You are everithing i need

part 6

Η πόρτα άνοιξε και δύο άντρες μπήκαν στο μπουντρούμι.<<Τη σκώτωσες?>> ρώτησε ο ένας. Ήταν ψηλός με γκριζογαλανα μάτια και ξανθά μαλλιά. Ήταν ίδιος με τον Ντράκο αλλά μεγαλύτερος. Η μόνη τους διαφορά ήταν τα μάτια. Του πατέρα του ήταν ψυχρά και αναίσθητα ενώ του Ντράκο ήταν ζεστά και γλυκά. Ο Ντράκο δεν τον κοίταξε . Κοίταζε στην αντίθετη πλευρά από αυτή που στέκονταν η Έμι.<< Ούτε να σκωτώσεις μια λασποαιματη δεν μπορείς! Τώρα θα πεθάνεις εσύ στη θέση της!>>φώναξε ο πατέρας του Ντράκο εξοργισμένος. Η Έμι κρατούσε την ανάσα της. <<Αβάντα Κενταβρα!>> φώναξε ο πατέρας του Ντράκο. Ο Ντράκο έπεσε πίσω. Οι άντρες τον άφησαν να αργοπεθαίνει και έφυγαν . Η Έμι έτρεξε κοντά του. << Έμι>> ψιθυρισε ο Ντράκο αδύναμα. <<Φύγε>> . Η Έμι έβαλε τα κλάματα. <<Δεν θα σε αφήσω! Δεν μπορώ Ντράκο!  >> του είπε. <<Έμι θέλω να ξέρεις ότι>> άρχισε να λέει ο Ντράκο<<Σ' αγαπάω>> . Έπειτα έκλεισε τα μάτια του και δεν τα ξανάνοιξε. Η Έμι ένιωσε ένα μεγάλο κενό. Είχε πεθάνει και δεν θα ξαναγυρνουσε. <<Όχι! >> φώναξε η Έμι.<<Μην με αφήνεις Ντράκο ! Γύρνα πίσω! Μην φύγεις ! Σε παρακαλώ!>> είπε με λυγμούς. Εκλεγε εκεί από πάνω του για πάρα πολλή ώρα . Μέχρι που ένιωσε κάτι να κουνιέται . Ο Ντράκο προσπαθούσε να ανακαθήσει . <<Ντράκο? Είσαι ζωντανός!>> είπε η Έμι και έπεσε στην αγκαλιά του. << Ε .. έτσι νομίζω>> απάντησε ο Ντράκο. <<Όμως ακόμα κινδυνεύεις ! Πρέπει να φύγεις! >> της είπε ο Ντράκο.<< Είσαι χαζός? Νομίζουν ότι είσαι νεκρός μπορείς να έρθεις μαζί μου!>> του είπε η Έμι.<<Και πως θα περάσουμε μέσα από όλους αυτούς?>> ρώτησε ο Ντράκο
<<Δηλαδή αν πάω μονή μου πως θα περάσω ?>> του είπε η Έμι.<<Εντάξει πάμε>>  είπε ο Ντράκο. Η Έμι τον βοήθησε να σηκωθεί. <<Μπορείς όμως να σκωτώσεις κάποιον αν χρειαστεί? >>  τη ρώτησε ο Ντράκο.<<Εεε>> είπε η Έμι.<<Εντάξει δεν πειράζει. Άστο πάνω μου.>> την καθησύχασε. Δεν μπορούσε να την αναγκάσει να κάνει κάτι που δεν θέλει. << Έλα>> της είπε. Ανέβηκαν πάνω και πέρασαν απ' την πόρτα του σπιτιού. Κανείς δεν τους είδε. Τριγύριζαν στους δρόμους όλο το βράδυ.  Στο τέλος έκατσαν σε κάποιο στενάκι και η Έμι έγειρε στην αγκαλια του. Το πρωί σηκώθηκαν . <<Που θα πάμε τώρα Ντράκο? >> ρώτησε η Έμι. <<Δεν ξέρω ... Θα μπορούσαμε να πάμε στο Hogwarts >> είπε αβέβαιος ο Ντράκο. <<Ναι !>> είπε η Έμι ενθουσιασμένη.<< Έμι το Hogwarts δεν είναι όπως παλιά. Τώρα που ο Ντάμπλντορ πέθανε κανείς δεν είναι ασφαλής εκεί. Δεν είναι καλή ιδέα... >> της έκοψε την φορά ο Ντράκο.<<Μπορούμε να μείνουμε στο δωμάτιο που πηγαίναμε παλιά>> πρότεινε η Έμι. << Εντάξει. Αλλά δεν πρέπει να μας δεί κανείς!  >> της είπε ο Ντράκο. Η Έμι εγνεψε καταφατικά και  έγειρε το κεφάλι της στο στήθος του. Τον φίλησε. <<Χαίρομαι που είσαι ζωντανός>>  του είπε. <<Κι εγώ χαίρομαι που σε έχω>> της είπε ο Ντράκο και την φίλησε ξανά. <<Πάμε >>  είπε η Έμι.<< Θα είμαστε καλύτερα εκεί.>> <<Έλα>> της είπε ο Ντράκο. Της έπιασε το χέρι και διακτινιστηκε. Σε δύο δευτερόλεπτα βρίσκονταν στο Hogwarts