You are everithing i need

part 3

Το πρώτο ματς κουιντιτς που είδε η Έμι ήταν στη δεύτερη τάξη .Δεν της άρεσε αυτό το κουιντιτς αλλά ο Ντράκο έπαιζε οπότε πήγε να δει. Ο Ντράκο δεν τα πήγε καλά αλλά τουλάχιστον τον είδε να παίζει. Έτσι έφυγε από το ματς. Ήταν το μόνο ματς κουιντιτς που είδε γιατί δεν την ενδιεφέρε το πρωταθλημα . Είχε πάει μόνο και μόνο γιατί τα μάτια του Ντράκο ήταν πολύ όμορφα .Την επόμενη χρονιά δεν είχε πρωτάθλημα γιατί υπήρχε το Τρίαθλο Μαγείας .
                                  
Καθώς μια μέρα περπατούσε σε ένα μεγάλο διάδρομο άκουσε πίσω της φωνές.<<Κοιτάξτε η λασποαιματη!!>>.Αυτή τη φορά η Έμι λύγισε και έτρεξε κλέγοντας να κρυφτεί. Έπρεπε να καταλάβει ότι δεν είχε καμία ελπίδα με τον Ντράκο. Όσο σκέφτονταν αυτά τα πραγματα δεν κατάλαβε ότι κάποιος την πλησίασε και έκατσε δίπλα της.<<Μην κλαίς>> άκουσε μια συμπονετική φωνή να της λέει.Γυρισε και είδε τον Ντράκο να την κοιτάει.<<Φύγε>>του είπε. Ήταν τόσο λυπημένη και θυμωμένη με τους φίλους του που  δεν ήθελε να του μιλήσει.<<Γιατί?>> τη ρώτησε.<<Εκανα κάτι?>>.
<<Όχι εσύ!οι φίλοι σου!!>>του απάντησε.<<Τους είπα να σταματήσουν!δεν φταίω εγώ!!>> διαμαρτυρήθηκε ο Ντράκο.<<Πρέπει να ηρεμήσεις όμως>> είπε μετά με πιο μαλακωμενη τη φωνή του.<<Και γιατί παρακαλώ?θα μου πεις εσύ τι θα κάνω?>>είπε με λυγμούς.Ο Ντράκο την πλησίασε περισσότερο, πέρασε το χέρι του στη μέση της και την φίλησε. Η Έμι ένιωσε πεταλούδες να φτερουγίζουν στο στομάχι της και του ανταπέδωσε το φιλί.Ο Ντράκο με το ελεύθερο του χέρι άρχισε να της χαϊδεύει τα μαλλιά και η Έμι τύλιξε τα χέρια της γύρω από το λαιμό του.
Όταν σταμάτησαν η Έμι  άρχισε να τρέχει . Αυτήν η σχέση ήταν αδύνατη. Ούτε οι γονείς του Ντράκο θα την επέτρεπαν αλλά και οι φίλοι του δεν θα του έκαναν παρέα. Επίσης δεν ήξερε αν ο Ντράκο το έκανε για να την παρηγορήσει ή επειδή του άρεσε. Ο Ντράκο έτρεξε πίσω της<<Περίμενε! Που πηγαίνεις?>>τον άκουσε να φωνάζει.<<Άσε με!>>του είπε και έκανε να φύγει αλλά ο Ντράκο την είχε πιάσει ξανά και δεν την άφηνε.<<Γιατί?>> τη ρώτησε.<<Γιατί δεν γίνεται Ντράκο!!>> του απάντησε με λυγμούς η Έμι.<Δεν θα το πούμε σε κανέναν!Σε παρακαλώ!>>της είπε ενώ πάλευε να την κρατήσει στην αγκαλιά του.<< Όχι δεν γίνεται!>>  του ξαναειπε. <<Σε παρακαλώ Έμι! Μου αρέσεις από τότε που ήρθες στο σχολείο!!Δεν μπορώ χωρίς εσένα!>>της φώναξε.Η Έμι σταμάτησε να κλαίει. Ο Ντράκο σκούπισε ένα δάκρυ από τα μάτια της.<<Σε παρακαλώ>> της ξαναειπε. Η Έμι κοιτάξτε αυτά τα υπέροχα πράσινα μάτια που πάντα τόσο της άρεσαν. Έσκυψε και ακούμπησε το κεφάλι της στο στήθος του  και έμεινε εκεί να κλαίει σιωπηλά. <<Ηρέμησε τώρα>>της είπε ο Ντράκο και της χάιδεψε τα φουντωτά καστανά μαλλιά της. Η Έμι δεν είχε νιώσει τόσο παράξενα στη ζωή της. Ήταν χαρούμενη που ο Ντράκο την αγαπούσε αλλά και λυπημένη που δεν μπορούσαν να είναι μαζί.<<Δεν γίνεται>> του ξαναειπε αν και ήξερε ότι ο Ντράκο δεν θα τα  παρατούσε τόσο εύκολα.<< Γίνεται >> ήρθε η απάντηση του Ντράκο .<< Δεν καταλαβαίνεις?>> ξέσπασε η Έμι ξανά σε λυγμούς.<<Δεν θέλω να σε χάσω!>> της είπε ο Ντράκο. Την έκανε να νιώθει τόσο όμορφα με αυτά που της έλεγε αλλά ήξερε ότι ακόμα και αυτός δεν μπορούσε να βρει λύση στα ανυπέρβλητα εμπόδια.  Ο Ντράκο την κοίταξε βαθιά στα μάτια και την έσφιξε στην αγκαλιά του. <<Θα βρούμε λύση>> της είπε.<<Δεν θα βρούμε>> του απάντησε.<<Θα μου κάνεις τη χάρη να μην είσαι τόσο απαισιόδοξη?>> της είπε .<<Προσπαθώ να σκεφτώ!>> <<Καλά>> . Έμειναν έτσι για λίγο , αγκαλιασμενοι μέχρι που ο Ντράκο είπε <<Το βρήκα! Συνάντησε με εδώ αυριο στις εννιά το βράδυ>>.<<Εντάξει>>είπε η Έμι που κατάλαβε ότι δεν είχε νόημα να φέρει αντίρρηση. Ο Ντράκο την φίλησε , την αποχαιρέτησε και έφυγε βιαστικά.