TOPRAK'TAN
Yağmur. Kesinlikle muhteşem tanrının yarattığı en iyi şey belki de hatta kusursuz. Insanlar gibi değil. Yargılamaz ve sorgulamaz üstüne yağmasına izin vermen yeterli. Ah! Siz simdi tumblr boy ların dan zannediceksiniz ama değilim. Onalrdan biri olmak için fazlasıyla acı çektim ve karanlığa sürüklendim. Ama hala burdayım yağmurun altında sigara içiyorum benim de olayım bu beni rahatlatan maddeler ve sadece ben. Ben Toprak ASİLKAN.
Eskileri hatırladım bir an ailemin (daha doğrusu babamın) beni zorla gönderdiği akıl Hastanesi halbuki benim hastalığım annemin ölümüyle ortaya çıktı ama onlar bunu anlamayacak kadar benciller. Herşeyin parayla hal olabileceğine inanıyorlar. Bu yanlış.
Picin teki olan babam annemi zavallı annemi kendi yatağında aldattı daha sonrası klasik annem bunları bastı kendine yediremedi ve hicbirimizi düşünmeden intihar etti. Sonra babam sırf kargaşayı haberleri uzak tutmak için onun adına bir kafe açtı aşık eş! Iste benim hayatım bu noktadan sonra başladı geri kalanı silik. Boşluk.
zavallı, güçsüz annem. Ona da çok kizgindim en yakınım beni hiçe saymışken kim değer verirdi ki bana şu hayattaki tek güvendiğim kişi oydu bu yüzden sadece onu istedim ölü bile olsa bedenini istedim benle konusamazdi belki ama sarılmasını sağlayabilirdim. Bir kürek ve meltemi yanımda götürdüm. Bana bunun defalarca yanlış olduğunu söyleyen küçük kardeşim meltem yine de benimle gelmişti. Annemin mezarını tekrar kazdık. Büyük tabutu yerinden çıkardık. Onu ne halde göreceğim bilmiyordum belki bir yılan benim boşluğumu dolduruyodur ya da baska bir böcek annemin vücudunu benden önce ele geçirmiştir. Ne olacağını bilmiyordum
"Toprak boşver n'olur gidelim burdan"
"Yeter kes sesini meltem seni zorla getirmedim kendin gelmek istedin"
Meltem bu dediklerimden sonra sustu ve o sinirle toprağı kazmaya başladı. kimin kardeşi sonuçta.
Harika tabut önümde suan ne yapacağımı bilmiyorum su noktada sadece içimden gelen bir dürtüyle tabutun civilerini söktüm hızlı ve kolayca sonra kapağını kaldırdım önce ayakları sonra gövdesi en son başı hala ilk günkü kadar güzeldi. Sanki ölmemişte o tabutta uyuyormuş gibi görünüyordu ölüm hiçbir insana bu kadar yakışamazdı. Yanına eğildim belki o kokmuyordu ama oydu biliyordum ruhu şuan aramızda bunu da biliyordum eğer onu hissedersem ruhunu da hissederdim. Hic vakit kaybetmeden gömleğimin düğmelerini açtım ölü kokmayı istemiyordum hala o lanet herifin yanında yaşıyordum ve bişeyler anlarsa hic hoş olmaz benim için. Iki elimle annemi kavradım yukarıya doğru kaldırdım şuan bana bir anda canlanip beni bogacakmis gibi geliyor. Sonra da cesedimi çukurun içine aticakmis gibi ama en çok ne düşünürsen başına o gelirmiş o yüzden sadece onu düşündüm. Ve şimdi iste kollarimin arasında. Kendime daha da yaklaştırdım. Sonunda onu kendime bastırdım bana sarılıyor gibi hissediyordum bu normal mi. Hayir. ben anormalim o halde bir anda ruhunu yanımda hissettim sanki eli omzumda bana destek olur gibiydi neden bilmiyorum içimden ağlamak geldi. Ne olduğunu anlamadım meltem sanki düşüncelerimi okumuş gibi
"Bırak aksınlar. Başka bir işe yaramazlar zaten" haklıydı bir ilkte olsa öyleydi. Dediğini yaptım ağlamaya başladım. Onunla konuştum.
"Neden anne neden. Sen bu kadar korkakmiydin nerde o güçlü masum kadın bir fahişe icin degermiydi hayatindan vazgeçmek. Kendin icin değil bizim için de mi yasayamadin. Ölmek miydi senin kurtuluşun ama ne kadar istesemde kizamiyorum sana. Ne cok özlemişim seni."
Daha sıkı sarıldım ona sanki şuan bütün mezarlık etrafimda ruhları başımda toplanmış. Onlar da sevilmek ister belki. Sonra bir hıçkırık duydum etrafimda yaşayan tek insan tabiki meltem etkilenmiş olmalı ki ağlıyor
Eve gittiğimizde babam tabiki bizi sorguya çekti bu saate kadar nerde olduğumuzu ne isler cevirdigimizi ogrenmek istiyodu kesin. Hay! Meltemi unuttum üstü toprak olmuştu babam kesin anliycakti.
Bir kac hafta idare ettik ve ben hemen hemen hergün annemi gormeye gittim babam daha da telaslandi sonra melteme şantaj yapmış onu sevgilisinden ayirmakla tehtit edince benim aptal kardesimde hemen herseyi anlatmış daha sonrası klasik kavgalar ve beni akıl hastanesine tıktılar aylarca orda kaldım belki yıllarca bilmiyordum çünkü sayamayacak kadar kötüydüm beni asıl delirten o hastaneydi. Ama bunu anlamadı ne kadar yalvarsamda geri dönemedim. Onlara daha dogrusu ona karşı icimde bastiramadigim bir öfke büyüdü. Hergün daha fazla nefret ettim. Elbette intikam alicaktim ama bugün ne yeri ne de zamanıydı. Şuan en cok ölü bir bedene ihtiyacım var hemen şimdi o yüzden sürekli hasteneden kaçıp mezarlığa giderdim hergün başka bir beden bazen onlara sahip olurdum kısacası onlardan çoğunu becerdim. Asla durmadım çünkü bu bana iyi hissettiriyordu. Bana konulan teşhise uyuyordum nekrofili hayatım hep bu yönde olacaktı artık amaçsız ve acımasız bir nekrofili hastası olarak bunu kabul etmiştim ama beni birakmalari icin iylestigime onları ikna ettim. Sonra da beni bıraktılar doğru eve gittim hayatıma kalan yerden devam edicektim. Meltemle aynı okulda olacaktım ama kimse kardeş olduğumuzu bilmeyecekti.
İste hayatımın özeti bu Mina. Burda oturmuş bir ölü kucagimda onunla konuşuyorum bu konuşma işi benim için de yeni sadece hayatımı başkalarıyla paylaşmanın yükümü hafifletecegine inanıyorum. Ve oyle de gidiyor sanki.
Yağmur yağıyor.
Evet
Bir ölü kollarimda
Hissetmiyorum hiçbir şey
Bu yanlış duymuyorum sesleri
Ruhlar aleminde geziyorum öylece
Sigara içiyorum sadece
Yağmur yağıyor
Bu güzel.
Arkadaşlar bölüm bize biraz uzun göründü ama toprağın ağzından normal yani seviceginizi umuyoruz. Ayrıca bölümleri mobilden yazdığımız için yazım hatası cok fazla onları düzeltmeye çalışacağız. En kısa zamanda yeni bölüm yayınlarız
SİZLERİ SEVİYORUZ!!!
ŞİMDİ OKUDUĞUN
SEN OLMADAN ASLA
Ficção Adolescente"Ölmeden ona aşık olması imkansız" "ölürse onun aşkını tadamaz, sadece bedeni onun olur ruhuna sahip olamaz" "bir hastalık bütün bedenini ele geçirmiş olabilir mi, bütün aşkını sökmüş..." "ölmeden onu ancak sevebilir peki ya aşk bunu becerebilir mi...
