ⓢⓞ-ⓘ-ⓒⓐⓛⓛ-ⓨⓞⓤ [Complete]

[9.C]

[Zawgyi]

" ဦးေလး… Ommaက ထမင္းစားမယ္တ့ဲ… "

…

" ဦးေလး! "

" ဟင္ "

စားပြဲခံုတြင္ထိုင္ကာ အသိစိတ္ကင္းကြာသလိုျဖစ္ေန
ေသာ ဦးေလးျဖစ္သူက ဟာရူ အသံက်ယ္က်ယ္ေအာ္
ထည့္လိုက္မွ ကေယာင္ကတမ္းလွမ္းထူးသည္…။
တံခါးလက္ကိုင္ကို ကိုင္ထားရင္းမွ ဟာရူကုိယ္ေလး
တစ္ဝက္က Baekhyun အခန္းထဲတြင္ ေရာက္ေန
သည္။ ဦးေလးသည္ အျပင္မွျပန္ေရာက္ကတည္းက
စကားတစ္ခြန္းေျပာဖို႔အေရး အားအေတာ္သံုးေနရ၏။

" Ommaက ထမင္းစားၾကစို႔တဲ့… "

မႈန္ကုတ္ကုတ္ႏွင့္ ကင္မ္ဟာရူအေျပာေတြက Baekhyun နားထဲသို႔ ေရာက္ႏိုင္ပါ့မလား…။
တူမျဖစ္သူ စိတ္ေက်နပ္ေစရန္သာ Baekhyun
ေခါင္းကို ညိတ္ျပလိုက္ရသည္။
ဒါေတာင္ ေခါင္းညိတ္ျပႏိုင္ဖို႔အေရး အခ်ိန္ကယူလိုက္
ရေသး၏…။

ဟာရူ…တံခါးကိုပိတ္ကာ အိမ္ေပၚထပ္မွျပန္ဆင္းသြား
ေသာအခါမွ Baekhyun စားပြဲခံုေပၚ ေမွာက္အိပ္
ပစ္လိုက္သည္။ သက္ျပင္းကိုခ်မည္လုပ္လိုက္ၿပီးမွ
အသက္ျပန္ေအာင့္လိုက္မိ၏…။ နားထဲျပန္ၾကား
ေယာင္လာေသာစကားတစ္ခြန္းအတြက္ မ်က္စိကို
စံုမွိတ္ခ်ပစ္လိုက္သည္။ အက်ိဳးမရွိ…။ မွတ္ဥာဏ္ထဲ
တြင္ ေနရာယူသြားေသာ စကားတစ္ခြန္းအတြက္ မ်က္စိ
ပိတ္လိုက္မိျခင္းက လုပ္မိလုပ္ရာ လုပ္လိုက္ျခင္းတစ္ခု
သာျဖစ္သြားသည္…။

" တကယ္ကို ခပ္ဆိုးဆိုးပဲ Park Chanyeol
ဆိုတာက… "

ဟာရူ တက္ေခၚၿပီး ငါးမိနစ္ခန္႔ေလာက္ၾကာမွ Baekhyun အိမ္ေပၚထပ္မွ ဆင္းႏိုင္၏။
ထမင္းစားပြဲတြင္ ထို္င္စားေနရေသာ္လည္း စိတ္အစဥ္က ပ်ံ႕ႏွံ႔ေနသည္။ အစ္မ၏ ေမးခြန္းကိုပင္
ႏွစ္ခါေလာက္ ျပန္နားေထာင္မွ ေသခ်ာအာရံုဖမ္းဆုပ္
ႏိုင္ခဲ့သည္…။

အစ္မကေတာ့ အေတာ္ကို အံ့အားသင့္ေနပါသည္။
ဘဏ္ကိုသြားရန္အခ်ိန္ကို ေမးျခင္းမွာ ေမာင္ျဖစ္သူ
ထိုမွ်ေလာက္ ေတြေဝသြားျခင္းက ျဖစ္ရိုးျဖစ္စဥ္ထက္
ပင္ ေက်ာ္လြန္ေန၏…။

" မစားခ်င္ရင္လည္း သြားေတာ့… "

ထိုစကားတစ္ခြန္းႏွင့္အတူ Baekhyun ေမာင္း
ထုတ္ခံလိုက္ရၿပီးသည့္ေနာက္ အိမ္ေပၚထပ္ အခန္းရွိ
ရာဆီ ျပန္တက္လာခဲ့လိုက္ေတာ့သည္။