm alarm!!!!!" Roep ik als een kip zonder kop. " mensen er zijn soldaten !!! Opstaan !!! " De soldaten naderen snel, ik heb het leven van heel onze burcht op het spel gezet. Ik, de kip, Cato. Ik trek snel ook even mijn pak aan en neem een tweetal wapens. Hoe kon ik dan ook zo stom zijn om bijna in slaap te vallen. Iedereen loopt ons soort van gebouw uit, in zijn uitrusting. We zijn *kuch klaar op te strijden. Het verloopt zoals gewoonlijk: wat dreigen, een paar doden waarvan je het aantal kan tellen op je twee handen, wat gevaar,.. Ik kijk in het rond bij de andere. De tegenstanders en probeer mezelf zo goed mogelijk te bewegen en af en toe ook eens uit te halen. Dan zie ik, plots, voor me een jongeman staan van ongeveer dezelfde leeftijd als ik. Hij heeft een scherp zwartachtig ding vast. Wauw. Kan het dat je op slag verliefd bent? Hij is zo gespierd en mannelijk en heeft bruine haren en bruine, mooie ogen. Hij is stevig gebouwd, dat lijkt toch zo door zijn massa van spieren, en hij is ongeveer 10 centimeter groter als mij. Hij haalt uit met zijn soort van zwart en raakt mijn enkel. Ik begin meteen te bloeden en werp een geniepige blik naar hem. Heel zijn troep begint te juichen. Dit deden ze nooit. Ik trek me terug, terug naar onze shuttles en werp nog even een laatste blik aan deze oh zo aantrekkelijke man.