Bay Pumpkin

4. Bölüm

"Peki ne zaman evleneceğiz Barlas?"

Barlas bir anlık donuk bakışlarıyla bana baktı. Ardından yutkunup konuştu. "Te..teklifimi kabul ediyorsun yani?"

"Evet. Ediyorum." Burukça gülümsedim. Buna karşılık Barlas da dişlerini göstererek gülümsedi.

Ellerini belime koydu. "Seni öptüğüm için mi kabul ediyorsun?"

Bir an ne diyeceğimi bilemedim. Beni öptüğü için mi kabul ediyordum?

"Hayır. Beni öpmeseydin de kabul ederdim."

Işıltılı gözleriyle baktı. Sonra o ışıltı kayboldu. Ellerini belimden çekti. Öylece gözlerime baktı.

"Mecbur kaldığın için... o yüzden kabul ettin...değil mi?"

İnanamayarak Barlas'a baktım. Gözleri mi doldu!

"Barlas ben..." ne diyecektim?
"Hayır! Hayır o yüzden değil! Ben.. neden bilmiyorum ama ederdim. Beni sana çeken bir şey var. Tam içimde.." Çok kısık bir sesle devam ettim. "Hissediyorum."

Gözlerindeki ışıltı yine parladı. Yine gülümsedi. Ellerini yine belime koydu.

"Arven..."

Ne diyeceğini deli gibi merak ediyordum. Acaba benden hoşlanmış mıydı? Hoşlansa söyler miydi? İlk defa birisi benden hoşlanmış olurdu. Zor bir ihtimal diye geçirdim içimden.

"Evet?" dedim merakla. Susmuştu, konuşmuyordu.

"Hadi gidelim prenses."

Bu seferde benim ışıltım soldu. Ne yani o kadar söylediğim şeyin üzerine verdiği cevap bu mu? Elimi tuttu. Durduğumuz büyük kapıdan geçip kütüphanenin arkasına ilerledik.

Ormanın içerisine girince bir at arabası olduğunu gördüm. Aniden durdum.

"Barlas?"

Durmama karşılık Barlas da durdu ve bana döndü. "Evet?"

"Bu atlar bu soğukta dışarıda mı bekledi?" dedim şaşkınca.

Soruma karşılık Barlas da önce atlara sonra bana baktı.

"Henüz atlar için ahırım yok."

Bozulduğumu belli etmedim. En azından etmediğimi umuyorum.

Barlas bir adımda dibime yanaşıp konuştu.

"Ama evimizin bir ahırı olacak. Ve içinde bu atlar olacak. Bizim atlarımız."

Gülümsedim. Gözlerindeki ışıltı neyin ışıltısı bilmiyorum ama hiç sönmesin Barlas..

"Evimiz?"

"Evimiz..."

"Barlas? Benimle gerçekten evlenmek istiyor musun? Yani bana acıdığın için böyle büyük bir yükü-"

"Arven...Seninle gerçekten evlenmek istiyorum. Sana acıdığım için değil. Beni sana çeken bir şey var, tam içimde." Gülümsedi. "Hissediyorum."

"Şey..."

Barlas dudağını ısırıp güldü. "Ney?"

"Hey! Bakma öyle."

"Nasıl?"

"Böyle işte!"

"Prenses bunun yanında bir sıfat olmalı."

Duraksadım. Bu bakışlara hangi sıfat uyardı?

Cezbedici.

"Böyle cezbedici bakma Barlas." dedim düşünmeden.