İçimdeki canavar uysaldır. Kükremez ya da gürlemez; kendini pek belli etmez. Bazen hayatta her şey istediğimiz gibi gitmez, her yeni gün mutluluk getirmez. Bazen deneyecek gücü bulamadığımda, karamsarlığa kapılırım. Odama vuran güneş ışığı eskisi kadar kamaştırmaz gözlerimi. O zaman içimde bir kıpırtı hisseder, derin düşüncelere dalarım. Bana ait olmayan düşünceler. İşte canavarım; dışarı çıkmak istiyor. Pek de keskin olmayan tırnaklarıyla kalbime küçük çizikler atıyor. Belki de ondan nefret etmeliyim. Kalbimi acıttığı, gözlerimi yaşlarla doldurduğu için onu içime hapsetmeliyim. Hayır... Biliyorum ki bana bir şeyler anlatmaya çalışıyor. Güneş yine eskisi gibi parlıyor, bak! Ders al, yeniden dene, yeni yollar dene; asla pes etme! Böyle zamanlarda ben farkında olmadan dudaklarım yukarı doğru kıvrılıyor. Kalbimdeki küçük çizikler yeni bir heyecanla sızlıyor; gözlerim benden habersiz tuzlu suya hapsoluyor, su yavaş yavaş yanaklarımı yalıyor. Böyle zamanlarda canavarıma teşekkür ediyorum. Ona kalbimde barındırdığım sevgiyi sunuyorum. Bazen hayatta her şey istediğimiz gibi gitmez, bütün hikayeler mutlu sonla bitmez. Canavar'ını sev, Canavar'ına sarıl; dinle anlatmak istediklerini, duy biriktirdiği hikayeleri. Benim hikayem burada başlıyor ve sayfam burada bitiyor. İçimdeki Canavar başlamaya hazırlanıyor ve devam etmeden önce, dinleyicisini selamlıyor. Selam olsun! Yeni sayfalarda görüşmek üzere!
