Müzik sesi kulağımı tırmalarken, başım hiçbir şeyi birbirinden ayırt edemeyecek derecede dönüyordu. Buraya geldiğim günün gecesinde ilk işim geceyi gün etmek olmamalıydı ama evde kalmak daha kötü bir seçenek olarak görünmüştü gözüme. Arkamı dönüp bardağımdan bir yudum aldığımda, “Heyy!” sesiyle irkildim, pek arkadaş canlısı durmayan bu sesin sahibine döndüğümde gözlerimi yere yakın tutuyordum.
O anlamadığım bir şeyler gevelerken, kafamı kaldırıp yüzünü incelemeye başladım, ateş fışkıran gözleriyle tüm yüzümü tüm ayrıntılarıyla incelerken, çevik bir hamleyle elimdeki bardağı kaptı.
“Oh, i’m sorry!” dedim, az önce elimde bulunan bardağın ona ait olduğunu kavramıştım.
O yine de anlamadığım bir şekilde konuşmaya devam ediyordu.
“i’m not here, okay?” Gözlerimi ellerimle genişletirken çekik olmadığımı ifade etmeye çalıştım sadece.
O, ne demeye çalıştığımı anlamamış gibi görünen bir gülüş takınırken, “I’M NOT HERE” dedim, sesimi yükseltmiş ve kendinden emin bir tavır takınmıştım.
Biz aramızdaki anlaşmazlığı sürdürürken hatırı sayılır bir kitle bizi izliyordu. Altta kalmak gibi bir huyum olmadığı için hararetli bir şekilde konuşmaya başladım, söylediklerimin duyulmuyor olmasından güç alarak Türkçe küfür ediyordum.
“Tamam ya alırız yenisini …..” dediğim sırada gece kulübünün ışıkları sadece benim üzerime odaklandı ve birden bire kapanan müzikle sesim bütün salonu almıştı.
“Hey, sen.” dedi tanımadığım bir ses sonra devam etti, “Buradan çıksak iyi olur.”
Sen kimsin diyecektim ki eliyle sağ bileğimi bütünleştirip beni dışarıya çıkardı.
“Sen kimsin?” Gece kulübünden biraz uzaklaşıp derin bir nefes aldıktan sonra ağzımdan çıkan ilk cümle buydu.
“Ben Kaya. Senin hayatını kurtardım ama sen hala bana öyle bakmaya devam ediyorsun. Burada işler Türkiye’den farklı işliyor.”
Ne kadar gizlemeye çalışsam da memnuniyetsizliğim gözlerimden anlaşılıyordu demek ki.
“Sadece kurtarılmaya seven kızlardan değilim.” Bu sefer minnettar olduğumu belli eden bir bakışla karşılık vermiştim.
“Daha yeni taşındığın halde ilk işin gece kulübüne gelmek olmuş...Özenay!” dedi.
Söylediklerini tam olarak kavrayamamıştım.
“Demin ki memnuniyetsizliğimi fark ettin ama bu bakışlarımı görmezden geliyorsun cidden...” Durakladım, her biri bir yana saçılmış olan mantığımın parçalarını bir araya getirerek düşünmeye çalışıyordum.
“Bir dakika ismimi nerden biliyorsun?” Vücudumu uzaklaştırıp gözlerimi ona yaklaştırırken büyük bir merakla cevap vermesini bekliyordum.
“Kolyende yazıyor ama yeni taşınmış olduğunu söylemem pek dikkatini çekmedi sanırım.” Sırıtıyordu. Elimle kolyemi kontrol ettikten sonra tüm vücudumu ondan biraz daha uzaklaştırarak çantamı kendime siper ettim.
“Lafımı bölmesen soracaktım.” Sonu gelmeyen yalanlarımdan biri daha ama bunlar hep kendimi korumak için söylediğim minik yalancıklar.
“Sapık mısın?” Biraz daha geriye çekmiştim kendimi.
“Hiçbir kız gece kıyafetinin altına spor ayakkabı giymez, tabi yeni taşınmamışsa.” Çantayı önümde tutmaktan iki büklüm olmuş olan halime gülüyordu.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
ASLA ASLA DEME
HumorÖnümde bir yol, sonunda aşk göremediğim, görsem de gidemediğim, gitsem de dokunamadığım, dokunsam da tutamadığım, tutsam da yaşayamadığım, yaşasam da değerini bilmedigim, bilsem de söyleyemediğim bir aşk...
