Chapter Eight

271 8 4
                                    


Yvette's P.O.V.

It has already been two days since that night. Maganda ang panahon. Not too sunny and not too gloomy. I was getting ready for a jog sa isang ground ten-minute drive from our house. I was ready to go nang mag buzz ang phone ko na nasa kama pa pala. Muntik ko nang maiwanan.

Nang tignan ko kung anong dahilan ng pag-buzz nito, it was an iMessage from Shaun.I rolled my eyeballs in annoyance.

Matapos niya akong bigyan ng trabahong hindi ko gusto, matapos niya akong pressure-rin sa mga pangalan na hindi ko gusting marinig, here he is, tsk.

I don't intend to reply to his message. Nangangamusta lang naman siya and for his curiosity, I just said I am okay and para naman hindi mamuti mga mata niya sa kakahintay sa reply ko, I replied and said I'm super busy to the point na hindi na ako maka-type.

Hindi naman ako ginulo ni Nahj sa loob ng dalawang araw. Totoo nga ata na pinilit lang siya ng Mommy niyang kita-in ako. Well, it's not that I like to meet him again, pero sabi niya kasi sa akin, he'll see me again...

Maya maya, sunud sunod na katok ang narinig ko na nanggagaling sa pinto. Tumayo ako at mabilisang ipinonytail ang buhok ko. Nang buksan koi to, it was none other than, Shaun.

Wow.

"Look who's busy as f uck?" He was smirking.

"How did you find my house? You trespasser!"

"Woah, woah, woah...Your Mom welcomed me."

"And about finding my house? I don't remember bringing you here before."

"And I just simply followed what the freaking map says. I was gonna say I'm on my way to your room, pero you didn't reply, so ayan. Bigla ka tuloy." Tumawa naman ang sira ulong boss ko.

"Okay. Get loss." Akmang isasara ko na ang pinto nang pigilan niya ito at isiniksik ang sarili niya papasok sa kwarto ko. Agad naman siyang humiga pabagsak sa kama ko.

"Hoy! Amoy eroplano ka pa, tapos---"

"Grabe, ang sama ah. Super napagod ako sa biyahe. Maawa ka naman sa boss mo..." he emphasized the word boss, while his eyes were closed. He really looks tired.

"Magjo-jog ako. If you wanna stay here, edi dito ka muna. Basta umuwi ka sa bahay niyo rito or if ayaw mong makita pamilya mo, you check in in a hotel." I was about to leave after getting what I need and car key when he grabbed my arm for him to stand. Konti nalang tuloy, nahiga na kami pareho.

"Wait. I'll drive you, tapos hahanap na akong hotel. Iiwan mo talaga ako rito, 'no? Baka akala pa ng Mommy mo wala akong kwentang boss." Natawa naman ako sa sinabi niya.

"Ay? Akala lang ba?" he glared at me and I glared back atsaka na lumabas ng kwarto ko at sumunod naman siya.

Nagpaalam ako kay Mommy. Inaya niya pa kaming mag-lunch muna, dahil tanghalian na at tinanghali ako ng gising which is the reason why hindi ako nakapag jog ng morning. I was drawing out my ideas all night. Hindi ako makatuloy, kakaisip ng draft na ipapakita sa client. Bakit ba kasi walang preference 'yung magpapagawa... Kainis!

Mas gusto ko pa 'yung mahirap na request, kaysa sa walang request, pero 'di mo sure kung anong gagawin mo. Para tuloy feeling ko, bahay ko idedesign ko, which would be enjoyable kung papayagan ng client ang design ko.

Malapit na kami grounds nang tumirik ang araw. Agad na pumangit ang timpla ng mukha ko. Hindi ko paparusahan ang sarili ko para tumakbo sa init na 'to.

"Ang init." I complained at him and he did not pay attention on me. He was focused on the road. Parang ang lalim ng iniisip niya, "Shaun, okay ka lang?"

"I'm sorry, what?"

"I'm asking if you're okay..."

"I... I am..." binatukan ko naman siya, "not kasi, tangina. Agad naman nakababatok 'to!" na-guilty naman ako agad kaya agad akong may kinuha sa tote bag ko. It was a watch. I bought it for him nang mag-shopping ako. Agad namang lumiwanag ang mata niya. He didn't say thanks. It's his nature. I don't know why, but I find it normal for him not to thank me.

"What happened, Shaun Silvester?"

"The usual." Tumango tango naman ako. We already talked about this before and he told me he doesn't want to talk about it again, because it's making him mad, kaya I chose not to open about it. It's a matter no one would ever thought Shaun is going through.

"Here for you always, Shaunie my boy." I smiled at him and caress his cheek and he answered with a smile.

"So I guess, we would need you to find a hotel first pala." He nodded. Hindi ko napansin na we're on way na pala sa hotel na napili niya base sa nakita kong destination naming.

I'm currently wearing the typical jogging outfit. Pair of leggings, sports bra under my jacket na naka unzip and pair of jogging shoes. While Shaun, he's wearing long sleeves, black pants and black shoes plus I was joking about smelling the airplane breeze on him, because he is fragrant as f uck. He's my boss, but he's good at picking perfume.

"Hindi ka nagugutom?" I asked him.

"Medyo lang. Gutom ka? Tara, kain tayo sa lobby nila." I smiled like an idiot, dahil alam kong siya ang magbabayad, dahil inaya niya ako. After niya mag-check in, ipinadala muna ang gamit niya and dumiretso kami sa buffet. Agad akong kumuha ng pagkain na nagustuhan ko.

"How's the location?" he asked habang kumakain kami.

"It's Rossveth Bueno's so therefore, it's big and nice..."

"Why did you accept that project, Shaun? Just curious."

"He can help me."

"Isn't that betraying me?"

"Nope. I'm the boss."

"I'm your friend. BFF pa nga."

"Wow, parang kapag sumbatan lang doon mo ako tatawaging bff, ha? Nakakasakit ka ng feelings." Sinapo niya ang parte ng dibdib niya at um-aktong nasasaktan.

"Ayaw mo nun? Magiging close kayo." Pagak akong tumawa sa sinabi niya. Gustung gusto ko na siyang sabunutan at ilibing ng buhay, pero hindi pwede.

"Mom doesn't know. She will never approve, Shaun. She would tell me na I would rather resign that to f ucking work with him."

"Harsh naman ng Mom mo..."

"Harsh? She's just protecting me."

"And you're being brainwashed."

"Wow, what do you know? I never mind your business, so don't you ever talk about mine." Agad ko namang kinalma ang sarili ko. Kumakain kami and he too has his own battle to survive.

"Sorry, mahal na reyna."

"Okay, slave." He laughed and ganoon lang kasimple at kadali. Bati na ulit kami.

Natapos kaming kumain. We were talking about the drafts kung anong magandang gawin sa bawat parts ng bahay. We even talked about the schedule kung kailan magkakaroon ng meeting with our team and oh that holy of a Nathan.

We were about ride the elevator after eating to check out his room nang pagbukas ng elevator, an unexpected face welcomed me.

F uck. Not now, I'm not on the mood to have such a bad day.

Naabot mo na ang dulo ng mga na-publish na parte.

⏰ Huling update: Oct 20, 2020 ⏰

Idagdag ang kuwentong ito sa iyong Library para ma-notify tungkol sa mga bagong parte!

You Were Never MineTahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon