Mahalle güzeli

1.Bölüm

Merhabalar
'Hikayenin kurgusu değiştirilmiştir.'
Hikayemiz de Feride ve Barlas var. Karakterler aynı değil. Daha sıcak ve samimi bir hikaye. Keyifli okumalar

Sıkıntıyla ofladım. Saatlerdir Cananı bekliyordum. Bir türlü evden çıkmıyordu. Telefonumu cebimden çıkarıp Canan'ı aradım.
İkinci çalışta açtı.
'Hadisene kızım ağaç oldum burda.'
'Tamam be geliyoruz.'diyerek kapattı.
Canan benim çocukluğum,canım,her şeyimdi. Bu mahallede birlikte büyümüştük. İkimiz de üniversiteye ikiye gidiyorduk. Canan gastronomi bende hukuk okuyordum. İlkokul lise üniversite hepsini beraber okumuştuk. Kader bizi asla ayırmıyordu. Birbirimizden çok farklıydık. Canan çok kavgacı ve konuşkandı. Ben sessiz sakin olandım.
Kapının açılmasıyla bizim evin önünden o tarafa yürüdüm. Evlerimiz çaprazdı.
'Günaydın feruşum.'diyerek yanağımdan öptü. Gönül alma çabasıydı işte.
Gülümsedim.
'Hep geç kalıyorsun, biliyorsun mahallede dikilmeyi sevmiyorum.'
Bir yandan yürüyor bir yandan konuşuyorduk.
Ofladı 'sen de şu mahalle de dikkat çekmemek için elinden gelse görünmez olucakasın kuzum.'
'Amaaan' derken karşıda Barlas abiyi gördük berberin önünde duruyordu.
'Yine çok yakışıklı ya.' Dediğin de Canana ters ters baktım.
Tam önünden geçerken ona değil karşı tarafa bakıyordum.
'Günaydın'
'Günaydın Kuzi.'Kendisi Canan'ın kuzeniydi.
'Günaydın Barlas abi.' Ağzımda mırıldar şekilde söylemiştim.
'Okula mı gidiyorsunuz?'
'Evet kuzen'
Kafasını salladı 'Atlayın,sizi ben bırakırım.'
Hah! Bizi o bırakacakmış.
'Süpeer' diye sevinen Canan'a baktım.
Koşarak öne bindi. Salaktı bu kız bu ne heyecan.
Gözlerime içine bakarak 'Hadi Feride sen de bin demişti.'
'Ben kendim giderim, gerek yok.'
Kaşları çatıldı. Bana bir adım yaklaştı.
'Ben bırakırım dedim.'
Bu sefer ben de bir adım attım.
'Ben de kendim giderim dedim.'
Diyerek arkamı dönüp yürüdüm. Mecbur biraz uzak olsa da sokağın tersinden dönerek gidecektim. Canan'ın arkamdan bağırmalarını umursamadan yürümeye devam ettim.

Şimdi diceksiniz ki,bu kız niye böyle davranıyo bu adama, O bunu hakediyor. Ondan ne kadar uzak durursam o kadar iyi. Kendisi mühendis. Kuzeniyle beraber büyük bir şirket kurmuşlar. Mahalle de çok sevilir. Herkesi koruyup kollar. Önceden bana da öyleydi aramız iyiydi ama şimdi iyi olması mümkün değil. Kendisinden nefret ediyorum.

Okula vardığımda Canan'ın bir sürü lafını çekmiştim.
'Sen hala duyduklarını unutamadın mu Feride' dediğinde yutkundum.
'Canan 2 sene geçmiş üstünden sen söylemesen hatırlamam bile,adama bundan kin tutacak değilim sadece hoşlanmıyorum kendisinden.'
Kaşlarını çattı.
'Boşver ya aman bıktım zaten gelene kadar bana size karışan erkek var mı ?Çok kısa giyinmeyin diye söylenip durdu.
Onane istediğimi giyerim.Hatta yarın bir karış etekle gelicem okula. Aslında çok ılımlı sakinimdir ama ona ayrı bir kinim nefretim var işte.

Okuldan gelmiş evde ders çalışıyordum. Telefonumun çalmasıyla başımı kaldırdım.
*Alper*
Of ben alpere notları vermeyi unutmuştum.
'Alo'
'Feride merhaba, notları alacaktım senden bugün'
Elimi alnıma vurdum ah salak kafam söz verdin o kadar çocuğa! Çocuk sana daha önce not vermişti.
'Aa..evet şey ben unutmuşum. Gerçekten kusura bakma kafam çok karışık bu aralar.'
'Sorun değil,ama senden onları almam lazım bugün malum yarın son ödev günü onlarla eksik notları halledicem.' Evin önüne gelip alsa olurdu. Hem babam da şehir dışındaydı her zaman ki gibi.
'Şöyle yapsak.. Bizim evin önüne gelsen ben de sana teslim etsem notları'
'Süper olur, konum at sen bana.'
'Tamamdır.' Diyip konumu gönderdim.Üstüme Adidas eşofman takımını altına da sporlarımı geçirdim. Saçlarım zaten düzdü hiçte uğraşamazdım.
Annem uyuyordu. Bana çok karışmazdı. Babam desen zaten sürekli şehir dışında işi oluyodu kendisi otomobil sektöründeydi. Orta halliydik işte.

Telefonuma mesaj gelmesiyle kapıyı açtım. Çok bekletmek istemiyordum zaten ayıp etmiştim.

Bahçenin küçük Demir beyaz kapısını açıp dışarı çıktım. Saat 11 di. Sokak bomboştu.
Arabası evin biraz ilerisinde Cananların evinin tam önündeydi. Arabadan indi. Ben de ona doğru yürüyordum.
'Selam'
'Selam'
'Gerçekten kusura bakma'dedim gülümseyerek.
O da gülümsedi.
'önemli değil zaten buralara çok yakındım.'
'Tamam o zaman al Notlar burda.'
'Süpersin' dediğinde sırıtıyordu.ardından
'Vaktin varsa bir kahve içelim.'
Tam ağzımı açmıştım ki
'Yok' kafamı arkama çevirdiğim de 'Vakti yok hadi işine bak aslanım.' Dediğinde dik dik ona bakıyordum. Zaten ben de hayır diyecektim ne atlıyorsun sanane sanane!
'Alper geç oldu şimdi başka zaman sözüm olsun.'
Alper bir bana bir Barlas'a baktı.
'Tamam iyi geceler'
'İyi geceler.' Diyip arabasına bindi. Alper giderken hızla arkamı döndüm.
'Niye karışıp benim yerime cevap veriyorsun?!'
Sıkıntıyla ofladı. Simsiyah takım elbisesiyleydi.
'Neden kahve içmek için söz veriyorsun.?'
'Soruma soruyla cevap verme'
Kolumdan tutup beni kendine çekti.
'Bana cevap ver.'
'Cevap istiyorsun öyle mi !Sanane!' Diye bağırıp kolumda ki elini çektim.
Bana karışmak hakkı yoktu.
Hızla eve doğru yürüdüm. Arkamda bıraktığım adama dönüp bakmadım bile.

Selamlar kuzularım, bu hikayenin kurgusu daha güzel,eminim daha çok seveceksiniz.