Price ❧ Hyunmin

0.1~Oyun~

Koridorda Jun'un konuşmasını bekliyordum. Beni kolumdan tutmuş ve buraya sürüklemişti.

Kollarımı göğsümde bağlayıp düz ifademle Jun'a baktım.

"Sorun ne Seungmin? Sabahtan beri bir garipsin."

Bunu çatık kaşlarıyla sormuştu.

"Ayrılalım Jun."

Jun şaşkınca gözlerini kocaman açtığında hala aynı ifademle ona bakıyordum.

"Ne demek ayrılalım? Neden?"

Kollarımı göğsümden ayırıp iki yanıma bıraktım.

"Uzun zamandır beni gerçekten sevmediğini fark ettim. Üstelik son zamanlarda da hayatında başka birisi olduğunu gördüm. Daha fazla beraber olmamıza gerek yok."

Jun gözlerini yere çevirip bir süre düşündü.

"Yanılıyorsun. Seni seviyorum Seungmin."

Alayla güldüm ve gözlerimi Jun'un üzgün bakan gözlerine diktim.

"Yalan söylemeye gerek yok Jun. Kendini suçlu falan hissetmene de gerek yok."

Jun sinirle yumruğunu sıktığında yutkundum. Sinirlenmeye başlamıştı.

"Bunu dışarıda konuşalım."

Jun eliyle kolumu kavradığında elini ittirdim.

"İstemiyorum, bırak artık beni."

Jun sinirle bana dönüp çenemi eliyle kavradı.

"Seungmin, benden ayrılamazsın. Buna izin vermeyeceğimi biliyorsun."

Jun öpmek için dudaklarıma uzandığında kafamı yana çevirdim. Bu sırada koridordan geçen Hyunjin'le göz göze gelmiştim.

"Umrumda değil. Ayrıldık artık biz."

Hyunjin arkadaşlarıyla Jun'un arkasından geçerken gözlerini ayırmadan bana bakıyordu. Ben gözlerimi ondan çekip Jun'a çevirdim.

Gözleri ateş gibiydi. Öyle öfkeliydi ki korkmadım desem yalan olur.

"Bunu dışarıda konuşalım."

Bastırarak kurduğu cümleden sonra kolumu sıkıca kavramıştı. Sonumun geldiğini fark ettim. Jun eğer kızgınsa önüne kimse geçemezdi. Ben bile.

~~~~~~~~~

Bahçedeki banklara oturup iç çektim. Şuan ne derse girebiliyordum ne de okuldan kaçabiliyordum.

Karşıdan gelen Hyunjin'le yine iç çektim. Hyunjin yanıma gelip oturduğunda hiçbir şey yapmadım.

"Yüzün fena olmuş."

Gözlerini bana çevirip konuştuğunda omuz silktim.

"O mu yaptı?"

Gözlerimi Hyunjin'e çevirdiğimde yüzünde acıyan bir ifade vardı.

"Cevabını bildiğin soruları neden soruyorsun?"

Hyunjin omuz silktiğinde oturduğum yerde dikleştim.

"Derse neden girmiyorsun?"

Gözlerimi yere diktim.

"Hocaların gereksiz sorularını duymak istemedim."

"O zaman okulu neden asmıyorsun?"

Omuz silktim.

"Müdürün bunu fark edip anneme haber vermesini ve annemin de yüzümün halini görüp gereksiz yere endişelenmesini istemiyorum."