The Revenge Wife(book2)

chapter 27

Scarlet pov

Matapos ang dalawang araw na pananatili ko sa ospital ay nakauwi narin ako sa bahay

"mommy!"sigaw ng kambal ng makita nila akong bumaba sa kotse ni kuya agad nila akong sinalubong nang mahigpit na yakap

"we really miss you hhhhh mommy ,we thought hhhh you gonna leave us like hhhhhh"umiiyak na sabi ni summer agad ko naman inalo ito

"ofcourse not mommy wont leave the both of you ,i really love you twin "sabi ko sa kanila at hinalikan ang mga ulo nila

"mommy you wont leave us again rigth ?"tanung ni killuah

"oo naman ,at wag kayong mag isip ng ganyan dahil kahit kailan ay hindi yun mangyayari "nakangite kung sabi sa kanila

Ngumite narin ang kambal at pinaghahalikan nila ako ng subrang dami sa pisnge

"ang sweet naman ng ate at kuya "ngite kung saad ng matapos nila akong halikan

"ate and kuya mommy?"litong saad ni killuah sa summer naman ay nakakunot ang nuo

Hindi pa kasi nila alam ang pagbubuntis ko

"yes twin dahil magkakaroon na kayo ng kapatid "masaya kung sabi
Lumaki naman ang mga mata nila at bigla nalang silang napasigaw sa tuwa

"yehey !!!!"sigaw nilang dalawa

"omy god mommy magiging ate na ako "masaya nitong saad tumango lamang ako

Nawala man si hunter pero dumating naman ang baby namin
Inaamin kung masakit parin at hindi ko parin natatanggap na wala na siya pero wala na akong magagawa para bumalik siya at alam kung kahit kailan ay hindi ko na siya mayayakap at mahahalikanpa.
pero kailangan ko magpakatatag para sa kambal at sa batang nasa sinapupunan ko kailangan ko dahil ako nalang ang sandigan nila saad ko naman sa isipan ko habang hinihimas ang tyan ko

Ang kambal naman ay masayang ibinalita ito sa mga pinsan nila

"satingin ko magiging mabuting ate at kuya ang kambal sa magiging kapatid nila"saad ni kuya na nasa tabi ko na pala

Napabuntong hininga ako bago lumingon kay kuya

"tama ka kuya nakikita ko rin sa kanila na magiging mabuti sila sa kapatid nila "malungkot kung saad

"talaga ba ?"tanung nito

"oo naman kuya "

"eh bakit parang malungkot ka?"

"naaawa kasi ako sa mga anak ko ,ang kambal limang taon palang sila pero nawalan na sila ng ama at itong dinadala ko hindi manlang nalaman ni hunter bago sya nawala na magkakaanak kami ulit at mas nasasaktan ako kapag naiisip kung pag napakanak ko na ito ay hindi niya manlang masisilayan ang ama niya hindi niya mararanasan ang pag aaruga ng isang ama"mahaba kung saad

"nandito kami scar hindi namin kayo pababayaan ng mga bata ,sila mommy ay bukas narin ang flight nila papunta dito kayo wag kana malungkot"sabi nito at niyakap ako niyakap ko din ito at bigla nalang akong napahagulgul

"its ok bunso nandito lang si kuya sa tuwing kailangan mo nang karamay wag ka mahihiyang sabihin sakin yung mga nararamdaman mo nandito lang ako para makinig sayo"

Tinaas ko naman ang tingin ko dito at nginitian ko ito

Ngumite din si kuya at pinunusan nito ang pisnge ko

"thank you kuya promiae aayusin ko ang sarili ko para sa mga anak ko at para sa inyo nila mommy at daddy "ngite kung saad ginulo naman ni kuya ang buhok ko

"kuya naman "natatawa kung saway dito

"yan ang gusto ko marinig bunso ,alam ko namang magagawa kaya mo yan eh"sagot nito at inakbayan ako nito habang papasok kami nang bahay

Nang makapasok kami ay agad akong niyakap ni ate

"i miss you scar"naiiyak na sabi ni ate

"i miss you too ate"masaya kong sabi at niyakap din ito

"lets go to the kitchen i cooked your favorite food"aya ni ate

Sumunod naman ako dito at tama nga ang sinabi nito nakahain nga sa mesa ang mga paborito kung pagkain

"wow ate you really cooked my favorite food"

"ofcourse because i know you miss my dishes "saad nito

Napatawa naman kami nila kuya

At nag umpisa na kaming magsikain nang matapos ay pinagpahinga na ako nila kuya ng matapos kung inomin ang mga niresitang vitamins ng doctor

Nang makarating ako sa kwarto ay napagdesisyunan kung mag half bath

Nang matapos ay agad akong nagbihis at nahiga sa kama

Nang marinig kung bumukas ang pinto lumingon ako dito at nakita kung pumasok ang kambal

"mommy pwede ba kaming matulog sa tabi mo?"tanung ni summer

"oo naman anak miss na miss narin kayo ni mommy "sabi ko sa kanila at pinaupo ko sila sa kama ko

"mommy siguro kung nandito si daddy subrang happy ng family natin"malungkot na saad ni summer

Natahimik naman ako sa sinabi ni summer

"mommy wag na po kayong umiiyak kasi po nasasaktan akong nakikita kayong nahihirapan hhhhh"umiiyak na saad ni killuah

Agad ko namang pinunusan ang luha ko hindi ko namalayang umiiyak na pala ako

"wag kayo mag alala anak dahil magiging ok din si mommy"saad ko sa kanila

Tumango naman silang dalawa

"come here mga anak matulog na tayo "aya ko sa kanila at humiga na sumunod naman sila at nahiga sila sa tabi ko

"good night mommy i love you"sabi ni summer

"good night din mommy i love you po"sabi din ni killuah

"good night kambal mahal na mahal kayo ni mommy"sabi ko sa kanila at hinalikan ko sila sa nuo

At niyakap ko sila ng mahigpit ganun din sila sa akin

Wag ka mag alala hunter pinapangako kung aalagaan ko ang mga anak natin mahina kung sabi sa kawalan bago tuluyan narin makatulog habang kayakap ang kambal